حرم در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

قطع درختان حرم و نیز شکار حیوانات وحشی در محدوده بین دو حَرّه (ریگزار) در شرق و غرب مدینه بنابر دیدگاه اکثر [[فقها]]، بلکه نظر منسوب به مشهور، حرام است<ref>المبسوط ج۱، ص۳۸۶؛ الوسیلة، ص۱۹۶؛ الجامع للشرائع، ص۲۳۱؛ تحریر الاحکام ج۲، ص۳۶ ـ ۳۷؛ جامع المقاصد ج۳، ص۲۷۶؛ جامع المدارک ج۲، ص۵۵۲ ـ ۵۵۳؛ جواهر الکلام ج۲۰، ص۷۷ ـ ۷۹.</ref>. برخی قائل به [[کراهت]] شده‌اند<ref>قواعد الاحکام ج۱، ص۴۵۰؛ الدروس الشرعیة ج۲، ص۲۱.</ref>. برخی دیگر بین قطع درختان و شکار تفصیل داده، در اوّل قائل به [[حرمت]] و در دوم قائل به [[کراهت]] شده‌اند<ref>شرائع الاسلام ج۱، ص۲۰۹؛ ارشاد الأذهان ج۱، ص۳۳۹.</ref>. بنابر تصریح بعضی، در [[حکم]] یاد شده، تفاوتی بین گیاهان و درختان نیست؛ هرچند ظاهر کلمات برخی اختصاص حکم به درختان است<ref>مستند الشیعة ج۱۳، ص۳۳۳؛ مهذّب الاحکام ج۱۵، ص۳۶.</ref>. البته آنچه در [[حرم]] [[مکّه]] استثنا شده در حرم [[مدینه]] نیز مستثنا است<ref>جواهر الکلام ج۲۰، ص۷۷.</ref>. بنابر قول به [[حرمت]]، در صورت ارتکاب، کفّاره ثابت نیست، هرچند [[گناه]] کرده است<ref>جواهر الکلام ج۲۰، ص۷۹.</ref>؛ لیکن خوردن شکار [[حرام]] است<ref>الحدائق الناضرة ج۱۷، ص۴۱۵.</ref>.