←پانویس
(←پانویس) |
|||
| (۴۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نشانه‌های ظهور امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
برخی از [[روایات]]<ref>ر.ک | == مقدمه == | ||
برخی از [[روایات]]<ref>ر.ک: ملاحم سید بن طاووس، ص۱۴۴، ۱۴۹.</ref> در مورد [[ظهور امام زمان]] {{ع}} حکایت از آن دارد، قبل از [[ظهور]] آن حضرت [[جهان]] از [[فساد]] و [[تباهی]] پر خواهد شد و به برکت ظهور آن حضرت، سرتاسر [[جهان]] از [[عدالت]] پر میشود<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref>. پندار برخی بر این است که در [[روایات]] چنین آمده است: "هرگاه [[دنیا]] پر از [[ظلم]] شد، [[مهدی]] خواهد آمد"، در حالی که این تصور غلط است و هرگز [[روایات]] چنین چیزی نفرموده، آنچه در روایات آمده این است: "[[خداوند]] به [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}}، [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد، پس از آنکه پر از [[ظلم و جور]] شده است"<ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ص۴۲۴: {{عربی|يَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص۷۱-۷۲.</ref> | |||
== | == معناشناسی == | ||
[[فساد]] به معنای [[تباهی]] و ضد آن [[صلاح]] است و به معنای خارج شدن از حد [[اعتدال]] نیز معنا کرده اند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ماده فسد.</ref> فساد و تباهی هم در شخص امکان بروز دارد و هم در [[جامعه]]، [[فساد]] شخصی موجب [[خروج]] شخص از حد اعتدال میشود و [[فساد اجتماعی]] خارج شدن [[جامعه]] از حد [[اعتدال]] را در پی دارد و هرچه از زمان [[غیبت امام زمان]] {{ع}} دور می‌شویم این [[فساد]] [[ظهور]] بیشتری پیدا میکند<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۸۱ ـ ۹۱.</ref>. | |||
معنای [[فراگیر شدن فساد]] و [[ظلم و ستم]] این است که بدی‌‌ها بر خوبی‌ها و ضد ارزش‌ها بر [[ارزش‌ها]] [[غلبه]] یابد و شعله [[آتش فتنه]]، دامن همه را بگیرد و [[جامعه انسانی]] در باتلاق [[فساد]] فرو رود که یکی از مهم ترین مظاهر این [[فساد]] گسترش [[حاکمیت]] [[استکبار]] و محرومیت و ضعیف شدن اهل دین است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۴؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref>. فراگیر شدن [[ظلم]] و [[فساد]] آن است که هر یک از سعید، [[شقی]]، گروه [[حق]] و [[باطل]]، به اوج کار خود می‌رسند، [[ستم]] کاران به نهایت [[ستم کاری]] و [[صالحان]] در نهایت مظلومیت و [[استضعاف]]<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ (کتاب)|قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ]]، ص۶۶؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref>. | |||
منشأ این [[ظلم]] و [[فساد]] اعمال و [[رفتار]] ناشایست و [[انتخاب]] غیر صحیح خود [[مردم]] است. [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ}}<ref>سوره روم، آیه۴۱؛ «به خاطر دستاورد مردم، در خشکى و دریا فساد و تباهی آشکار شد».</ref>. [[فراگیر شدن فساد]]، و [[ظلم و ستم]] از نشانه‌های قبل از ظهور است چنانچه فراگیر شدن عدالت از نشانه‌های اصلی [[حکومت حضرت مهدی]] است. این فراگیر شدن ظلم و [[فساد]]<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref> در [[حقیقت]] تشبیه است نه شرطیّت و علیّت، یعنی علت تامّه برای [[ظهور]] نیست<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۳۷۵، ۴۱۹؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref>. بلکه نشانۀ قبل از [[ظهور]] است که به دنبال آن [[ظهور]] صورت می‌گیرد<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref>. | |||
==فراگیر شدن [[ | == دو دیدگاه دربارۀ فراگیر شدن ظلم == | ||
دربارۀ مفهوم و چیستی [[فراگیر شدن ظلم و ستم]] در [[آخرالزمان]] دو معنا و دیدگاه اصلی و مهم وجود دارد: | |||
| | # [[فراگیر شدن ظلم و ستم]] به معنای غالبیت: طبق این دیدگاه، در آستانۀ ظهور، [[ظلم و ستم]] در [[جهان]] غالب شده و چهرۀ [[جهان]]، چهرۀ [[ظلم و ستم]] خواهد بود<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج ۲، ص ۲۵۹؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۸۱ ـ ۹۱.</ref>. در [[روایات]] به [[فراگیر شدن ظلم و ستم]] نیز در میان [[مردم]] اشاره شده است، البته [[فراگیر شدن ظلم و ستم]] نه [[ظالم]] و [[ستمگر]]<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج ۲، ص ۲۵۹.</ref>. طبق این دیدگاه، فراگیر شدن [[ظلم]] و [[فساد]] آن است که هر یک از سعید، [[شقی]]، گروه [[حق]] و [[باطل]]، به اوج کار خود می‌رسند، [[ستمکاران]] به نهایت [[ستمکاری]] و [[صالحان]] در نهایت مظلومیت و [[استضعاف]]<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ (کتاب)|قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ]]، ص۶۶، [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۸۱ ـ ۹۱؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ایی، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۳۴.</ref>. | ||
# [[فراگیر شدن ظلم و ستم]] به معنای کامل و تمام: گروهی قائلند [[فراگیر شدن ظلم و ستم]] در [[جهان]] به طور کامل و تمام صورت می‌پذیرد و [[جهان]] به صورت یک پارچه پر از [[ظلم و ستم]] خواهد شد و از [[صلاح]] و [[رستگاری]] هیچ خبری نیست<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج ۲، ص ۲۵۹.</ref> . | |||
البته دیدگاه صحیح همان دیدگاه اول است. | |||
==پرسش‌های وابسته | == انتظار مذهب شیوع فساد == | ||
=== برداشتی اشتباه از [[روایات]] === | |||
برخی ناآشنایان به اندیشۀ ژرف [[مهدویت]] از بعضی [[روایت‌ها]] چنین برداشت کرده‌اند که [[کثرت ظلم و فساد]] [[زمینه‌ساز ظهور]] [[منجی]] و سبب تسریع در آن خواهد شد و بین [[فراوانی ظلم]] و [[ستم]] با [[ظهور امام زمان]] {{ع}}، رابطه‌ای تمام وجود دارد که هر چه [[ظلم]] بیش‌تر شود، [[ظهور]] نزدیک‌تر می‌گردد و لذا [[حق‌طلبی]] و [[اصلاح]]، امری بر خلاف [[ظهور]] است<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۵۶-۲۵۸؛ محمدی منفرد، بهروز، چلچراغ حکمت ج۱۰، ص۴۴-۴۷.</ref>. برخی از [[روایات]] هم موجب چنین برداشتی شده است مانند: [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌فرماید: «یازدهمین از [[فرزندان]] من، [[مهدی]] است؛ کسی که [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر میکند؛ همان گونه که از [[ظلم و ستم]] پر شده است»<ref>{{متن حدیث|الْحَادِیَ عَشَرَ مِنْ وُلْدِی هُوَ الْمَهْدِیُ الَّذِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً}}؛ کافی، ج۱، ح۷، باب فی الغیبه، ص۳۳۸.</ref>؛ [[امام حسین]] {{ع}} می‌فرماید: «اگر از [[دنیا]] جز یک روز باقی نمانده باشد، [[خداوند]]، آن روز را طولانی کند، تا مردی از [[فرزندان]] من [[قیام]] کند و [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر کند، پس از آنکه از [[ستم]] و [[بیداد]] پر شده باشد»<ref>{{متن حدیث|لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّی یَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی فَیَمْلَأَهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، باب ۳۰، ح۴.</ref>. | |||
=== علامت ظهور بودن [[شیوع فساد]] نه علت بودن === | |||
این [[باور]] که باید به [[شیوع ظلم]] کمک کرد، از این پندار ناشی بوده که [[شیوع ظلم]]، علتِ [[ظهور]] است؛ در حالی که علّت ظهور آماده بودن مقدّمات ظهور است. برای اینکه تفکیک میان مفهوم علامتِ شی و علّت شی بهتر مشخّص شود میتوان از این [[تمثیل]] استفاده کرد، فرض کنید در یک ایستگاه قطار، تابلویی درست کرده‌اند که یک دقیقه قبل از ورود هر قطار به ایستگاه، آمدن آن را اعلام میکند و البتّه بعد از این اعلام، قطار می‌‌آید. در اینجا این اعلام، علامت آمدن قطار است نه علت آمدن قطار و اگر ما بخواهیم به آمدن قطار کمک کنیم، باید به [[موتور]] محرّک قطار بیندیشیم، نه به دست کاری کردن در تابلوِ مذکور. ما هر [[قدر]] تابلو را تغییر دهیم، به خودی خود تأثیری در آمدن قطار ندارد. بحث [[شیوع ظلم]] نیز اینگونه است. مثلاً از علامت‌های [[ظهور]] آمدن [[دجال]] است و همان طور که معنا ندارد برای تعجیل در [[ظهور]]، بگردیم یک نفر به نام [[دجال]] بیابیم و از او حمایت کنیم که اقدامات خاصی را انجام دهد، به همین ترتیب معنا ندارد برای تعجیل در [[ظهور]]، به افزایش [[ظلم]] بپردازیم<ref>ر.ک: [[حسین سوزنچی|سوزنچی، حسین]]، [[مهدویت و انتظار در اندیشه شهید مطهری ۱ (مقاله)|مهدویت و انتظار در اندیشه شهید مطهری]]، ص ۷۴-۷۵؛ [[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری (مقاله)|وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری]]، ص ۲۶۸-۲۶۹.</ref> | |||
علاوه بر اینکه، [[فراگیری ظلم و ستم]] پیش از ظهور حضرت مهدی {{ع}}، از [[علائم حتمی ظهور]] نیست و نهایت حرفی که میتوان زد، این است که [[ظهور امام زمان]] {{ع}} با [[فراگیری ظلم و ستم]]، مقارن است. بنابراین، شرط قرار دادن [[ظلم]] برای [[ظهور]]، امر صحیحی نیست<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۵۶-۲۵۸.</ref>. | |||
=== [[فراگیری ظلم]] === | |||
اما پیرامون مفهوم و چیستی [[فراگیری ظلم و ستم]] دو دیدگاه اصلی مطرح است: | |||
# [[فراگیری ظلم و ستم]] به معنای غالبیت: طبق این دیدگاه، در کنار غالب بودن [[ظلم و ستم]]، [[صلاح]] و [[رستگاری]] نیز در میان [[مردم]] مطرح است. نکتۀ قابل ذکر اینکه در [[روایات]] به [[فراگیری ظلم و ستم]] خبر داده شده نه فراگیری [[ظالم]] و [[ستمگر]]. با این نگاه، اگر در [[جهان]] یک [[ظالم]] بود و از او ظلم‌های متعدد و متنوع سر زند و بقیۀ [[مردم]]، [[مظلوم]] و ستمدیده باشند، باز مصداق {{متن حدیث|ملئت ظلماً و جوراً}} تحقق پیدا خواهد کرد. | |||
# [[فراگیری ظلم و ستم]] به معنای کامل و تمام: [[جهان]] به صورت یک پارچه پر از [[ظلم و ستم]] خواهد شد و از [[صلاح]] و [[رستگاری]] هیچ خبری نیست<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۵۹.</ref>. | |||
[[پرشدن زمین از ظلم و ستم]]، هرگز به معنای آن نیست که همۀ افراد باید اهل [[ظلم]] و [[فساد]] باشند بلکه ممکن است عده‌ای [[ظلم]] کنند و [[ظلم]] آنان، نقاط فراوانی از [[زمین]] را بگیرد و در همه جا گسترده شود. مثلا برای آن که یک اتاق مملو از [[دود]] سیگار شود، لازم نیست همه افرادِ داخل اتاق سیگار بکشند. علاوه بر اینکه [[فراگیری ظلم]]، امری نسبی و کنایی است و مراد از آن، [[شیوع ظلم]] است، به گونه‌ای که جریان [[عدالت]] به چشم نمی‌آید، نه اینکه هیچ عدالتی نباشد<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۵۶-۲۵۸؛ [[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری (مقاله)|وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری]]، ص ۲۶۸-۲۶۹.</ref>. | |||
=== [[شیوع فساد]] خلاف مبانی [[دینی]] === | |||
با توجه به اصول و مبانی [[دینی]]، هیچ کس در هیچ زمانی [[حق]] ندارد به هیچ بهانه‌ای دست به اباحی گری زده و از [[دستورات]] [[دینی]] تخلف کند. روایاتی که از فراگیر شدن ظلم و فساد سخن می‌‌گویند در [[حقیقت]] شرایط [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] [[جهان]] را در آستانۀ ظهور ترسیم میکنند. [[علما]] که دربارۀ [[وظایف]] و [[تکالیف منتظران]] در [[زمان غیبت]]، کتابهای مستقلی نوشته‌اند هیچگاه پرکردن [[جهان]] از [[فساد]] و [[تباهی]] را به عنوان وظیفۀ [[منتظران]] در [[زمان غیبت]]، ندانسته‌اند. [[مسلمانان]] موظف به [[مبارزه]] با [[بی‌عدالتی]]، رعایت [[عدالت]] در مناسبات فردی و [[اجتماعی]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[پرهیزکاری]] و ترک گناهان، انجام [[اعمال شایسته]] و [[همکاری]] در [[کارهای نیک]] هستند و اگر غیر از این بود، [[اسلام]] [[دستور]] می‌داد، در آن مقطع زمانی [[محرمات]] را مرتکب شده و [[واجبات]] را ترک کنید. از طرفی وجود جبهۀ [[صالحان]] در آستانۀ ظهور که [[روایات]] زیادی وجود آنان را [[تأیید]] میکند و حتی اشاره شده که [[حضرت حجت]] {{ع}} با کمک آنان [[قیام]] اصلاحی خویش را انجام می‌‌دهد، دلیلی محکم است که [[ظلم]] و [[فساد]]، همگانی نیست چون [[یاران امام زمان]] {{ع}} پیش از ظهور حضرت، در آن [[جامعه]] رشد کرده و [[تربیت]] می‌‌یابند و اگر در جامعۀ عصر ظهور، [[ظلم و ستم]]، همه جای عالم را فرا گرفته باشد، بستر و زمینه‌های مناسب رشد و [[تربیت]] از بین خواهد رفت و دیگر پرورش [[یاران]] حضرت ممکن نمی‌شود<ref>ر.ک: محمدی منفرد، بهروز، چلچراغ حکمت ج۱۰، ص۴۴-۴۷؛ [[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری (مقاله)|وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری]]، ص ۲۶۸-۲۶۹؛ [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت دوران ظهور (کتاب)|مهدویت دوران ظهور]].</ref>. | |||
از طرفی در صورت [[رضایت]] و مشارکت در [[ظلم]] و [[گناه]]، چه تفاوتی میان به اصطلاح [[منتظران]] و افراد آلوده به [[معاصی]] و وجود خواهد داشت؟ و [[امام]] با افرادی که در سیاهی‌ها و ظلمت‌های عصر غیبت مشارکت جسته‌اند، چگونه برخورد خواهد کرد؟ بدیهی است حضرت برای کوتاه کردن دست فاسدان و برچیدن بساط محرمات الهی و فسادگری و [[اصلاح]] انسانها و [[جوامع]]، [[قیام]] میکند و [[انقلاب مهدی]]، برای درهم کوبیدن و حذف آنان صورت می‌گیرد<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت دوران ظهور (کتاب)|مهدویت دوران ظهور]]؛ [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۶۲-۶۶.</ref>. | |||
جالب آنکه این نوع نگاه به مسألۀ [[انتظار]] و [[ظهور امام مهدی]] {{ع}}، امری نوظهور بوده، در هیچ یک از [[ادوار تاریخی]] به آن اشاره نشده است؛ از این رو چنین برداشتی، نوعی [[بدعت]] محسوب میشود که ناشی از شکست‌های [[اجتماعی]] [[مسلمانان]] و [[شیعیان]] در سده‌های اخیر در رویارویی با جریان تجدد و [[استعمار]] است؛ از این رو با رشد حرکت‌های اصلاحی و نهضت‌های سازنده [[اسلامی]] در قرن اخیر ـ و در رأس آنها انقلاب اسلامی ایران ـ گام‌هایی در جهت [[اصلاح]] این آسیب برداشته شده است<ref>ر.ک: [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۶۲-۶۶.</ref>. | |||
بنابراین، معلوم میشود همان طور که در جامعۀ بعد از ظهور، [[عدل و داد]] فراگیر میشود، در جامعۀ پیش از ظهور نیز [[ظلم و جور]] فراگیر خواهد شد؛ نه اینکه همه [[ظالم]] باشند. در هیچ یک از [[روایات]]، [[فراگیری ظلم و ستم]]، شرطی از [[شرایط ظهور]] دانسته نشده است؛ بلکه [[فراگیری ظلم و ستم]]، در واقع به نوعی، نهایت آمادگی و احساس [[نیاز]] شدید [[مردم]] به [[منجی]] را می‌رساند. | |||
== روایات دربارۀ فراگیر شدن ظلم و فساد و نکات آن == | |||
برخی از [[روایات]]<ref>ر.ک: کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۳۴۱؛ ملاحم سید بن طاووس، ص۱۴۴، ۱۴۹.</ref> در مورد [[ظهور امام زمان]] {{ع}} حکایت از آن دارد، قبل از [[ظهور]]، [[جهان]] را [[فساد]] و [[تباهی]] فراخواهد گرفت و به [[برکت]] [[ظهور]]، سرتاسر [[جهان]] از [[عدالت]] پر میشود<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref>. {{متن حدیث|کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}. در پاره‌ای از [[روایات]] یادآوری شده پیش از [[ظهور امام عصر]] {{ع}} حتی در [[جوامع اسلامی]]، [[فسق]] و [[فجور]] و انواع [[گناهان]] و زشتی‌ها رواج کامل خواهد یافت. مانند روایتی طولانی از [[امام صادق]] {{ع}} که فرمودند: «هنگامی که ببینی [[ظلم و ستم]]، همه جا را فراگیرد، [[قرآن]] فرسوده و [[بدعت‌ها]] از روی [[هوا و هوس]] در مفاهیم آن آمده است... ، افراد (به ظاهر) با [[ایمان]] [[سکوت]] [[اختیار]] کنند... وقتی ببینی همه این امور واقع شود، در چنین زمانی مراقب خویش باش و از [[خدا]] تقاضای [[نجات]] و رهایی از وضع ناهنجار کن که [[فرج]] نزدیک است»<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۶ تا ص ۲۶۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[حبیب الله طاهری|طاهری، حبیب الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۷۱ ـ ۲۷۵.</ref> و....<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۸۱ ـ ۹۱؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ایی، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۳۴.</ref> | |||
پندار برخی بر این است که در [[روایات]] چنین آمده است: "هرگاه [[دنیا]] پر از [[ظلم]] شد، [[مهدی]] خواهد آمد"، در حالی که این تصور غلط است و هرگز [[روایات]] چنین چیزی نفرموده، آنچه در [[روایات]] آمده این است: {{متن حدیث|"يَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}}؛ [[خداوند]] به [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}}، [[زمین]] را پر از [[عدل]] و داد خواهد کرد، پس از آنکه پر از [[ظلم]] و [[جور]] شده است<ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ص۴۲۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص۷۱-۷۲.</ref> | |||
بنابر [[حدیث]] فوق، هرگاه [[امام مهدی]] بیاید، [[زمین]] را پر از [[عدل]] و داد میکند، نه اینکه هرگاه پر از [[ظلم]] و [[جور]] شد، [[امام زمان]] خواهد آمد<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص۷۱-۷۲.</ref>. بهترین [[دلیل]] بر اینکه [[ظهور امام زمان]] در گرو فراوانی [[ظلم]] و [[فساد]] نیست، این است که اکنون [[ظلم]] و [[فساد]] و [[بی‌عدالتی]] همه جا را فرا گرفته است. اگر [[ظهور امام زمان]] در گرو [[فراگیر شدن ظلم]] و [[فساد]] در [[جهان]] باشد، سال‌ها پیش باید [[ظهور]] می‌کرد<ref>ر.ک: قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۱۱۰ـ۱۱۱.</ref>. پس [[فساد]] [[هدف]] نیست، بلکه آمادگی [[هدف]] است. برخلاف آنچه بعضی تصور میکنند<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص۷۱-۷۲.</ref>. | |||
از مجموع [[روایات]]، نوعی همسانی میان واژگان [[عدل و داد]] و [[ظلم و جور]] دیده میشود؛ یعنی همان طور که در جامعۀ بعد از ظهور، [[عدل و داد]] فراگیر و همه جانبه میشود، در [[جامعه]] پیش از ظهور نیز [[ظلم و جور]] فراگیر و همه جانبه خواهد شد؛ نه این که همه [[ظالم]] باشند. | |||
== منشأ [[فراگیری فساد]] == | |||
معنای فراگیر شدن [[فساد]] و [[ظلم]] و [[ستم]] این است که بدی‌‌ها بر خوبی‌ها و ضد ارزش‌ها بر [[ارزش‌ها]] [[غلبه]] یابد و شعله [[آتش]] [[فتنه]]، دامن همه را بگیرد و [[جامعه انسانی]] در باتلاق [[فساد]] فرو رود که یکی از مهم ترین مظاهر این [[فساد]]، گسترش [[حاکمیت]] [[استکبار]] و محرومیت و ضعیف شدن اهل [[دین]] است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۴؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref>. [[شهید مطهری]] می‌نویسند: "فراگیر شدن [[ظلم]] و [[فساد]] آن است که هر یک از سعید، [[شقی]]، گروه [[حق]] و [[باطل]]، به اوج کار خود می‌رسند، [[ستم]] کاران به نهایت [[ستم]] کاری و [[صالحان]] در نهایت مظلومیت و [[استضعاف]]<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ (کتاب)|قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ]]، ص۶۶؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref>. | |||
منشأ این [[ظلم]] و [[فساد]] اعمال و [[رفتار]] ناشایست و [[انتخاب]] غیر صحیح خود [[مردم]] است. [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ}}.<ref>سوره روم، آیه۴۱؛ «به خاطر دستاورد مردم، در خشکى و دریا فساد و تباهی آشکار شد.».</ref> فراگیر شدن [[فساد]]، و [[ظلم]] و [[ستم]] از نشانه‌های قبل از [[ظهور]] است چنانچه فراگیری [[عدالت]] از نشانه‌های اصلی [[حکومت]] [[حضرت مهدی]] است. این فراگیری [[ظلم]] و [[فساد]] در [[حقیقت]] تشبیه است نه شرطیّت و علیّت، یعنی علت تامّه برای [[ظهور]] نیست<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۳۷۵، ۴۱۹؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref> بلکه نشانۀ قبل از [[ظهور]] است که به دنبال آن [[ظهور]] صورت می‌گیرد.<ref>ر.ک: ر[[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۸۱-۹۱.</ref> | |||
وظیفۀ هر [[امام]]، از سوی [[خداوند]] با توجه به زمان و محیط و [[مردم]] تعیین شده است. [[امام مهدی]] {{ع}} [[آخرین امام]] است و وظیفۀ او، فراگیر کردن [[عدالت]] و [[اسلام]] در سرتاسر [[جهان]] است؛ لذا [[زمان ظهور]]، وقتی خواهد بود که واقعاً [[مردم]] قابلیّت پذیرش را در خود ایجاد کنند و حضرت را بخواهند و تا آخر همراه باشند. | |||
== نتیجه‌گیری == | |||
بنابراین آنچه برای تسریع [[ظهور]] مصلح جهانی لازم است، وجود [[ظلم]] و [[فساد]] در سراسر [[زمین]] نیست، بلکه یک آمادگی و [[تشنگی]] لازم است، آمادگی جامعۀ انسانی برای پذیرش دولتی کاملاً حق‌گرا و ظلم‌ستیز، براساس [[فرمان‌های الهی]]. البته نمی‌توان [[انکار]] کرد که افزایش [[ظلم]] و [[فساد]] یکی از علل آمادگی و [[تشنگی]] خواهد بود، چه اینکه وقتی [[مردم]] [[جهان]] ثمرۀ تلخ و شوم [[تبعیض‌ها]] و [[بی‌عدالتی‌ها]] را بچشند، ناراحت می‌شوند و در جستجوی یک طریق [[اصلاح]] و یافتن یک مصلح جهانی گام برمی‌دارند. و اینکه هستۀ اصلی زمینه برای [[ظهور]]، آمادگی و [[آگاهی]] از عواقب وضع نابسامان امروز دنیاست، نه اینکه وجود [[ظلم]] و [[فساد]] [[هدف]] اصلی باشد<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص۷۱-۷۲.</ref>. | |||
== پرسش مستقیم == | |||
{{پرسش‌های وابسته}} | |||
* [[مراد از گسترش و فراگیر شدن ظلم در آخر الزمان و پیش از ظهور چیست؟ (پرسش)]] | |||
* [[چرا با وجود فساد در جهان امام مهدی ظهور نمی‌کنند؟ (پرسش)]] | * [[چرا با وجود فساد در جهان امام مهدی ظهور نمی‌کنند؟ (پرسش)]] | ||
{{پایان پرسش‌های وابسته}} | |||
== | == پرسش‌های وابسته == | ||
{{ | {{پرسمان گسترش ظلم و فساد پیش از ظهور}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{ | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:000034.jpg|22px]] [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|'''مهدویت''']] | |||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
# [[پرونده:13710001.jpg|22px]] [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|'''بامداد بشریت''']] | |||
# [[پرونده:136857.jpg|22px]] [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|'''موعودشناسی و پاسخ به شبهات''']] | |||
# [[پرونده:1368914.jpg|22px]] [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|'''معارف و عقاید ۵''']] | |||
# [[پرونده:000046.jpg|22px]] [[حبیب الله طاهری|طاهری، حبیب الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|'''سیمای آفتاب''']] | |||
# [[پرونده:4140.jpg|22px]] [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ (کتاب)|'''قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ''']] | |||
# [[پرونده:مشرق موعود.jpg|22px]] [[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری (مقاله)|'''وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری''']] | |||
# [[پرونده:137948.jpg|22px]] [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|'''آسیب‌شناسی جامعه منتظر''']] | |||
# [[پرونده:10605600800.jpg|22px]] [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت دوران ظهور (کتاب)|'''مهدویت دوران ظهور''']] | |||
# [[پرونده:Qabasat.jpg|22px]] [[حسین سوزنچی|سوزنچی، حسین]]، [[مهدویت و انتظار در اندیشه شهید مطهری ۱ (مقاله)|'''مهدویت و انتظار در اندیشه شهید مطهری''']] | |||
# [[پرونده:13681034.jpg|22px]] [[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[مهدویت ۲ (کتاب)|'''مهدویت''']] | |||
{{ | {{پایان منابع}} | ||
{{ | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده: | [[رده:نشانه‌های غیرحتمی ظهور]] | ||
[[رده:مدخل برگرفته از پرسمان]] | |||
[[رده: مدخل برگرفته از پرسمان | |||