منتقم: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[حدیث معراج]] [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: [[آگاه]] باشید که [[مهدی]] {{ع}} همان انتقام‌گیرنده از ستم‌کاران است. [[حضرت مهدی]] {{ع}} پس از تمام شدن [[حجت]] بر [[مردم]] و از بین رفتن بهانه‌ها و عذرها مجبور به استفاده از [[قدرت]] و [[شمشیر]] خواهد شد. به عبارت دیگر در شرایطی که هیچ‌چیز به جز [[قدرت]] نظامی کارایی ندارد، [[امام]] {{ع}} به آن متوسل خواهد شد وگرنه در آغاز [[قیام]] همانند [[انبیا]] و اوصیای الهی توده‌های [[مردم]] را [[موعظه]] می‌کنند و در حد لازم به روشنگری و از بین بردن [[شبهات]] آن‌ها می‌پردازند. منتهی چون بسیاری از افراد [[پیروی]] از [[اوامر]] و رهنمودهای آن حضرت را به زیان [[حکومت]] و موقعیت ظالمانه خود خواهند دید، در نتیجه علی‌رغم [[درک]] حقانیت آن حضرت به خاطر زرق و برق و مطامع دنیوی به روی [[امام]] {{ع}} [[شمشیر]] خواهند کشید. در این شرایط‍‌ است که آن حضرت هم مجبور به استفاده از قوای نظامی و [[قدرت]] [[شمشیر]] خواهند شد.

به علاوه از توجه به مضمون و مفاد [[روایات]] و ادعیه‌ای که [[امام عصر]] {{ع}} را با [[لقب]] منتقم یاد کرده‌اند، به خوبی این [[حقیقت]] روشن می‌شود که انتقام‌گیری آن حضرت از [[ستمگران]] و متعدیان به [[حقوق]] [[انسان‌ها]] و مستکبران خواهد بود؛ یعنی آن‌هایی که [[بندگان خدا]] را به [[بردگی]] برای خود وامی‌دارند و حاضر نیستند که بگذارند آن‌ها آزادانه برای خود یک زندگی و خط مشی مستقلی [[انتخاب]] کنند و به خاطر منافع خود، همه هستی و سرمایه‌های مادی و معنوی آنان را نابود می‌کنند. وقتی [[امام مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] کنند از قدرت‌های استکباری، [[انتقام]] توده‌های مستضعفی را که سال‌ها تحت سیطره آن‌ها واقع شده‌اند خواهد گرفت. در مقابل، آن حضرت با توده‌های [[مردم]] جز به شیوه عفو و [[رحمت]] و [[بخشندگی]] [[رفتار]] نخواهند کرد. همان‌گونه که مفاد [[روایات]] و [[دعاها]] بر این موضوع دلالت دارند؛ به عنوان مثال:

# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در [[خطبه]] معروف خود در روز [[عید غدیر]] وقتی به توصیف [[امام مهدی]] {{ع}} می‌پردازند می‌فرمایند: "[[آگاه]] باشید که او [[خاتم الاوصیاء]] [[مهدی موعود]] {{ع}}] انتقام‌گیرنده از [[ستمگران]] است... او خونخواه [[خون]] به ناحق ریخته همه [[بندگان]] [[صالح]] خداست..."<ref>{{متن حدیث|أَلَا إِنَّهُ الْمُنْتَقِمُ مِنَ الظَّالِمِينَ... أَلَا إِنَّهُ مُدْرِكٌ بِكُلِّ ثَارٍ لِأَوْلِيَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}، بحار الانوار، ج ۳۷، صص ۲۱۱ و ۲۱۳.</ref>.

همان‌گونه که از تک‌تک این [[روایت‌ها]] و نظایر آن‌ها برمی‌آید، [[مهدی موعود]] {{ع}} آن دست [[انتقام]] خداوندی است که همه [[حقوق]] پایمال‌شده [[انسان‌های صالح]] و [[مظلوم]] در طول [[تاریخ]] را از [[دشمنان]] باز خواهد ستاند. و هرکجا خونی به ناحق ریخته شده است [[انتقام]] آن را از عاملان آن خواهد گرفت و این کار نه تنها موجب نگرانی و دلهره [[مردم]] نمی‌شود، بلکه دل‌های توده [[مردم]] را در طول [[تاریخ]] [[شادابی]] می‌بخشد و به آن‌ها نشان می‌دهد که اگر در نتیجه طغیان و [[تعدی]] عده‌ای [[ستمگر]] برخی از [[حقوق]] آن‌ها پایمال شد، بالاخره روزی [[ستمگران]] به سزای اعمال خود رسیدند<ref>نشریه موعود، ش ۳۴، ص ۳۴.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۰۰؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۲۴؛ [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۳۴؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۹۷.</ref>