امام حسین در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{سیره معصوم}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امام حسین
| موضوع مرتبط = امام حسین
| عنوان مدخل  = [[امام حسین]]
| عنوان مدخل  = امام حسین
| مداخل مرتبط = [[امام حسین در قرآن]] - [[امام حسین در معارف دعا و زیارات]] - [[امام حسین در کلام اسلامی]] - [[امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[امام حسین در معارف و سیره نبوی]] - [[امام حسین در معارف و سیره فاطمی]] - [[امام حسین در معارف و سیره حسینی]] - [[امام حسین در معارف و سیره رضوی]]
| مداخل مرتبط = [[امام حسین در قرآن]] - [[امام حسین در حدیث]] - [[امام حسین در معارف دعا و زیارات]] - [[امام حسین در کلام اسلامی]] - [[امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[امام حسین در معارف و سیره نبوی]] - [[امام حسین در معارف و سیره فاطمی]] - [[امام حسین در معارف و سیره اهل بیت]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


'''[[امام حسین]] {{ع}}''' در سوم [[شعبان]] [[سال چهارم هجری]] در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد. آن حضرت با مادرش حدود شش سال [[زندگی]] کرد و منابع تاریخی و [[روایی]] از برخی رویدادهای [[زندگی حضرت فاطمه]] {{س}} که حسین {{ع}} در آنها حضور داشته است، خبر داده‌اند. ایشان بعد از [[شهادت]] پدر و [[برادر]] خود در سال پنجاه هجری، [[امامت]] [[شیعیان]] را به مدت ده سال بر عهده گرفت و بعد از فوت [[معاویه]] و در [[زمان]] [[یزید]] به دست او و سپاهیانش به شهادت رسید.
'''[[امام حسین]] {{ع}}''' در سوم [[شعبان]] [[سال چهارم هجری]] در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد. آن حضرت با مادرش حدود شش سال [[زندگی]] کرد و منابع تاریخی و [[روایی]] از برخی رویدادهای [[زندگی حضرت فاطمه]] {{س}} که حسین {{ع}} در آنها حضور داشته است، خبر داده‌اند. ایشان بعد از [[شهادت]] پدر و [[برادر]] خود در سال پنجاه هجری، [[امامت]] [[شیعیان]] را به مدت ده سال بر عهده گرفت و بعد از فوت [[معاویه]] و در [[زمان]] [[یزید]] به دست او و سپاهیانش به شهادت رسید.
==مقدمه==
حسین بن علی {{ع}} پس از جدّ بزرگوارش [[رسول خدا]] {{صل}} تحت [[مراقبت]] مادر گرانقدرش، [[صدیقه طاهره]] [[فاطمه زهرا]] {{س}}، بانوی [[بانوان]] [[جهان]] و حمایت پدر بزرگوارش، [[علی]] [[مرتضی]] {{ع}} [[سرور]] [[اوصیاء]] و [[پیشوای مسلمانان]]، قرار گرفت؛ [[پیشوایی]] که پس از [[رسول اکرم]] {{صل}} [[شاهد]] [[رنج]] و [[اندوه]] و [[انحراف]] [[رهبری]] [[مسلمانان]] بود و پیامدهای ناگوار رنج و [[مصیبت]] و کشاکش و [[ستیز]] با عناصری که این پیشوایی بزرگ را در کمال [[خودستایی]] و بی‌دلیل و [[برهان]] به یغما بردند، پدر و مادر بزرگوارش را احاطه کرده بود و... [[امام حسین]] {{ع}} در کنار برادرش [[حسن]] و پدر ارجمندش [[امیرمؤمنان]] {{عم}} و مادر گرامی‌اش [[فاطمه]]، شاهد این رنج و اندوه بوده و تلخی و مرارت‌های آن را فرو خورد. هرچند دوران کودکی‌اش را سپری می‌کرد ولی به خوبی از عمق ماجراهای دردناک و شدّت مصیبت [[آگاه]] بود<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]]، ص۲۲-۲۹.</ref>.


== امام حسین {{ع}} و [[حضرت فاطمه]] {{س}} ==
== امام حسین {{ع}} و [[حضرت فاطمه]] {{س}} ==
حسین {{ع}} با مادرش حدود شش سال [[زندگی]] کرد. در بسیاری از گزارش‌هایی که درباره او و مادرش رسیده است، برادرش حسن {{ع}} نیز حضور دارد. بنا بر گزارش‌های متعدد، مدت بارداری [[فاطمه]] {{س}} به حسین {{ع}}، شش ماه بود<ref>طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۶۶۱؛ همو، تهذیب الاحکام، ج۱، ص۳۲۸؛ طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۷۷؛ ابن حاتم عاملی، الدر النظیم، ص۵۲۵.</ref>. [[حضرت زهرا]] {{س}} از حالات خود در هنگام بارداری حسین {{ع}} سخنانی گفته که در برخی متون آمده است<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۲، ص۸۴۳-۸۴۴؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۷۲-۲۷۳.</ref>. بر اساس برخی [[روایات]]، فاطمه {{س}} در [[زمان]] بارداری، از [[شهادت حسین]] {{ع}} [[آگاه]] بود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۶۴.</ref>. از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است که [[رسول خدا]] {{صل}} شهادت حسین {{ع}} را به فاطمه {{س}} خبر داده بود<ref>ابن بابویه، علی بن حسین، الامامة و التبصرة، ص۵۰؛ صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، ص۲۰۵.</ref>. [[امام حسین]] {{ع}} و [[حضرت زینب]] {{س}} از مادر خود روایتی نقل کرده‌اند که طبق آن، رسول خدا {{صل}} هنگام ولادت حسین {{ع}} به فاطمه {{س}} فرمود که او [[امام]] و فرزند امام و پدر نُه امام است که آخرینشان [[قائم]] {{ع}} است<ref>خزاز قمی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۱۹۳-۱۹۴، ۱۹۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۵۱-۳۵۲.</ref>. در [[منابع اهل سنت]] آمده که حسین {{ع}} روایتی را از [[پیامبر]] {{صل}} نقل کرده که در آن پیامبر {{صل}} به فاطمه {{س}} [[بشارت]] داده [[مهدی]] {{ع}} از [[نسل]] اوست<ref>سیوطی، جلال‌الدین، مسند فاطمة الزهراء {{س}}، ص۸۵؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۴، ص۵۸۴.</ref>.
حسین {{ع}} با مادرش حدود شش سال [[زندگی]] کرد. در بسیاری از گزارش‌هایی که درباره او و مادرش رسیده است، برادرش حسن {{ع}} نیز حضور دارد. بنا بر گزارش‌های متعدد، مدت بارداری [[فاطمه]] {{س}} به حسین {{ع}}، شش ماه بود<ref>طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۶۶۱؛ همو، تهذیب الاحکام، ج۱، ص۳۲۸؛ طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۷۷؛ ابن حاتم عاملی، الدر النظیم، ص۵۲۵.</ref>. [[حضرت زهرا]] {{س}} از حالات خود در هنگام بارداری حسین {{ع}} سخنانی گفته که در برخی متون آمده است<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۲، ص۸۴۳-۸۴۴؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۷۲-۲۷۳.</ref>. بر اساس برخی [[روایات]]، فاطمه {{س}} در [[زمان]] بارداری، از [[شهادت حسین]] {{ع}} [[آگاه]] بود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۶۴.</ref>. از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است که [[رسول خدا]] {{صل}} شهادت حسین {{ع}} را به فاطمه {{س}} خبر داده بود<ref>ابن بابویه، علی بن حسین، الامامة و التبصرة، ص۵۰؛ صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، ص۲۰۵.</ref>. [[امام حسین]] {{ع}} و [[حضرت زینب]] {{س}} از مادر خود روایتی نقل کرده‌اند که طبق آن، رسول خدا {{صل}} هنگام ولادت حسین {{ع}} به فاطمه {{س}} فرمود که او [[امام]] و فرزند امام و پدر نُه امام است که آخرینشان [[قائم]] {{ع}} است<ref>خزاز قمی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۱۹۳-۱۹۴، ۱۹۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۵۱-۳۵۲.</ref>. در منابع اهل سنت آمده که حسین {{ع}} روایتی را از [[پیامبر]] {{صل}} نقل کرده که در آن پیامبر {{صل}} به فاطمه {{س}} [[بشارت]] داده [[مهدی]] {{ع}} از نسل اوست<ref>سیوطی، جلال‌الدین، مسند فاطمة الزهراء {{س}}، ص۸۵؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۴، ص۵۸۴.</ref>.


پس از تولد حسین {{ع}}، فاطمه {{س}} به فرموده پیامبر {{صل}} برای او [[عقیقه]] کرد و موی سر او را تراشید و هم‌وزن مویش [[صدقه]] داد<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۳۳؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۷۹؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۱۵۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۵۷.</ref>. [[محمد بن حنفیه]] از برادرش، [[حسن بن علی]] {{ع}} روایت کرده است که برادرش حسین {{ع}} شبیه‌ترین [[مردم]] به [[حضرت فاطمه]] {{س}} بود<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۱۷۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۴، ص۳۱۶؛ حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۵۲۲.</ref>. از محتوای برخی [[روایات]] بر می‌آید که [[فاطمه]] {{س}} در هنگام [[نماز جماعت]]، به حسن و حسین {{عم}} [[لباس]] می‌پوشاند و آنان را همراه [[رسول خدا]] {{صل}} به [[نماز]] می‌فرستاد<ref>طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۲۸۶؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۵، ص۱۰۸.</ref>.
پس از تولد حسین {{ع}}، فاطمه {{س}} به فرموده پیامبر {{صل}} برای او عقیقه کرد و موی سر او را تراشید و هم‌وزن مویش [[صدقه]] داد<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۳۳؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۷۹؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۱۵۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۵۷.</ref>. [[محمد بن حنفیه]] از برادرش، [[حسن بن علی]] {{ع}} روایت کرده است که برادرش حسین {{ع}} شبیه‌ترین [[مردم]] به [[حضرت فاطمه]] {{س}} بود<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۱۷۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۴، ص۳۱۶؛ حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۵۲۲.</ref>. از محتوای برخی [[روایات]] بر می‌آید که [[فاطمه]] {{س}} در هنگام [[نماز جماعت]]، به حسن و حسین {{عم}} [[لباس]] می‌پوشاند و آنان را همراه [[رسول خدا]] {{صل}} به [[نماز]] می‌فرستاد<ref>طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۲۸۶؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۵، ص۱۰۸.</ref>.


منابع تاریخی و [[روایی]] از برخی رویدادهای [[زندگی حضرت فاطمه]] {{س}} که حسین {{ع}} در آنها حضور داشته است، خبر داده‌اند. [[امام صادق]] {{ع}} از حضور [[حضرت زهرا]] {{س}} و [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} در کنار بستر [[بیماری]] [[رسول خدا]] {{صل}} خبر داده و گفت‌وگوهای آنان را نقل کرده است<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۵۲۸؛ فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضة الواعظین، ص۱۵۸.</ref>. بنابر بعضی گزارش‌ها، حسین {{ع}} بر [[صداقت]] مادرش در [[ماجرای فدک]] و اینکه رسول خدا {{صل}} [[فدک]] را به مادرش بخشیده، [[شهادت]] داده است<ref>یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۶۹؛ ابن حسین، تثبیت الامامه، ص۳۶؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۹، ص۱۹۷؛ امین عاملی، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۱۶.</ref>. [[اسماء بنت عمیس]] از چگونگی حضور حسین {{ع}} بر پیکر مادر و سخنان او با [[بدن]] بی‌روح مادر خبر داده است. از [[اسماء]] نقل شده است که حسین {{ع}} و برادرش، خبر شهادت مادر را به پدر دادند<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۸۶؛ محدث قمی، عباس، الانوار البهیة فی تواریخ الحجج الالهیه، ص۶۱.</ref>. از امام حسین {{ع}} [[روایت]] شده است که [[فاطمه]] {{س}} شبانه و مخفیانه [[دفن]] شد و وقتی علی {{ع}} [[قبر]] فاطمه {{س}} را با خاک پوشاند، رو به سوی قبر رسول خدا {{صل}} کرد و جملاتی گفت که امام حسین {{ع}} محتوای آنها را گزارش کرده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۵۸-۴۵۹؛ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۱۰۹-۱۱۰؛ طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۳۷-۱۳۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۹۳-۱۹۴.</ref>.
منابع تاریخی و [[روایی]] از برخی رویدادهای [[زندگی حضرت فاطمه]] {{س}} که حسین {{ع}} در آنها حضور داشته است، خبر داده‌اند. [[امام صادق]] {{ع}} از حضور [[حضرت زهرا]] {{س}} و [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} در کنار بستر [[بیماری]] [[رسول خدا]] {{صل}} خبر داده و گفت‌وگوهای آنان را نقل کرده است<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۵۲۸؛ فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضة الواعظین، ص۱۵۸.</ref>. بنابر بعضی گزارش‌ها، حسین {{ع}} بر [[صداقت]] مادرش در [[ماجرای فدک]] و اینکه رسول خدا {{صل}} [[فدک]] را به مادرش بخشیده، [[شهادت]] داده است<ref>یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۶۹؛ ابن حسین، تثبیت الامامه، ص۳۶؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۹، ص۱۹۷؛ امین عاملی، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۱۶.</ref>. [[اسماء بنت عمیس]] از چگونگی حضور حسین {{ع}} بر پیکر مادر و سخنان او با [[بدن]] بی‌روح مادر خبر داده است. از [[اسماء]] نقل شده است که حسین {{ع}} و برادرش، خبر شهادت مادر را به پدر دادند<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۸۶؛ محدث قمی، عباس، الانوار البهیة فی تواریخ الحجج الالهیه، ص۶۱.</ref>. از امام حسین {{ع}} [[روایت]] شده است که [[فاطمه]] {{س}} شبانه و مخفیانه [[دفن]] شد و وقتی علی {{ع}} [[قبر]] فاطمه {{س}} را با خاک پوشاند، رو به سوی قبر رسول خدا {{صل}} کرد و جملاتی گفت که امام حسین {{ع}} محتوای آنها را گزارش کرده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۵۸-۴۵۹؛ طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۱۰۹-۱۱۰؛ طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۳۷-۱۳۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۹۳-۱۹۴.</ref>.


[[حضرت زهرا]] {{س}} در [[قیامت]]، از [[خداوند]] تقاضای [[دادگری]] و [[انتقام]] گرفتن از [[قاتلان امام حسین]] {{ع}} را می‌کند و [[خدا]] [[حاجت]] او را برآورده می‌سازد<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۳۸.</ref>.
[[حضرت زهرا]] {{س}} در [[قیامت]]، از [[خداوند]] تقاضای [[دادگری]] و [[انتقام]] گرفتن از [[قاتلان امام حسین]] {{ع}} را می‌کند و [[خدا]] [[حاجت]] او را برآورده می‌سازد<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۳۸.</ref>.


[[محدثان شیعه]]<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۶۷، ۷۱، ۷۴-۷۵.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>ابن ماجه قزوینی، سنن ابن ماجه، ج۲، ص۱۰۹۶؛ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۲۲، ص۴۱۴- ۴۱۵؛ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۱۱۹.</ref> حسین {{ع}} را جزو [[راویان]] مادرش دانسته و از اهتمام آن حضرت {{ع}} به نقل [[روایات حضرت فاطمه]] {{س}} خبر داده‌اند. [[سیره عبادی]] حضرت زهرا {{س}} مورد توجه و اهتمام آن حضرت {{ع}} بوده است. [[امام حسین]] {{ع}} [[روایت]] معروفی را از [[امام حسن]] {{ع}} نقل کرده که در آن از [[عبادت]] مادرش [[فاطمه]] {{س}} سخن گفته و اینکه [[دعا کردن]] برای دیگران را بر [[دعا]] برای خویشتن مقدم می‌داشته است<ref>صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، ص۱۸۲؛ طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۵۲.</ref>.
[[محدثان شیعه]]<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۶۷، ۷۱، ۷۴-۷۵.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>ابن ماجه قزوینی، سنن ابن ماجه، ج۲، ص۱۰۹۶؛ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۲۲، ص۴۱۴- ۴۱۵؛ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۱۱۹.</ref> حسین {{ع}} را جزو [[راویان]] مادرش دانسته و از اهتمام آن حضرت {{ع}} به نقل [[روایات حضرت فاطمه]] {{س}} خبر داده‌اند. [[سیره عبادی]] حضرت زهرا {{س}} مورد توجه و اهتمام آن حضرت {{ع}} بوده است. [[امام حسین]] {{ع}} [[روایت]] معروفی را از [[امام حسن]] {{ع}} نقل کرده که در آن از [[عبادت]] مادرش [[فاطمه]] {{س}} سخن گفته و اینکه [[دعا کردن]] برای دیگران را بر [[دعا]] برای خویشتن مقدم می‌داشته است<ref>صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، ص۱۸۲؛ طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۵۲.</ref>.
خط ۲۸: خط ۳۰:
بنابر روایتی از امام حسین {{ع}} که به واسطه پدرش از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده، وجه تسمیه [[فاطمه]] {{س}} آن است که آن حضرت {{س}} بین [[آتش جهنم]] و [[شیعیان]] و ذریه‌اش جدایی می‌اندازد و درباره چگونگی حضور [[حضرت زهرا]] {{س}} در [[محشر]] نیز از امام حسین {{ع}}، [[حدیثی]] نقل شده است<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۴۸، ۱۵۳.</ref>.
بنابر روایتی از امام حسین {{ع}} که به واسطه پدرش از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده، وجه تسمیه [[فاطمه]] {{س}} آن است که آن حضرت {{س}} بین [[آتش جهنم]] و [[شیعیان]] و ذریه‌اش جدایی می‌اندازد و درباره چگونگی حضور [[حضرت زهرا]] {{س}} در [[محشر]] نیز از امام حسین {{ع}}، [[حدیثی]] نقل شده است<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۴۸، ۱۵۳.</ref>.


بیان [[ارزش]] رابطه نسبی با [[حضرت فاطمه]] {{س}} مورد توجه امام حسین {{ع}} بوده است. به همین سبب از فاطمه {{س}} نقل کرده است که [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "هر [[پیامبری]] [[خاندان]] پدری‌ای دارد که نسبش بدو باز می‌گردد، مگر فاطمه که [[نسب]] فرزندانش به من باز می‌گردد"<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۷۶.</ref>. علاوه بر این، پاس‌داشتن جایگاه و [[فضایل]] فاطمه {{س}} از اموری بود که، طبق شواهد [[تاریخی]]، امام حسین {{ع}} بدان توجه داشت و به شکلی متذکر آن می‌شد، چنان که در یکی از خطبه‌هایش در [[نکوهش]] [[ابن زیاد]]، که امام حسین {{ع}} را به [[ذلت]] [[تسلیم]] و [[بیعت]] فراخوانده بود، با یادآوری ضمنی از مادرش، فاطمه {{س}} گفت: «دامن‌های [[پاکی]] که مرا پرورده‌اند، هرگز اجازه چنین ذلتی را به من نمی‌دهند»<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۴-۲۵؛ ابن نما حلی، مثیر الاحزان، ص۴۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۹.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۱۹۹.</ref>
بیان [[ارزش]] رابطه نسبی با [[حضرت فاطمه]] {{س}} مورد توجه امام حسین {{ع}} بوده است. به همین سبب از فاطمه {{س}} نقل کرده است که [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "هر [[پیامبری]] [[خاندان]] پدری‌ای دارد که نسبش بدو باز می‌گردد، مگر فاطمه که [[نسب]] فرزندانش به من باز می‌گردد"<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۷۶.</ref>. علاوه بر این، پاس‌داشتن جایگاه و [[فضایل]] فاطمه {{س}} از اموری بود که، طبق شواهد [[تاریخی]]، امام حسین {{ع}} بدان توجه داشت و به شکلی متذکر آن می‌شد، چنان که در یکی از خطبه‌هایش در [[نکوهش]] [[ابن زیاد]]، که امام حسین {{ع}} را به [[ذلت]] [[تسلیم]] و [[بیعت]] فراخوانده بود، با یادآوری ضمنی از مادرش، فاطمه {{س}} گفت: «دامن‌های [[پاکی]] که مرا پرورده‌اند، هرگز اجازه چنین ذلتی را به من نمی‌دهند»<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۴-۲۵؛ ابن نما حلی، مثیر الاحزان، ص۴۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۹.</ref>.<ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی ج۱]]، ص ۱۹۹.</ref>
 
== [[همسران]] ==
در منابع، درباره نام سه تن از [[همسران امام حسین]] {{ع}} [[اتفاق نظر]] وجود دارد: [[رباب]]، دختر [[امرؤالقیس]]، مادر عبدالله و [[سکینه]]<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۶۲؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۳۵.</ref>؛ [[لیلی بنت ابی مرة ثقفی]]، مادر [[علی بن حسین]] {{ع}}<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۸۶؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۳۵.</ref> و [[ام اسحاق]]، دختر [[طلحة بن عبیدالله تیمی]]، مادر [[فاطمه]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۳۱۹؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۶۲؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۳۵.</ref>. درباره نام [[مادر امام سجاد]] {{ع}} [[اختلاف]] نظر هست<ref>یوسفی غروی، محمدهادی، «حول سیدة شهربانو»، رسالة الحسین {{ع}} (ماهنامه)، ش۲، ص۲۸.</ref>. علمای [[شیعی]] او را جهان‌شاه، شاه [[زنان]] یا [[شهر]] بانویه، دختر [[یزدگرد]] ساسانی، معرفی کرده‌اند<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۳۵۵؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۶۷؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۳۵.</ref>. برخی علمای [[اهل سنت]] او را کنیزی به نام سلافه دانسته‌اند<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۶۲.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۰۴.</ref>
 
== [[فرزندان]] ==
در کتاب‌های [[الارشاد]]<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۳۵.</ref> و [[اعلام الوری]]<ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ج۱، ص۴۷۸.</ref> شش فرزند به نام‌های علی‌اکبر، [[علی‌اصغر]]، جعفر، عبدالله، [[سکینه]] و [[فاطمه]]، برای حضرت {{ع}} ثبت شده است. علی‌اکبر و عبدالله در [[کربلا]] [[شهید]] شدند. جعفر نیز در [[زمان]] [[حیات]] [[امام حسین]] {{ع}}درگذشت<ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ج۱، ص۴۷۸.</ref>. [[نسل امام حسین]] {{ع}} از طریق فرزندش، [[امام زین العابدین]] {{ع}} ادامه یافت. برخلاف این دو گزارش، در کتاب‌های [[انساب الاشراف]]<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۶۲.</ref>، [[مقاتل الطالبیین]]<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۸۶.</ref>؛ مطالب السؤول<ref>ابن طلحه شافعی، مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول {{صل}}، ص۳۹۲.</ref> و الفصول المهمه<ref>ر. ک: ابن صباغ مالکی، الفصول المهمة، ج۲، ص۸۵۱.</ref>، [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} فرزند دوم امام حسین {{ع}} است. [[ابن ادریس]] حلی این دو قول را نقل و سخن [[شیخ مفید]] در الارشاد را رد کرده است<ref>ابن ادریس حلی، السرائر، ج۱، ص۶۵۵.</ref>.
 
در مجموع، نُه تن از [[امامان]] {{عم}} و از آن جمله [[امام زمان]] {{ع}} از [[فرزندان امام حسین]] {{ع}} هستند. در [[روایات]]، به [[امامت]] این بزرگواران تصریح شده است<ref>صدوق، محمد بن علی، الخصال، ص۳۰۵، ۴۱۹؛ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۱، ص۲۵۴.</ref>. [[راوی]] برخی از این روایات، [[حضرت فاطمه]] {{س}} است<ref>خزاز قمی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۱۸۹-۱۹۹؛ بحرانی، سیدهاشم حسینی، غایة المرام، ج۱، ص۳۲۶؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۵۳.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۰۵.</ref>
 
== امام حسین {{ع}} و [[خلافت]] پدر و برادرش ==
آن حضرت {{ع}} در زمان خلافت پدرش، در عرصه‌های سرنوشت‌ساز، نظیر [[جنگ‌های امام علی]] {{ع}} با مخالفانش، حضور داشت. حسین {{ع}} در [[جنگ جمل]] [[فرمانده]] [[جناح چپ]] [[سپاه]]<ref>ابن خیاط، تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۳۸؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۴، ص۱۸۷؛ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳، ص۴۸۵.</ref> و در [[جنگ صفین]]، همراه حسن {{ع}}، [[فرمانده]] سواران بود<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۳، ص۲۴.</ref> در [[جنگ نهروان]] نیز حضور داشت<ref>طبری، احمد بن عبدالله، ذخائر العقبی، ص۲۲۷.</ref>. پس از [[شهادت]] پدر و دوران [[امامت]] برادرش، در کنار او بود و در جریان [[صلح]] برادرش با [[معاویه]]، با برادرش [[هم‌گرایی]] داشت<ref>ابن قتیبه دینوری، الامامة و السیاسة، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن ابن داوود دینوری، احمد، الاخبار الطوال، ص۲۲۱.</ref>.
 
[[امام حسین]] {{ع}} در شیوایی گفتار، [[جود]]، [[کرم]] و [[شجاعت]] سرآمد بود<ref>ر. ک: ابن صباغ مالکی، الفصول المهمة، ج۲، ص۷۶۳-۷۷۰.</ref>. وی در بین [[صحابه پیامبر]] {{صل}} [[عزت]] و احترامی بی‌بدیل داشت. [[راوی]] می‌گوید در [[تشییع]] جنازه‌ای دیدم که [[ابوهریره]] با لباسش [[خاک]] را از روی پای [[حسین بن علی]] {{ع}} می‌زدود<ref>ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۲۸۷.</ref>. به گفته [[مصعب]] [[زبیری]]، امام حسین {{ع}} ۲۵ بار، پیاده به [[حج]] رفت<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۴، ص۱۸۰؛ ابن اثیر جزری، اسدالغابه، ج۲، ص۲۰: ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۲۸۷.</ref>. او از جدش [[رسول خدا]] {{صل}} و پدرش علی {{ع}} و مادرش [[فاطمه]] {{س}} [[روایت]] نقل کرده است؛ دسته‌ای از [[صحابه]] و [[تابعین]] نیز از او روایت نقل کرده‌اند، از جمله [[علی بن حسین]] {{ع}}، فاطمه و [[سکینه]]، [[دختران]] امام حسین {{ع}}، [[طلحة بن عبیدالله]]، [[بشر بن غالب]]، [[عبیدالله بن حارث]]، [[ابوسعید تیمی]]، [[سنان بن ابی سنان]] و [[ابوحازم اشجعی]]<ref>ر. ک: طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۳، ص۱۲۷-۱۳۶؛ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۲۸۰.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۰۵.</ref>
 
== دوران امامت ==
پس از [[شهادت امام حسن]] {{ع}} در سال پنجاه [[هجری]]، امام حسین {{ع}} امامت [[شیعیان]] را به مدت ده سال بر عهده گرفت. او در این دوره به مُفاد [[صلح‌نامه]] [[امام حسن]] {{ع}} با معاویه پای‌بند بود. آن حضرت {{ع}} با خواست معاویه مبنی بر [[جانشینی]] [[یزید]] به شدت [[مخالفت]] کرد<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۴، ص۳۳۶، ۳۳۹.</ref>. پس از [[مرگ معاویه]] در [[رجب]] [[سال شصت هجری]]، [[یزید بن معاویه]] که خود را [[خلیفه]] می‌خواند، در نامه‌ای به [[والی مدینه]]، خواهان [[بیعت]] [[امام حسین]] {{ع}} گردید<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۳۲؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۶.</ref>. حضرت {{ع}} برای اجتناب از بیعت، دو [[روز]] مانده به پایان [[رجب]]، [[مدینه]] را به سوی [[مکه]] ترک کرد و [[جمعه]] سوم [[شعبان]] به مکه رسید<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۱؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۳۴-۳۵.</ref>. در مدت حضور امام حسین {{ع}} در مکه، بزرگان [[شیعه کوفه]] (مانند [[سلیمان بن صرد]]، [[مسیب بن نجبه]]، [[رفاعة بن شداد]]، و [[حبیب بن مظاهر]]) و [[اشراف کوفه]] (نظیر [[شبث بن ربعی]]، [[محمد بن عمیر]]، [[حجار بن ابجر]]، و [[عمرو بن حجاج]]) برای حضرت {{ع}} [[نامه]] نوشتند و خواستار حضور او در [[کوفه]] شدند تا با او به عنوان [[خلیفه]] بیعت کنند<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۶۹- ۳۷۰؛ ر. ک: مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۳۶-۳۸.</ref>. امام حسین {{ع}} نیز پسرعموی، خود [[مسلم بن عقیل]]، را برای [[بیعت گرفتن]] از [[مردم]] به کوفه فرستاد و خود نیز پس از چهار ماه اقامت در مکه، در روز سه‌شنبه هشتم [[ذی‌حجه]]<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۱؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۶.</ref> و بنا بر گزارشی در روز چهارشنبه مصادف با [[روز عرفه]]، از این [[شهر]] خارج شد<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۱.</ref> و دوم [[محرم]] [[سال ۶۱ هجری]] به [[کربلا]] رسید<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۸۵.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۰۶.</ref>
 
== [[شهادت امام حسین]] {{ع}} ==
آن حضرت {{ع}} پس از [[رویارویی]] با [[سپاه]] [[عبیدالله بن زیاد]]، [[والی کوفه]]، در دهم محرم سال ۶۱ هجری، در مصافی نابرابر و پس از [[فداکاری]] بسیار، به همراه ۷۲ تن از یارانش<ref>ر. ک: بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۱۱؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۳.</ref> به [[شهادت]] رسید<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۷۷؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۳۳.</ref>. [[قاتل]] او [[سنان بن انس نخعی]]<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۱۸؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۷۹؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۳.</ref> و به [[اعتقاد]] برخی شمربن‌ذی‌الجوشن بود<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۱۸؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۲.</ref>.
 
به نقل [[ابن حنفیه]]، هفده تن از [[فرزندان فاطمه]] {{س}} با آن حضرت {{ع}} [[شهید]] شدند<ref>طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۳، ص۱۰۴، ۱۹۹؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۶؛ هیثمی، علی بن ابی‌بکر، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۹۸.</ref>. اما بنا بر آنچه [[مورخان]] ثبت کرده‌اند، تعداد فرزندان فاطمه {{س}} در [[کربلا]] کمتر از این تعداد بود و نظر دقیق‌تر آن است که هفده تن از [[اهل بیت امام حسین]] {{ع}} یا [[بنی‌هاشم]]، با آن حضرت {{ع}} به [[شهادت]] رسیدند<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۲۶.</ref>. از [[حسن بصری]] نیز نقل شده است که با [[حسین بن علی]] {{ع}}، شانزده تن از [[اهل]] بیتش شهید شدند که بر روی [[زمین]] همانندی برای آنان نبود<ref>طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۳، ص۱۱۸؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۶؛ هیثمی، علی بن ابی‌بکر، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۹۸.</ref>. برخی از مورخان، اسامی آنان را ثبت کرده<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۲۵-۱۲۶.</ref> و یادآور شده‌اند که حسین بن علی {{ع}} با [[لب تشنه]] به شهادت رسید. سر [[مبارک]] آن حضرت {{ع}}، به همراه [[اهل بیت]] {{عم}} که [[اسیر]] شده بودند، به [[کوفه]] و سپس به [[شام]] انتقال یافت<ref>ابن حبان بستی، تاریخ الصحابة، ص۶۷.</ref>.
 
درباره [[محل دفن]] سر مبارک [[امام حسین]] {{ع}}، برخی گفته‌اند که در [[دمشق]] به خاک سپرده شد<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۱۶- ۴۱۹؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۸، ص۲۲۲.</ref> و برخی بر آن‌اند که به [[مدینه]] انتقال یافت و در [[بقیع]] [[دفن]] شد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۳۸؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۸، ص۲۲۲.</ref>. در قاهره نیز زیارت‌گاهی به نام [[رأس الحسین]] {{ع}} وجود دارد<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۸، ص۲۲۲.</ref>.
 
[[علمای شیعه]] بیشتر گزارش کرده‌اند که سر حضرت {{ع}}را در کربلا، کنار بدنش، به خاک سپردند<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۲۳۲؛ سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ج۳، ص۱۳۰؛ فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضة الواعظین، ص۱۹۲؛ ابن طاووس، اللهوف، ص۱۱۴.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۰۷.</ref>
 
== مقتل نویسی درباره امام حسین {{ع}} ==
[[مورخان]] از دیرباز به [[نوشتن]] درباره [[امام حسین]] {{ع}} توجه نشان داده‌اند که در قرون اولیه، بیشتر در قالب مقتل‌نگاری بوده است. [[ابن ندیم]] چهار کتاب [[مقتل]] را ثبت کرده که نوشته [[ابومخنف]]، [[نصر بن مزاحم]]، [[واقدی]] و [[محمد بن زکریای غلابی]] بوده است<ref>ر. ک: ابن ندیم، الفهرست، ص۱۰۵-۱۰۶، ۱۱۱، ۱۲۱.</ref>. [[نجاشی]]، رجالی [[قرن پنجم]]، از [[دوازده]] مقتل نام برده است که برخی از آنها عبارت‌انداز: مقتل [[جابر بن یزید جعفی]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۲۸- ۱۲۹.</ref>، [[عبدالعزیز بن یحیی جلودی]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۴۱ -۲۴۲.</ref>، [[ابراهیم بن سعید]] ثقفی [[کوفی]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۶-۱۸.</ref>، [[محمد بن زکریا بن دینار]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۴۷.</ref>، [[ابن اسحاق نهاوندی]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۹.</ref>، [[محمد بن احمد بن یحیی اشعری قمی]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۴۸-۳۴۹.</ref>، [[ابوجعفر محمد بن یحیی عطار قمی]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۵۳.</ref>، [[نصر بن مزاحم منقری]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۸.</ref> و [[هشام بن محمد بن سائب]]<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۳۴-۴۳۵.</ref>. [[شیخ طوسی]] نیز از دوازده مقتل نام برده است، از جمله از مقتل [[اصبغ بن نباته]]، [[ابومخنف لوط بن یحیی]]، [[شیخ صدوق]]، [[علی بن محمد مدائنی]] و [[ابن ابی دنیا]]<ref>ر. ک: طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، الفهرست، ج۱۶، ص۸۵-۱۵۹، ۱۷۰، ۲۰۴، ۲۳۷.</ref>. جلودی درباره [[امام حسن]] و امام حسین {{عم}} کتابی نوشته است<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۴۱-۲۴۲.</ref>.
 
در منابع کهن و عمومی نظیر [[الطبقات الکبری (کتاب)|الطبقات الکبری]]، [[ابن سعد]]؛ [[الامامة و السیاسیة (کتاب)|الامامة و السیاسیة]]، [[ابن قتیبه دینوری]]؛ [[تاریخ الامم و الملوک (کتاب)|تاریخ الامم و الملوک]]، [[طبری]]؛ [[انساب الاشراف (کتاب)|انساب الاشراف]]، [[بلاذری]] و الفتوح، [[ابن اعثم کوفی]]؛ بخش مهمی از وقایع [[عاشورا]] گزارش شده است. در [[اعلام الوری (کتاب)|اعلام الوری]]، [[طبرسی]]؛ [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]] {{ع}}، [[خوارزمی]] [[تاریخ مدینه دمشق (کتاب)|تاریخ مدینه دمشق]]، [[ابن عساکر]]؛ [[کشف الغمه (کتاب)|کشف الغمه]]، [[اربلی]] و [[سیر اعلام النبلاء (کتاب)|سیر اعلام النبلاء]]، [[ذهبی]]؛ نیز گزارش‌های مفصلی درباره [[زندگی امام حسین]] {{ع}} آمده است. در دوره معاصر، تک‌نگاری‌های فراوانی درباره [[زندگی اجتماعی]] و [[سیاسی]] آن حضرت‌{{ع}} نوشته شده است. از مهم‌ترین تألیف‌های جدید، [[دانشنامه امام حسین]] {{ع}} است در چهارده مجلد، به [[زبان عربی]] و [[فارسی]] که در آن از منظر [[حدیثی]] و [[تاریخی]] به [[زندگی]] آن حضرت {{ع}} پرداخته شده است<ref>ر. ک: ری شهری، محمد، دانشنامه امام حسین {{ع}}.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۱۹۹.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۱۷۳: خط ۱۴۵:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:151919.jpg|22px]] [[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|'''پیشوایان هدایت ج۵''']]
# [[پرونده:1379590.jpg|22px]] [[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فاطمی ج۱''']]
# [[پرونده:1379590.jpg|22px]] [[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فاطمی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش