افضلیت امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امام حسین
| موضوع مرتبط = امام حسین
| عنوان مدخل  = افضلیت امام حسین
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| مداخل مرتبط = [[افضلیت امام حسین در حدیث]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
خط ۹: خط ۹:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[برتری]] و افضلیت [[امام حسین]] {{ع}} و [[جایگاه]] و [[منزلت]] ویژه آن حضرت نزد [[رسول خدا]] {{صل}} از امور مسلم و پذیرفته شده نزد [[مسلمانان]] است.
[[برتری]] و افضلیت [[امام حسین]] {{ع}} و جایگاه و [[منزلت]] ویژه آن حضرت نزد [[رسول خدا]] {{صل}} از امور مسلم و پذیرفته شده نزد [[مسلمانان]] است.


== [[قرآن]] و [[فضائل امام حسین]] {{ع}} ==
== [[قرآن]] و [[فضائل امام حسین]] {{ع}} ==
برخی تا [[حدود]] ۱۲۰ [[آیه]] از [[قرآن کریم]] را با ملاحظه [[روایات تفسیری]] درباره [[امام حسین]] {{ع}} استخراج کرده‌اند. بخش عمده‌ای از این [[آیات]] در [[فضائل]] مشترک و بخش دیگر در [[فضائل مختص امام حسین]] {{ع}} است<ref>ر. ک: [[شواهد التنزیل]] حاکم حسکانی و فرائد السمطین و بحار، ج ۴۴، ص ۲۱۷ و الحسین فی القرآن سید محمد واحدی.</ref>.  
برخی تا [[حدود]] ۱۲۰ [[آیه]] از [[قرآن کریم]] را با ملاحظه روایات تفسیری درباره [[امام حسین]] {{ع}} استخراج کرده‌اند. بخش عمده‌ای از این [[آیات]] در [[فضائل]] مشترک و بخش دیگر در [[فضائل مختص امام حسین]] {{ع}} است<ref>ر.ک: [[شواهد التنزیل]] حاکم حسکانی و فرائد السمطین و بحار، ج ۴۴، ص ۲۱۷ و الحسین فی القرآن سید محمد واحدی.</ref>.  


در اینجا به [[آیه اطعام]] اشاره می‌کنیم که مربوط است به ماجرای غذا دادن به [[فقیر]] و [[مسکین]] و [[یتیم]] از طرف [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[فاطمه زهرا]] {{س}} و [[امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}}: [[قرآن کریم]] در [[آیات]] ۵ تا ۱۱ سوره [[انسان]] ([[هل اتی]]) به این ماجرا نظر دارد تا آنجا که می‌فرماید: «{{متن قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا}}<ref>«و خوراک را با دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند» سوره انسان، آیه 8.</ref> {{متن قرآن|إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا}}<ref>«(با خود می‌گویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک می‌دهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی» سوره انسان، آیه 9.</ref> و غذای خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند به [[مسکین]] و [[یتیم]] و [[اسیر]] می‌دهند. و می‌گویند: ما شما را برای [[خدا]] [[اطعام]] می‌کنیم و، هیچ [[پاداش]] و تشکری از شما نمی‌خواهیم. [[کتاب الغدیر]] از ۳۴ نفر از علمای معروف [[اهل سنت]] نام می‌برد که این [[حدیث]] را در کتاب‌های خود آورده‌اند لذا [[روایت]] فوق از روایاتی است که در میان [[اهل سنت]] مشهور بلکه [[متواتر]] است<ref>ر. ک: الغدیر: ج ۳، ص ۱۰۷ و احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۵۷ و تفسیر نمونه، ج ۲۵، ص ۳۴۲.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۲۷-۲۹.</ref>
در اینجا به [[آیه اطعام]] اشاره می‌کنیم که مربوط است به ماجرای غذا دادن به [[فقیر]] و [[مسکین]] و [[یتیم]] از طرف [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[فاطمه زهرا]] {{س}} و [[امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}}: [[قرآن کریم]] در [[آیات]] ۵ تا ۱۱ سوره [[انسان]] ([[هل اتی]]) به این ماجرا نظر دارد تا آنجا که می‌فرماید: «{{متن قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا}}<ref>«و خوراک را با دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند» سوره انسان، آیه 8.</ref> {{متن قرآن|إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا}}<ref>«(با خود می‌گویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک می‌دهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی» سوره انسان، آیه 9.</ref> و غذای خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند به [[مسکین]] و [[یتیم]] و [[اسیر]] می‌دهند. و می‌گویند: ما شما را برای [[خدا]] [[اطعام]] می‌کنیم و، هیچ [[پاداش]] و تشکری از شما نمی‌خواهیم. [[کتاب الغدیر]] از ۳۴ نفر از علمای معروف [[اهل سنت]] نام می‌برد که این [[حدیث]] را در کتاب‌های خود آورده‌اند لذا [[روایت]] فوق از روایاتی است که در میان [[اهل سنت]] مشهور بلکه متواتر است<ref>ر.ک: الغدیر: ج ۳، ص ۱۰۷ و احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۵۷ و تفسیر نمونه، ج ۲۵، ص ۳۴۲.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص ۲۷-۲۹.</ref>


== [[فضائل امام حسین]] {{ع}} در [[روایات]] ==
== [[فضائل امام حسین]] {{ع}} در [[روایات]] ==
در [[روایات]] معتبر نزد [[شیعه]] و [[سنی]] [[فضائل]] بسیاری برای [[امام حسین]] {{ع}} از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] شده است که همگی بر علو [[مقام]] و [[برتری]] آن [[حضرت]] و [[شایستگی]] برای [[مقام]] و [[منصب امامت]] و [[جانشینی رسول خدا]] {{صل}} دلالت دارد.
در [[روایات]] معتبر نزد [[شیعه]] و [[سنی]] [[فضائل]] بسیاری برای [[امام حسین]] {{ع}} از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] شده است که همگی بر علو مقام و [[برتری]] آن حضرت و شایستگی برای مقام و [[منصب امامت]] و [[جانشینی رسول خدا]] {{صل}} دلالت دارد.


=== اوج محبوبیت نزد [[رسول خدا]] ===
=== اوج محبوبیت نزد [[رسول خدا]] ===
از بین [[روایات]] فراوانی که در منابع [[فریقین]] درباره [[محبوبیت]] و [[مقام]] و [[منزلت]] ویژه [[سید الشهداء]] نزد [[رسول خدا]] {{صل}} صادر شده است به [[سخنان]] [[رسول خدا]] {{صل}} در اظهار [[محبت]] شدید و کمال [[اتصال روحی]] نسبت به [[امام حسین]] {{ع}} اشاره می‌کنیم: [[حاکم نیشابوری]] در المستدرک [[علی]] الصحیحین در [[نقلی]] که مورد [[تأیید]] و تصحیح دیگر [[حدیث]] شناسان [[اهل سنت]] قرار گرفته است از یکی از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] می‌کند: {{عربی|"رأیت رسول الله {{صل}} و هو حامل الحسین بن علی و هو یقول: اللهم إنی أحبه فأحبه"}}<ref>حاکم نیشابوری ذیل حدیث می‌نویسد: {{عربی|"هذا حدیث صحیح الإسناد، و لم یخرجاه و قد روی بإسناد فی الحسن مثله، و کلا هما محفوظان"}}. المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۱۷۷.</ref>. [[احمد حنبل]] هم در [[مسند]] و هم در [[فضائل]] الصحابه به [[حدیث]] معروف [[حسین منی]] و انا من [[حسین]] را [[نقل]] کرده است که [[پیامبر]] {{صل}} در جمع [[اصحاب]] که با هم به یک مهمانی می‌رفتند، [[حسین]] {{ع}} را که [[کودکی]] بود در آغوش [[محبت]] خود گرفته و بوسید و فرمود: {{متن حدیث|حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ}}<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۷۲.</ref>.  
از بین [[روایات]] فراوانی که در منابع [[فریقین]] درباره محبوبیت و مقام و [[منزلت]] ویژه [[سید الشهداء]] نزد [[رسول خدا]] {{صل}} صادر شده است به سخنان [[رسول خدا]] {{صل}} در اظهار [[محبت]] شدید و کمال اتصال روحی نسبت به [[امام حسین]] {{ع}} اشاره می‌کنیم: [[حاکم نیشابوری]] در المستدرک [[علی]] الصحیحین در [[نقلی]] که مورد [[تأیید]] و تصحیح دیگر [[حدیث]] شناسان [[اهل سنت]] قرار گرفته است از یکی از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] می‌کند: {{عربی|"رأیت رسول الله {{صل}} و هو حامل الحسین بن علی و هو یقول: اللهم إنی أحبه فأحبه"}}<ref>حاکم نیشابوری ذیل حدیث می‌نویسد: {{عربی|"هذا حدیث صحیح الإسناد، و لم یخرجاه و قد روی بإسناد فی الحسن مثله، و کلا هما محفوظان"}}. المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۱۷۷.</ref>. [[احمد حنبل]] هم در مسند و هم در [[فضائل]] الصحابه به [[حدیث]] معروف حسین منی و انا من [[حسین]] را [[نقل]] کرده است که [[پیامبر]] {{صل}} در جمع [[اصحاب]] که با هم به یک مهمانی می‌رفتند، [[حسین]] {{ع}} را که کودکی بود در آغوش [[محبت]] خود گرفته و بوسید و فرمود: {{متن حدیث|حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ}}<ref>مسند احمد، ج ۴، ص ۱۷۲.</ref>.  


این [[حدیث]] را ـ که نهایت [[اتصال روحی]] و [[معنوی]] بین [[امام حسین]] {{ع}} و [[رسول خدا]] {{صل}} را می‌رساند ـ [[بخاری]] در دو کتاب خود<ref>الادب المفرد، ص ۸۸ و التاریخ الکبیر، ج ۸، ص ۴۱۴.</ref> و [[ترمذی]]<ref>سنن ترمذی، ج ۵، ص ۳۲۴.</ref> و [[ابن ماجه]]<ref>سنن ابن ماجه، ج ۱، ص ۵۱.</ref> و [[حاکم نیشابوری]]<ref>مستدرک، ج ۳، ص ۱۷۷.</ref> و دیگر نویسندگان معتبر [[اهل سنت]]<ref>ر. ک: احقاق الحق و إزهاق الباطل، ج ۱۱، ص ۲۶۵ و منابع شیعی مانند: الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۲۷ و بحار الأنوار، ج ۳۷، ص ۷۴.</ref> [[نقل]] کرده و مورد نظر و دقت شارحان نیز قرار گرفته است. [[پیام]] روشن این [[رفتار]] [[رسول خدا]] که حاکی از [[آینده نگری]] و دور اندیشی آن [[حضرت]] {{صل}} نسبت به [[امت اسلامی]] و [[رفتار]] آنان با [[امام حسین]] {{ع}} است، از دید آنان نیز مخفی نمانده است.
این [[حدیث]] را ـ که نهایت اتصال روحی و [[معنوی]] بین [[امام حسین]] {{ع}} و [[رسول خدا]] {{صل}} را می‌رساند ـ [[بخاری]] در دو کتاب خود<ref>الادب المفرد، ص ۸۸ و التاریخ الکبیر، ج ۸، ص ۴۱۴.</ref> و [[ترمذی]]<ref>سنن ترمذی، ج ۵، ص ۳۲۴.</ref> و [[ابن ماجه]]<ref>سنن ابن ماجه، ج ۱، ص ۵۱.</ref> و [[حاکم نیشابوری]]<ref>مستدرک، ج ۳، ص ۱۷۷.</ref> و دیگر نویسندگان معتبر [[اهل سنت]]<ref>ر. ک: احقاق الحق و إزهاق الباطل، ج ۱۱، ص ۲۶۵ و منابع شیعی مانند: الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۲۷ و بحار الأنوار، ج ۳۷، ص ۷۴.</ref> [[نقل]] کرده و مورد نظر و دقت شارحان نیز قرار گرفته است. [[پیام]] روشن این [[رفتار]] [[رسول خدا]] که حاکی از [[آینده نگری]] و دور اندیشی آن حضرت {{صل}} نسبت به [[امت اسلامی]] و [[رفتار]] آنان با [[امام حسین]] {{ع}} است، از دید آنان نیز مخفی نمانده است.


==== معنای {{متن حدیث|حسین منی و انا من حسین}} ====
==== معنای {{متن حدیث|حسین منی و انا من حسین}} ====
[[رسول اکرم]] {{صل}} در پرتو [[نور]] [[وحی]]، آنچه را بین [[حسین]] و {{ع}} و [[قاتلین]] آن [[سرور]] واقع شدنی بود می‌دانست و لذا مخصوصا نام [[حسین]] {{ع}} را برد و فهماند که او و [[حسین]] {{ع}} از [[حدیث]] [[وجوب محبت]] و [[حرمت]] تعرض و محاربه، چون شخص واحدند و [[رسول خدا]] {{صل}} به منظور تأکید بر همین [[اتحاد]] و [[یگانگی]] فرمودند: هر که [[حسین]] را [[دوست]] بدارد [[خدا]] را [[دوست]] داشته، زیرا [[محبت]] [[حسین]]، [[محبت رسول خدا]] و [[محبت رسول خدا]]، [[محبت خدا]]ست<ref>ر. ک: مبارک فوری، تحفه الاحوزی بشرح جامع ترمذی، ج ۱۰، ص ۱۹۰. {{عربی|"قوله: حسین منی و إنا من حسین قال القاضی: کأنه {{صل}} بنور الوحی ما سیحدث بینه و بین القوم فخصه بالذکر أنهما کالشیء الواحد فی وجوب المحبة و حرمة التعرض المحاربة، و أکد ذلک بقوله "أحب الله من أحب حسینا" فإن محبتة الرسول و محبة الرسول محبة الله"}}.</ref>.
[[رسول اکرم]] {{صل}} در پرتو [[نور]] [[وحی]]، آنچه را بین [[حسین]] و {{ع}} و قاتلین آن [[سرور]] واقع شدنی بود می‌دانست و لذا مخصوصا نام [[حسین]] {{ع}} را برد و فهماند که او و [[حسین]] {{ع}} از [[حدیث]] وجوب محبت و [[حرمت]] تعرض و محاربه، چون شخص واحدند و [[رسول خدا]] {{صل}} به منظور تأکید بر همین [[اتحاد]] و یگانگی فرمودند: هر که [[حسین]] را [[دوست]] بدارد [[خدا]] را [[دوست]] داشته، زیرا [[محبت]] [[حسین]]، محبت رسول خدا و محبت رسول خدا، محبت خداست<ref>ر. ک: مبارک فوری، تحفه الاحوزی بشرح جامع ترمذی، ج ۱۰، ص ۱۹۰. {{عربی|"قوله: حسین منی و إنا من حسین قال القاضی: کأنه {{صل}} بنور الوحی ما سیحدث بینه و بین القوم فخصه بالذکر أنهما کالشیء الواحد فی وجوب المحبة و حرمة التعرض المحاربة، و أکد ذلک بقوله "أحب الله من أحب حسینا" فإن محبتة الرسول و محبة الرسول محبة الله"}}.</ref>.


==== معنی {{متن حدیث|سبط من الاسباط}} ====
==== معنی {{متن حدیث|سبط من الاسباط}} ====
[[سبط]] هم به معنای [[فرزند]] زاده و نوه است. در این [[حدیث]] [[رسول خدا]] می‌خواهد انتساب [[حسین]] {{ع}} را با خود مورد تاکید قرار دهد و هم به معنای [[قبیله]] است. [[اسباط]] [[بنی‌اسرائیل]] به عنوان [[نبی]]، [[هدایت الهی]] را بر عهده داشتند و [[رسول خدا]] {{صل}} در [[مقام]] [[تشبیه]] می‌فرماید: [[حسین]] {{ع}} [[هادی الهی]] است در [[امت]] من، مانند [[اسباط]] [[بنی‌اسرائیل]] و یا می‌فرماید: استمرار [[نسل]] [[پیامبر]] {{صل}} مانند استمرار [[نسل]] [[فرزندان]] [[یعقوب]] است و [[حسین]] {{ع}} به [[تنهایی]] خود یک [[امت]] است مانند [[ابراهیم]] که یک [[امت]] بود<ref>ر. ک: همان و نهایه ابن اثیر ماده سبط. شرباصی در کتاب حفیده الرسول، ص ۴۰، در شرح حدیث می‌نویسد: معنای سبط جماعت و قبیله است و شاید معنای حدیث این باشد که حسین در رفعت و بلندی مقام، مرتبه و جایگاه یک امت را دارد یا این که اجر و ثواب او مثل اجر یک امت است برای عظمت و فضیلت کاری که از او صادر شد.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۲۷-۳۱.</ref>
سبط هم به معنای [[فرزند]] زاده و نوه است. در این [[حدیث]] [[رسول خدا]] می‌خواهد انتساب [[حسین]] {{ع}} را با خود مورد تاکید قرار دهد و هم به معنای [[قبیله]] است. [[اسباط]] [[بنی‌اسرائیل]] به عنوان [[نبی]]، [[هدایت الهی]] را بر عهده داشتند و [[رسول خدا]] {{صل}} در مقام تشبیه می‌فرماید: [[حسین]] {{ع}} هادی الهی است در [[امت]] من، مانند [[اسباط]] [[بنی‌اسرائیل]] و یا می‌فرماید: استمرار نسل [[پیامبر]] {{صل}} مانند استمرار نسل [[فرزندان]] [[یعقوب]] است و [[حسین]] {{ع}} به تنهایی خود یک [[امت]] است مانند [[ابراهیم]] که یک [[امت]] بود<ref>ر.ک: همان و نهایه ابن اثیر ماده سبط. شرباصی در کتاب حفیده الرسول، ص ۴۰، در شرح حدیث می‌نویسد: معنای سبط جماعت و قبیله است و شاید معنای حدیث این باشد که حسین در رفعت و بلندی مقام، مرتبه و جایگاه یک امت را دارد یا این که اجر و ثواب او مثل اجر یک امت است برای عظمت و فضیلت کاری که از او صادر شد.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص ۲۷-۳۱.</ref>


== فضیلت به نسب ==
== فضیلت به نسب ==
ربیعه سعدی می‌گوید: زمانی که بین [[مردم]] در تفضیل و [[برتری]] [[اختلاف]] افتاد (که چه کسی [[برتر]] است؛ [[امام حسین]] {{ع}} یا دیگران) توشه‌ای برداشته، بر مرکب سوار شده، به سوی [[مدینه]] حرکت کردم. در [[مدینه]] به [[خانه]] [[حذیفة بن یمان]] وارد شدم. [[حذیفه]] گفت: "[[اهل]] کجایی؟" گفتم: [[اهل عراق]]، گفت: "[[اهل]] کدام [[شهر]] [[عراق]] هستی؟" گفتم: [[اهل کوفه]]. گفت: "مرحبا به شما ای [[اهل کوفه]]". گفتم: بین [[مردم]] در [[برتری]] افراد، [[اختلاف]] افتاده است؛ آمده‌ام که [[حقیقت]] مطلب را از تو بپرسم؟ [[حذیفه]] گفت: "نزد [[انسان]] [[آگاهی]] آمده‌ای؛ همانا من با تو سخن نمی‌گویم مگر طبق آنچه که با دو گوشم شنیده‌ام و قلبم آن را فهمیده و با دو چشمم دیده‌ام. روزی [[پیامبر خدا]] {{صل}} نزد ما آمد گویا الان ایشان را می‌بینم همانطور که به تو می‌نگرم، در حالی که [[حسین بن علی]] را بر گردن خود قرار داده بود؛ گویا الان [[دست]] [[مبارک]] ایشان را می‌بینم که بر قدم‌های [[حسین]] گذاشته و قدم‌های [[مبارک]] او را به سینه خود چسبانده. ایشان فرمود: "ای [[مردم]]! من می‌دانم بعد از من ـ درباره [[برترین]] [[انسان]] ـ بین شما [[اختلاف]] می‌افتد، این [[حسین بن علی]] است؛ در میان [[مردم]] [[بهترین]] جد و [[جده]] (پدربزرگ و مادربزرگ) را دارا و جد او، [[محمد]]، [[رسول خدا]] و آقای [[پیامبران]] است و جده او [[خدیجه دختر خویلد]] است که اولین زنی است که به [[خدا]] و رسولش [[ایمان]] آورد؛ این [[حسین بن علی]] است که در میان [[مردم]] [[بهترین]] پدر و مادر را دارد؛ پدر او [[علی بن ابی طالب]]، [[برادر]] [[رسول خدا]] {{صل}} و [[وزیر]] و پسر عموی او و در دو عالم اولین مردی است که به [[خداوند]] و [[رسول]] او [[ایمان]] آورده است و مادرش [[فاطمه]] دختر [[محمد]] {{صل}} [[سرور]] [[زنان]] دو عالم است. این [[حسین بن علی]] است که در میان [[مردم]]، [[بهترین]] عمو و عمه از آن اوست؛ عموی او [[جعفر بن ابی طالب]] است که دو بال، در [[بهشت]]، [[زینت]] اوست که با آنها به هر جای [[بهشت]] که می‌خواهد پرواز می‌کند، و عمه او [[ام هانی دختر ابوطالب]] است. این [[حسین بن علی]] است که در میان [[مردم]] [[بهترین]] [[خاله]] و دایی را دارد؛ دایی او [[قاسم]]، پسر [[محمد]]، [[رسول]] خداست و خاله او [[زینب]]، دختر [[محمد]]، [[پیامبر]] خداست". سپس [[حسین]] {{ع}} را از دوش خود پایین آورد و بین دستان خودش قرار داد و [[حسین]] {{ع}} شروع به راه رفتن کرد. سپس [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "این [[حسین بن علی]] است که جد و [[جده]] او در بهشتند؛ [[پدر]] و مادرش در بهشتند؛ عمو و عمه‌اش در بهشتند؛ دایی و خاله‌اش در بهشتند، او و برادرش در [[بهشت]] هستند. همانا آنچه به [[حسین]] {{ع}} (از [[خدا]]) عطا شده به هیچ کدام از [[فرزندان]] [[انبیاء]]، جز [[یوسف]] بن [[یعقوب]]، عطا نشده است"<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۱۴، ص۱۷۲-۱۷۳.</ref>.<ref>[[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسین بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۴۳۵-۴۴۱.</ref>
ربیعه سعدی می‌گوید: زمانی که بین [[مردم]] در تفضیل و [[برتری]] [[اختلاف]] افتاد (که چه کسی [[برتر]] است؛ [[امام حسین]] {{ع}} یا دیگران) توشه‌ای برداشته، بر مرکب سوار شده، به سوی [[مدینه]] حرکت کردم. در [[مدینه]] به [[خانه]] [[حذیفة بن یمان]] وارد شدم. [[حذیفه]] گفت: "[[اهل]] کجایی؟" گفتم: [[اهل عراق]]، گفت: "[[اهل]] کدام [[شهر]] [[عراق]] هستی؟" گفتم: [[اهل کوفه]]. گفت: "مرحبا به شما ای [[اهل کوفه]]". گفتم: بین [[مردم]] در [[برتری]] افراد، [[اختلاف]] افتاده است؛ آمده‌ام که [[حقیقت]] مطلب را از تو بپرسم؟ [[حذیفه]] گفت: "نزد [[انسان]] [[آگاهی]] آمده‌ای؛ همانا من با تو سخن نمی‌گویم مگر طبق آنچه که با دو گوشم شنیده‌ام و قلبم آن را فهمیده و با دو چشمم دیده‌ام. روزی [[پیامبر خدا]] {{صل}} نزد ما آمد گویا الان ایشان را می‌بینم همانطور که به تو می‌نگرم، در حالی که [[حسین بن علی]] را بر گردن خود قرار داده بود؛ گویا الان دست [[مبارک]] ایشان را می‌بینم که بر قدم‌های [[حسین]] گذاشته و قدم‌های [[مبارک]] او را به سینه خود چسبانده. ایشان فرمود: "ای [[مردم]]! من می‌دانم بعد از من ـ درباره [[برترین]] [[انسان]] ـ بین شما [[اختلاف]] می‌افتد، این [[حسین بن علی]] است؛ در میان [[مردم]] [[بهترین]] جد و جده (پدربزرگ و مادربزرگ) را دارا و جد او، [[محمد]]، [[رسول خدا]] و آقای [[پیامبران]] است و جده او [[خدیجه دختر خویلد]] است که اولین زنی است که به [[خدا]] و رسولش [[ایمان]] آورد؛ این [[حسین بن علی]] است که در میان [[مردم]] [[بهترین]] پدر و مادر را دارد؛ پدر او [[علی بن ابی طالب]]، [[برادر]] [[رسول خدا]] {{صل}} و [[وزیر]] و پسر عموی او و در دو عالم اولین مردی است که به [[خداوند]] و [[رسول]] او [[ایمان]] آورده است و مادرش [[فاطمه]] دختر [[محمد]] {{صل}} [[سرور]] [[زنان]] دو عالم است. این [[حسین بن علی]] است که در میان [[مردم]]، [[بهترین]] عمو و عمه از آن اوست؛ عموی او [[جعفر بن ابی طالب]] است که دو بال، در [[بهشت]]، [[زینت]] اوست که با آنها به هر جای [[بهشت]] که می‌خواهد پرواز می‌کند، و عمه او [[ام هانی دختر ابوطالب]] است. این [[حسین بن علی]] است که در میان [[مردم]] [[بهترین]] خاله و دایی را دارد؛ دایی او قاسم، پسر [[محمد]]، [[رسول]] خداست و خاله او [[زینب]]، دختر [[محمد]]، [[پیامبر]] خداست". سپس [[حسین]] {{ع}} را از دوش خود پایین آورد و بین دستان خودش قرار داد و [[حسین]] {{ع}} شروع به راه رفتن کرد. سپس [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "این [[حسین بن علی]] است که جد و جده او در بهشتند؛ پدر و مادرش در بهشتند؛ عمو و عمه‌اش در بهشتند؛ دایی و خاله‌اش در بهشتند، او و برادرش در [[بهشت]] هستند. همانا آنچه به [[حسین]] {{ع}} (از [[خدا]]) عطا شده به هیچ کدام از [[فرزندان]] [[انبیاء]]، جز [[یوسف]] بن [[یعقوب]]، عطا نشده است"<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۱۴، ص۱۷۲-۱۷۳.</ref>.<ref>[[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسین بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱]]، ص۴۳۵-۴۴۱.</ref>


== [[سید جوانان بهشت]] ==
== [[سید جوانان بهشت]] ==
در [[روایات]] فراوان از [[رسول خدا]] {{صل}} با الفاظ گوناگون [[نقل]] شده که [[امام حسین]] {{ع}} سرور و آقای [[جوانان]] [[اهل بهشت]] شمرده شده است مانند [[روایت]] [[جابر بن عبدالله انصاری]] از [[رسول خدا]] {{صل}}: {{عربی|"من سره أن ینظر إلی أهل الجنة فلینظر إلی الحسین بن علی"}}<ref>منابع اهل سنت را قاضی نور الله در احقاق الحق جمع‌اوری کرده است: إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج ۲۷، ص ۴۷، و نیز ر. ک: فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج ۳، ص ۲۱۷ و بحار الأنوار، ج ۴۳، ص ۲۹۸.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص۳۰.</ref>
در [[روایات]] فراوان از [[رسول خدا]] {{صل}} با الفاظ گوناگون [[نقل]] شده که [[امام حسین]] {{ع}} سرور و آقای [[جوانان]] [[اهل بهشت]] شمرده شده است مانند [[روایت]] [[جابر بن عبدالله انصاری]] از [[رسول خدا]] {{صل}}: {{عربی|"من سره أن ینظر إلی أهل الجنة فلینظر إلی الحسین بن علی"}}<ref>منابع اهل سنت را قاضی نور الله در احقاق الحق جمع‌اوری کرده است: إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج ۲۷، ص ۴۷، و نیز ر. ک: فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج ۳، ص ۲۱۷ و بحار الأنوار، ج ۴۳، ص ۲۹۸.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۳۰.</ref>


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
خط ۴۴: خط ۴۴:
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{افضلیت}}
{{افضلیت}}
== [[:رده:آثار وابسته به امام حسین|منبع‌شناسی جامع امام حسین]] ==
{{منبع جامع}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های وابسته به امام حسین|کتاب‌شناسی امام حسین]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های وابسته به امام حسین|مقاله‌شناسی امام حسین]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های وابسته به امام حسین|پایان‌نامه‌شناسی امام حسین]].
{{پایان منبع جامع}}


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}  
{{منابع}}  
# [[پرونده:1368914.jpg|22px]] [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|'''معارف و عقاید ۵''']]
# [[پرونده:1368914.jpg|22px]] [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|'''معارف و عقاید ۵ ج۲''']]
# [[پرونده:1100354.jpg|22px]] [[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (کتاب)|'''حسین بن علی بن ابی طالب''']]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱]]
# [[پرونده:1100354.jpg|22px]] [[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)|'''حسین بن علی بن ابی طالب''']]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱]]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۱۱۷٬۳۴۴

ویرایش