(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =
| عنوان مدخل =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط =
}}
== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[تعویذ]] به مفهوم نخست ـ که به آن "عوذه" یا "تعویذه" نیز گفته میشود ـ به منظور فوق برای خود یا دیگری خوانده و یا نوشته شده و همراه میگردد.
تعویذ عبارت است از اذکاری خاص برای دفع [[چشم زخم]]، [[سحر]]، افات و [[بلایا]] و برطرف کردن دردها و [[بیماری‌ها]]. تعویذ ـ که به آن "عوذه" یا "تعویذه" نیز گفته میشود ـ برای خود یا دیگری خوانده و یا نوشته شده و همراه میگردد.
== [[حکم تکلیفی]] ==
== [[حکم تکلیفی]] ==
تعویذ با [[قرآن]]، اسامی [[خداوند]]، [[اذکار]] و [[ادعیه]] وارد شده از [[معصومان]] {{عم}} و مضامین صحیح، جایز و با اذکار مجهول و مضامین [[نادرست]] [[حرام]] است. <ref>کشف الغطاء، ج۳، ص:۴۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۶، ص:۲۳۶</ref> از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و دیگر معصومان {{عم}} تعویذهای بسیاری در موضوعات مختلف نقل شده که در کتب [[روایی]] به تفصیل آمده است.<ref>بحار الانوار، ج۷۳، ص:۲۵۱، ج۸۷، ص:۱۲۷ ـ ۳۴۱ و ج۹۱، ص:۱۹۳ ـ ۴۰۶</ref>
تعویذ با [[قرآن]]، اسامی [[خداوند]]، [[اذکار]] و [[ادعیه]] وارد شده از [[معصومان]]{{عم}} و مضامین صحیح، جایز و با اذکار مجهول و مضامین نادرست [[حرام]] است<ref>کشف الغطاء، ج۳، ص۴۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۶، ص۲۳۶</ref>. از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و دیگر معصومان{{عم}} تعویذهای بسیاری در موضوعات مختلف نقل شده که در کتب [[روایی]] به تفصیل آمده است<ref>بحار الانوار، ج۷۳، ص۲۵۱، ج۸۷، ص۱۲۷ ـ ۳۴۱ و ج۹۱، ص۱۹۳ ـ ۴۰۶</ref>.
== [[احکام]] ==
همراه داشتن تعویذ حتّی برای [[زن]] حائض، <ref>وسائل الشیعة، ج۲، ص:۳۴۲؛ کشف الغطاء، ج۳، ص:۴۶۰</ref> ساختن محفظه طلا یا نقرهای برای آن <ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۱۵۸؛ منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص:۱۲۸</ref> و گرفتن اجرت بر تعویذِ [[مشروع]]، [[مباح]] <ref>استفتاآت (امام خمینی)، ج۲، ص:۲۹</ref> و دمیدن در آن [[مکروه]] است. <ref>وسائل الشیعة، ج۶، ص:۳۵۰.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۵۴۴-۵۴۵.</ref>
==[[تعویذ]] از [[شرّ]] [[شیطان]] و بلندگفتن بسم‌الله==
[[امام صادق]]{{ع}} سیره‌اش این بود که قبل از قرائت، {{متن حدیث|أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ}} را می‌خواند؛ سپس {{متن حدیث|بِسْمِ اللَّهِ}} را بلند قرائت می‌کرد. [[حنان بن سدیر]] گوید: پشت سر امام صادق{{ع}} [[نماز مغرب]] می‌خواندم، بلند تعویذ را خواند؛ سپس بلند {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> را خواند<ref>ابوالعباس عبدالله بن جعفر حمیری، قرب الإسناد، ص۱۲۴: {{متن حدیث|عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ قَالَ: صَلَّيْتُ خَلْفَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} الْمَغْرِبَ. قَالَ: فَتَعَوَّذَ جِهَاراً: «أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ، وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ يَحْضُرُونِ». ثُمَّ جَهَرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}.</ref>. این [[روایت]] در [[تهذیب الأحکام]] شیخ هم آمده است<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۸۹: {{متن حدیث|صَلَّيْتُ خَلْفَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} فَتَعَوَّذَ بِإِجْهَارٍ ثُمَّ جَهَرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}.</ref>.
یکی از تفاوت‌های [[شیعه]] و [[اهل سنت]] در این است که شیعه در اول هر [[سوره]] {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}} را می‌خواند و بنا بر قول مشهور [[فقها]]، {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} جزو سوره است<ref>سیدمحمد بن علی موسوی عاملی، مدارک الأحکام، ج۳، ص۳۴۰.</ref>؛ بر این اساس بلندخواندن {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} در اول هر [[سوره]] در [[نماز]] [[مستحب]] است؛ گرچه نمازی باشد که لازم است قرائت را در آن آهسته بخوانند؛ مانند [[نماز ظهر]] و عصر. [[صفوان جمال]] گوید: مدتی پشت سر [[امام صادق]]{{ع}} نماز می‌خواندم. وقتی که نماز از نمازهایی بود که بلند خوانده نمی‌شد، {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} را در هر دو سوره بلند می‌خواند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۱۵؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۶۸.</ref>.
==[[احکام]] ==
خواندن {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} در اول هر سوره لازم است. یحیی بن [[ابی‌عمران]] گوید: برای [[امام جواد]]{{ع}} نوشتم: فدایت شوم، چه می‌گویید درباره مردی که {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}} را در [[سوره حمد]] خواند و بعد رها کرد؟ [[مرد]] [[عباسی]] ([[ابراهیم بن هاشم]]) گفت اشکال ندارد. حضرت به خط خود پاسخ داد: {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} را دو بار تکرار کند بر خلاف نظر عباسی؛ یعنی در اول سوره هم آن را بخواند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۱۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۶۹؛ همو، الإستبصار، ج۱، ص۳۱۱.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۶۷</ref>.
همراه داشتن تعویذ حتّی برای [[زن]] حائض<ref>وسائل الشیعة، ج۲، ص۳۴۲؛ کشف الغطاء، ج۳، ص۴۶۰</ref>، ساختن محفظه طلا یا نقرهای برای آن<ref>العروة الوثقی، ج۱، ص۱۵۸؛ منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص۱۲۸</ref> و گرفتن اجرت بر تعویذِ [[مشروع]]، [[مباح]]<ref>استفتاآت (امام خمینی)، ج۲، ص۲۹</ref> و دمیدن در آن [[مکروه]] است<ref>وسائل الشیعة، ج۶، ص۳۵۰.</ref>.<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲ (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲]]، ص۵۴۴-۵۴۵.</ref>
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']]
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲''']]
# [[پرونده:1100518.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
خط ۲۳:
خط ۲۳:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:تعویذ]]
[[رده:مفاهیم]]
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۲
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
تعویذ عبارت است از اذکاری خاص برای دفع چشم زخم، سحر، افات و بلایا و برطرف کردن دردها و بیماری‌ها. تعویذ ـ که به آن "عوذه" یا "تعویذه" نیز گفته میشود ـ برای خود یا دیگری خوانده و یا نوشته شده و همراه میگردد.
تعویذ با قرآن، اسامی خداوند، اذکار و ادعیه وارد شده از معصومان(ع) و مضامین صحیح، جایز و با اذکار مجهول و مضامین نادرست حرام است[۱]. از پیامبر اکرم(ص) و دیگر معصومان(ع) تعویذهای بسیاری در موضوعات مختلف نقل شده که در کتب روایی به تفصیل آمده است[۲].
