←پناهجویی به امام
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[امام حسن]]{{ع}} در [[مدینه]] مرکز [[رسالت]] جدش [[رسول خدا]]{{صل}}، برای پناه جویان به آن حضرت، دژی [[استوار]] و پناهگاهی شکستناپذیر تلقی میشد. اوقات [[شریف]] خود را به برآوردن نیاز [[مردم]] و برداشتن [[ستم]] و [[ظلم]] و [[بیداد]] از آنان مصروف میداشت. | [[امام حسن]]{{ع}} در [[مدینه]] مرکز [[رسالت]] جدش [[رسول خدا]]{{صل}}، برای پناه جویان به آن حضرت، دژی [[استوار]] و پناهگاهی شکستناپذیر تلقی میشد. اوقات [[شریف]] خود را به برآوردن نیاز [[مردم]] و برداشتن [[ستم]] و [[ظلم]] و [[بیداد]] از آنان مصروف میداشت. | ||
[[سعید بن | [[سعید بن سرح]] که از ناحیه زیاد، مورد ستم و بیداد قرار گرفته بود، به حضرت پناه آورد، [[امام]] او را پناه داد. به گفته راویان: سعید به [[دوستی]] و [[محبت اهل بیت]]{{عم}} معروف بود، به همین دلیل زیاد او را تحت پیگرد قرار داد و جهت پناه جستن به امام حسن{{ع}} به مدینه گریخت، زیاد با اطلاع یافتن از ماجرا، به سراغ [[برادر]] و [[فرزندان]] و [[همسر]] سعید رفت و آنها را [[زندانی]] و خانهیشان را ویران و اموالش را [[مصادره]] کرد، وقتی امام حسن{{ع}} از قضیه [[آگاه]] شد، این کار فوق العاده بر او گران آمد و طی نامهای به زیاد به او دستور داد، سعید را [[امان]] دهد و [[زن]] و فرزندانش را [[آزاد]] و خانهاش را بنا کند و اموالش را به وی بازگرداند<ref>حیاة الامام الحسن، ج۲، ص۲۸۹- ۲۹۰.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۴ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۴]]، ص ۲۲۷.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |