←انحصار معنای اولی الامر به معصومان
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
فرمود: آنان [[جانشینان]] من و [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] پس از من هستند؛ نخستین آنان [[علی بن أبی طالب]] سپس حسن، حسین، [[علی بن حسین]]، [[محمد بن علی]] است که در [[تورات]] به نام [[باقر]] معروف است، تو ای جابر، وی را خواهی دید و چون او را [[ملاقات]] کردی، [[سلام]] من را به وی برسان؛ سپس صادق -[[جعفر بن محمد]] - سپس [[موسی بن جعفر]]، [[علی بن موسی]]، محمد بن علی، [[علی بن محمد]]، [[حسن بن علی]] است، سپس آن کسی است که به نام محمد نامبردار است و کنیه‌اش [[حجت خدا در زمین]] و [[بقیة الله]] در بین [[بندگان]] او است. وی فرزند حسن بن علی بن محمد است، خداوند بلند مرتبه خاوران و باختران را به دست او می‌گشاید...<ref>{{متن حدیث|فَقَالَ: لَمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ{{صل}} {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ...}} قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَرَفْنَا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَمَنْ أُولُو الْأَمْرِ الَّذِينَ قَرَنَ اللَّهُ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِكَ فَقَالَ{{ع}}: هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا...}}، صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۵۳، ح۳؛ طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص۳۷۵.</ref>. | فرمود: آنان [[جانشینان]] من و [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] پس از من هستند؛ نخستین آنان [[علی بن أبی طالب]] سپس حسن، حسین، [[علی بن حسین]]، [[محمد بن علی]] است که در [[تورات]] به نام [[باقر]] معروف است، تو ای جابر، وی را خواهی دید و چون او را [[ملاقات]] کردی، [[سلام]] من را به وی برسان؛ سپس صادق -[[جعفر بن محمد]] - سپس [[موسی بن جعفر]]، [[علی بن موسی]]، محمد بن علی، [[علی بن محمد]]، [[حسن بن علی]] است، سپس آن کسی است که به نام محمد نامبردار است و کنیه‌اش [[حجت خدا در زمین]] و [[بقیة الله]] در بین [[بندگان]] او است. وی فرزند حسن بن علی بن محمد است، خداوند بلند مرتبه خاوران و باختران را به دست او می‌گشاید...<ref>{{متن حدیث|فَقَالَ: لَمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ{{صل}} {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ...}} قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَرَفْنَا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَمَنْ أُولُو الْأَمْرِ الَّذِينَ قَرَنَ اللَّهُ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِكَ فَقَالَ{{ع}}: هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا...}}، صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۵۳، ح۳؛ طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص۳۷۵.</ref>. | ||
از این نمونه [[احادیث]] فراوانند؛ از جمله [[حدیثی]] از [[امام رضا]]{{ع}} که در آن در پاسخ به [[پرسش]] روای از [[اولی الامر]]، | از این نمونه [[احادیث]] فراوانند؛ از جمله [[حدیثی]] از [[امام رضا]]{{ع}} که در آن در پاسخ به [[پرسش]] روای از [[اولی الامر]]، تک تک آنان را نام می‌برند<ref>تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۱۰، ح۱۷۲ و ص۴۱۱، ح۱۷۵.</ref>. | ||
از جمله احادیثی که اولی الامر را با اوصاف معرفی کرده، نگاشته امام رضا{{ع}} برای [[مأمون]] است که در آن درباره [[تفسیر]] اولی الامر آمده است: | از جمله احادیثی که اولی الامر را با اوصاف معرفی کرده، نگاشته امام رضا{{ع}} برای [[مأمون]] است که در آن درباره [[تفسیر]] اولی الامر آمده است: | ||
«اولی الامر، پیشوایان از [[فرزندان علی]] و [[فاطمه]]{{س}} تا [[روز]] قیامت‌اند»<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۳۰؛ همو، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۲۲، ح۸ و ص۲۸۴، ح۳۷، و به همین معنا در تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۱۱، ح۱۷۴.</ref>. | «اولی الامر، پیشوایان از [[فرزندان علی]] و [[فاطمه]]{{س}} تا [[روز]] قیامت‌اند»<ref>{{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِ عَلِيٍّ{{ع}} وَ فَاطِمَةَ{{س}}، إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ}}؛ صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۳۰؛ همو، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۲۲، ح۸ و ص۲۸۴، ح۳۷، و به همین معنا در تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۱۱، ح۱۷۴.</ref>. | ||
در [[حدیثی]] دیگر از [[امام باقر]]{{ع}} ضمن [[تفسیر]] [[اولی الامر]] به [[اهل بیت پیامبر]] و یکسان دانسته شدن [[اطاعت]] از آنها با [[اطاعت از خدا]] آمده است: | در [[حدیثی]] دیگر از [[امام باقر]]{{ع}} ضمن [[تفسیر]] [[اولی الامر]] به [[اهل بیت پیامبر]] و یکسان دانسته شدن [[اطاعت]] از آنها با [[اطاعت از خدا]] آمده است: | ||