ابن مشیع مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابن مشیع مدنی در تراجم و رجال]] - [[ابن مشیع مدنی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام رضا | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
از [[شاعران]] و مرثیه‌سرایان چیره‌دست بود که مرثیه‌ای جانسوز در [[فراق]] [[امام رضا]]{{ع}} دارد.
از [[شاعران]] و مرثیه‌سرایان چیره‌دست بود که مرثیه‌ای جانسوز در فراق [[امام رضا]] {{ع}} دارد.
{{عربی| يَا بُقْعَةُ مَاتَ بِهَا سَيِّدِي / مَا مِثْلُهُ فِي النَّاسِ مِنْ سَيِّدٍ *** مَاتَ الْهُدَى مِنْ بَعْدِهِ وَ النَّدَى / وَ شَمَّرَ الْمَوْتُ بِهِ يَقْتَدِي‏ *** لَا زَالَ غَيْثُ اللَّهِ يَا قَبْرَهُ / عَلَيْكَ مِنْهُ رَائِحاً مُغْتَدِي‏ *** كَانَ لَنَا غَيْثاً بِهِ نَرْتَوِي / وَ كَانَ كَالنَّجْمِ بِهِ نَهْتَدِي‏ *** إِنَّ عَلِيّاً ابْنَ مُوسَى الرِّضَا / قَدْ حَلَّ وَ السُّؤْدُدُ فِي مَلْحَدٍ *** يَا عَيْنُ فَابْكِي بِدَمٍ بَعْدَهُ / عَلَى انْقِرَاضِ الْمَجْدِ وَ السُّؤْدُدِ }}
{{عربی| يَا بُقْعَةُ مَاتَ بِهَا سَيِّدِي / مَا مِثْلُهُ فِي النَّاسِ مِنْ سَيِّدٍ *** مَاتَ الْهُدَى مِنْ بَعْدِهِ وَ النَّدَى / وَ شَمَّرَ الْمَوْتُ بِهِ يَقْتَدِي‏ *** لَا زَالَ غَيْثُ اللَّهِ يَا قَبْرَهُ / عَلَيْكَ مِنْهُ رَائِحاً مُغْتَدِي‏ *** كَانَ لَنَا غَيْثاً بِهِ نَرْتَوِي / وَ كَانَ كَالنَّجْمِ بِهِ نَهْتَدِي‏ *** إِنَّ عَلِيّاً ابْنَ مُوسَى الرِّضَا / قَدْ حَلَّ وَ السُّؤْدُدُ فِي مَلْحَدٍ *** يَا عَيْنُ فَابْكِي بِدَمٍ بَعْدَهُ / عَلَى انْقِرَاضِ الْمَجْدِ وَ السُّؤْدُدِ }}


(ای بقعه‌ای که در آن [[سید]] من [[وفات]] یافت، در میان تمام [[مردم]]، فرد [[بزرگواری]] چون او وجود ندارد. بعد از وفات او [[هدایت]] و [[بخشش]] منقطع گردید و [[مرگ]] به [[پیروی]] از او، [[کمالات]] را از [[جان]] ربود. ای [[قبر]]! همواره و در هر صبح و [[شام]] [[باران]] [[رحمت الهی]] بر تو ببارد؛ زیرا آن [[امام]] بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن [[سیراب]] می‌شدیم و مانند ستاره‌ای بود که از نورش هدایت می‌یافتیم. [[علی بن موسی الرضا]]{{ع}} وفات یافت و با وفات او، [[سیادت]] و بزرگی در [[خاک]] پنهان شد. ای چشم من بعد از او بر انقراض و نابود شدن [[مجد]] و سیادت، [[خون]] [[گریه]] کن.)<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۳.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۷.</ref>
(ای بقعه‌ای که در آن [[سید]] من [[وفات]] یافت، در میان تمام [[مردم]]، فرد [[بزرگواری]] چون او وجود ندارد. بعد از وفات او [[هدایت]] و [[بخشش]] منقطع گردید و [[مرگ]] به [[پیروی]] از او، [[کمالات]] را از [[جان]] ربود. ای [[قبر]]! همواره و در هر صبح و [[شام]] [[باران]] [[رحمت الهی]] بر تو ببارد؛ زیرا آن [[امام]] بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن سیراب می‌شدیم و مانند ستاره‌ای بود که از نورش هدایت می‌یافتیم. [[علی بن موسی الرضا]] {{ع}} وفات یافت و با وفات او، سیادت و بزرگی در خاک پنهان شد. ای چشم من بعد از او بر انقراض و نابود شدن مجد و سیادت، [[خون]] [[گریه]] کن.)<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۶۳.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۵: خط ۱۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:ابن مشیع مدنی]]
[[رده:اصحاب امام رضا]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۹

مقدمه

از شاعران و مرثیه‌سرایان چیره‌دست بود که مرثیه‌ای جانسوز در فراق امام رضا S دارد. يَا بُقْعَةُ مَاتَ بِهَا سَيِّدِي / مَا مِثْلُهُ فِي النَّاسِ مِنْ سَيِّدٍ *** مَاتَ الْهُدَى مِنْ بَعْدِهِ وَ النَّدَى / وَ شَمَّرَ الْمَوْتُ بِهِ يَقْتَدِي‏ *** لَا زَالَ غَيْثُ اللَّهِ يَا قَبْرَهُ / عَلَيْكَ مِنْهُ رَائِحاً مُغْتَدِي‏ *** كَانَ لَنَا غَيْثاً بِهِ نَرْتَوِي / وَ كَانَ كَالنَّجْمِ بِهِ نَهْتَدِي‏ *** إِنَّ عَلِيّاً ابْنَ مُوسَى الرِّضَا / قَدْ حَلَّ وَ السُّؤْدُدُ فِي مَلْحَدٍ *** يَا عَيْنُ فَابْكِي بِدَمٍ بَعْدَهُ / عَلَى انْقِرَاضِ الْمَجْدِ وَ السُّؤْدُدِ

(ای بقعه‌ای که در آن سید من وفات یافت، در میان تمام مردم، فرد بزرگواری چون او وجود ندارد. بعد از وفات او هدایت و بخشش منقطع گردید و مرگ به پیروی از او، کمالات را از جان ربود. ای قبر! همواره و در هر صبح و شام باران رحمت الهی بر تو ببارد؛ زیرا آن امام بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن سیراب می‌شدیم و مانند ستاره‌ای بود که از نورش هدایت می‌یافتیم. علی بن موسی الرضا S وفات یافت و با وفات او، سیادت و بزرگی در خاک پنهان شد. ای چشم من بعد از او بر انقراض و نابود شدن مجد و سیادت، خون گریه کن.)[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. عیون اخبار الرضا S، ج۲، ص۶۳.
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص ۴۷.