ابن مشیع مدنی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
(←مقدمه) |
||
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از [[شاعران]] و مرثیهسرایان چیرهدست بود که مرثیهای جانسوز در | از [[شاعران]] و مرثیهسرایان چیرهدست بود که مرثیهای جانسوز در فراق [[امام رضا]] {{ع}} دارد. | ||
{{عربی| يَا بُقْعَةُ مَاتَ بِهَا سَيِّدِي / مَا مِثْلُهُ فِي النَّاسِ مِنْ سَيِّدٍ *** مَاتَ الْهُدَى مِنْ بَعْدِهِ وَ النَّدَى / وَ شَمَّرَ الْمَوْتُ بِهِ يَقْتَدِي *** لَا زَالَ غَيْثُ اللَّهِ يَا قَبْرَهُ / عَلَيْكَ مِنْهُ رَائِحاً مُغْتَدِي *** كَانَ لَنَا غَيْثاً بِهِ نَرْتَوِي / وَ كَانَ كَالنَّجْمِ بِهِ نَهْتَدِي *** إِنَّ عَلِيّاً ابْنَ مُوسَى الرِّضَا / قَدْ حَلَّ وَ السُّؤْدُدُ فِي مَلْحَدٍ *** يَا عَيْنُ فَابْكِي بِدَمٍ بَعْدَهُ / عَلَى انْقِرَاضِ الْمَجْدِ وَ السُّؤْدُدِ }} | {{عربی| يَا بُقْعَةُ مَاتَ بِهَا سَيِّدِي / مَا مِثْلُهُ فِي النَّاسِ مِنْ سَيِّدٍ *** مَاتَ الْهُدَى مِنْ بَعْدِهِ وَ النَّدَى / وَ شَمَّرَ الْمَوْتُ بِهِ يَقْتَدِي *** لَا زَالَ غَيْثُ اللَّهِ يَا قَبْرَهُ / عَلَيْكَ مِنْهُ رَائِحاً مُغْتَدِي *** كَانَ لَنَا غَيْثاً بِهِ نَرْتَوِي / وَ كَانَ كَالنَّجْمِ بِهِ نَهْتَدِي *** إِنَّ عَلِيّاً ابْنَ مُوسَى الرِّضَا / قَدْ حَلَّ وَ السُّؤْدُدُ فِي مَلْحَدٍ *** يَا عَيْنُ فَابْكِي بِدَمٍ بَعْدَهُ / عَلَى انْقِرَاضِ الْمَجْدِ وَ السُّؤْدُدِ }} | ||
(ای بقعهای که در آن [[سید]] من [[وفات]] یافت، در میان تمام [[مردم]]، فرد [[بزرگواری]] چون او وجود ندارد. بعد از وفات او [[هدایت]] و [[بخشش]] منقطع گردید و [[مرگ]] به [[پیروی]] از او، [[کمالات]] را از [[جان]] ربود. ای [[قبر]]! همواره و در هر صبح و [[شام]] [[باران]] [[رحمت الهی]] بر تو ببارد؛ زیرا آن [[امام]] بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن | (ای بقعهای که در آن [[سید]] من [[وفات]] یافت، در میان تمام [[مردم]]، فرد [[بزرگواری]] چون او وجود ندارد. بعد از وفات او [[هدایت]] و [[بخشش]] منقطع گردید و [[مرگ]] به [[پیروی]] از او، [[کمالات]] را از [[جان]] ربود. ای [[قبر]]! همواره و در هر صبح و [[شام]] [[باران]] [[رحمت الهی]] بر تو ببارد؛ زیرا آن [[امام]] بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن سیراب میشدیم و مانند ستارهای بود که از نورش هدایت مییافتیم. [[علی بن موسی الرضا]] {{ع}} وفات یافت و با وفات او، سیادت و بزرگی در خاک پنهان شد. ای چشم من بعد از او بر انقراض و نابود شدن مجد و سیادت، [[خون]] [[گریه]] کن.)<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۶۳.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۷.</ref> | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | # [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب امام رضا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۹
مقدمه
از شاعران و مرثیهسرایان چیرهدست بود که مرثیهای جانسوز در فراق امام رضا S دارد. يَا بُقْعَةُ مَاتَ بِهَا سَيِّدِي / مَا مِثْلُهُ فِي النَّاسِ مِنْ سَيِّدٍ *** مَاتَ الْهُدَى مِنْ بَعْدِهِ وَ النَّدَى / وَ شَمَّرَ الْمَوْتُ بِهِ يَقْتَدِي *** لَا زَالَ غَيْثُ اللَّهِ يَا قَبْرَهُ / عَلَيْكَ مِنْهُ رَائِحاً مُغْتَدِي *** كَانَ لَنَا غَيْثاً بِهِ نَرْتَوِي / وَ كَانَ كَالنَّجْمِ بِهِ نَهْتَدِي *** إِنَّ عَلِيّاً ابْنَ مُوسَى الرِّضَا / قَدْ حَلَّ وَ السُّؤْدُدُ فِي مَلْحَدٍ *** يَا عَيْنُ فَابْكِي بِدَمٍ بَعْدَهُ / عَلَى انْقِرَاضِ الْمَجْدِ وَ السُّؤْدُدِ
(ای بقعهای که در آن سید من وفات یافت، در میان تمام مردم، فرد بزرگواری چون او وجود ندارد. بعد از وفات او هدایت و بخشش منقطع گردید و مرگ به پیروی از او، کمالات را از جان ربود. ای قبر! همواره و در هر صبح و شام باران رحمت الهی بر تو ببارد؛ زیرا آن امام بزرگوار در میان ما مانند بارانی بود که از آن سیراب میشدیم و مانند ستارهای بود که از نورش هدایت مییافتیم. علی بن موسی الرضا S وفات یافت و با وفات او، سیادت و بزرگی در خاک پنهان شد. ای چشم من بعد از او بر انقراض و نابود شدن مجد و سیادت، خون گریه کن.)[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ عیون اخبار الرضا S، ج۲، ص۶۳.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۴۷.