الواح موسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}}' به '{{ویرایش غیرنهایی}}') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ودایع امامت | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = [[الواح موسی در قرآن]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
«الواح» جمع «لوح» و به‌معناى چیزهایى است که پهن باشد مثل تخته‌ها، خواه از چوب باشد یا غیر از آن<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۳۸۴.</ref>. از مواریث [[انبیا]] است که [[امام مهدی|حضرت مهدى]] {{ع}} هنگام ظهور با خود دارد. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "زبور را از دریاچه طبریه بیرون مى‌آورد که یادگارهاى [[آل موسی]] و آل هارون در آن است و فرشتگان آن را حمل مى‌کنند. الواح و عصاى موسى نیز در آن‌جاست"<ref>روزگار رهایى، ج ۱، ص ۴۵۳. </ref>. از [[حضرت علی]] {{ع}} روایت شده: "در غار ثور ریزه‌هایى از الواح موسى و شکسته‌هاى عصاى موسى و خورده‌هاى تابوت سکینه هست. . . شب‌ها و روزها مى‌گذرد تا مهدى ظهور کرده و آنها را بیرون مى‌آورد"<ref>همان، ص ۴۵۵.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "در [[بیت المقدس]]، تابوت سکینه، انگشتر سلیمان و الواحى را که بر موسى نازل شده، بیرون مى‌آورد"<ref>همان.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} مى‌فرماید: "الواح موسى با ما است، عصاى موسى پیش ماست و ما وارثان پیامبران هستیم"<ref>همان، ص ۴۵۸. </ref> معلوم نیست آن الواح از چوب بوده یا چرم یا فلز و غیره؛ به قولى آنها از چوب بوده‌اند و از آسمان بوده‌اند. و به قولى از زمرد بوده‌اند به طول ده ذراع. آن‌چه مسلّم است الواح، از عالم غیب به دست [[حضرت موسى]] {{ع}} رسیده است<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۳۸۴. </ref> {{متن قرآن|وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً...}}<ref>سوره اعراف، ۱۴۵. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۱۷.</ref> | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
== | {{پانویس}} | ||
{{امامت شناسی}} | |||
{{ | |||
[[رده:ودایع امامت]] | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ودایع امامت است. الواح موسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: الواح موسی در قرآن - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«الواح» جمع «لوح» و به‌معناى چیزهایى است که پهن باشد مثل تخته‌ها، خواه از چوب باشد یا غیر از آن[۱]. از مواریث انبیا است که حضرت مهدى (ع) هنگام ظهور با خود دارد. پیامبر (ص) فرمود: "زبور را از دریاچه طبریه بیرون مى‌آورد که یادگارهاى آل موسی و آل هارون در آن است و فرشتگان آن را حمل مى‌کنند. الواح و عصاى موسى نیز در آن‌جاست"[۲]. از حضرت علی (ع) روایت شده: "در غار ثور ریزه‌هایى از الواح موسى و شکسته‌هاى عصاى موسى و خورده‌هاى تابوت سکینه هست. . . شب‌ها و روزها مى‌گذرد تا مهدى ظهور کرده و آنها را بیرون مى‌آورد"[۳]. امام باقر (ع) فرمود: "در بیت المقدس، تابوت سکینه، انگشتر سلیمان و الواحى را که بر موسى نازل شده، بیرون مى‌آورد"[۴]. امام صادق (ع) مى‌فرماید: "الواح موسى با ما است، عصاى موسى پیش ماست و ما وارثان پیامبران هستیم"[۵] معلوم نیست آن الواح از چوب بوده یا چرم یا فلز و غیره؛ به قولى آنها از چوب بوده‌اند و از آسمان بوده‌اند. و به قولى از زمرد بوده‌اند به طول ده ذراع. آن‌چه مسلّم است الواح، از عالم غیب به دست حضرت موسى (ع) رسیده است[۶] ﴿وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً...﴾[۷].[۸]
