←پانویس
جز (جایگزینی متن - 'امامت در حکمت اسلامی' به 'امامت در فلسفه اسلامی') |
(←پانویس) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام حسین | | موضوع مرتبط = امام حسین | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
در [[آیات]] و [[روایات]] فضایلی برای [[امام حسین]]{{ع}} بیان شده است که برخی از آنها مشترک میان آن حضرت و سایر [[ائمه]]{{عم}} است و برخی اختصاص به ایشان دارد. از فضایل مشترک می‌توان به روایاتی اشاره کرد که به وادار نمودن بر [[دوستی اهل بیت]]{{عم}} و اینکه دوستی اهل بیت{{عم}} [[دوستی]] [[رسول]] خداست؛ حب اهل بیت{{عم}} اساس [[ایمان]] است و... اشاره کرد و از فضایل اختصاصی به روایاتی اشاره می‌شود که در آن موضوعاتی همچون [[زیور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، چراغ هدایت و کشتی نجات؛ حسین{{ع}} کشتی نجات؛ محبوب‌ترینِ [[مردم]] نزد آسمانیان؛ دعای پیامبر{{صل}} در [[حقّ]] دوستدارانش؛ [[پیامبر]]{{صل}} | در [[آیات]] و [[روایات]] فضایلی برای [[امام حسین]]{{ع}} بیان شده است که برخی از آنها مشترک میان آن حضرت و سایر [[ائمه]]{{عم}} است و برخی اختصاص به ایشان دارد. از فضایل مشترک می‌توان به روایاتی اشاره کرد که به وادار نمودن بر [[دوستی اهل بیت]]{{عم}} و اینکه دوستی اهل بیت{{عم}} [[دوستی]] [[رسول]] خداست؛ حب اهل بیت{{عم}} اساس [[ایمان]] است و... اشاره کرد و از فضایل اختصاصی به روایاتی اشاره می‌شود که در آن موضوعاتی همچون [[زیور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، چراغ هدایت و کشتی نجات؛ حسین{{ع}} کشتی نجات؛ محبوب‌ترینِ [[مردم]] نزد آسمانیان؛ دعای پیامبر{{صل}} در [[حقّ]] دوستدارانش؛ [[پیامبر]]{{صل}} پیشانی و دهان امام حسین{{ع}} را می‌بوسید؛ [[شناخت]] نهانی [[مؤمن]] نسبت به امام حسین{{ع}}؛ غذا خوردن با بینوایان و... بیان شده است. | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[پیامبر]] علاقه بسیاری به [[امام حسین]] {{ع}} داشت و پیوسته در گفتار و [[رفتار]]، از مهر زیاد خویش به [[فرزند]] دخترش پرده برمی‌داشت. او را به سینه می‌فشرد و گلویش را می‌بوسید و می‌فرمود: "[[حسین]] از من است و من از اویم. [[خدا]] [[دوست]] دارد کسی را که [[حسین]] را [[دوست]] دارد. [[حسین]] از [[اسباط]] است"<ref>{{متن حدیث|حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیْناً حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاط}}؛ کامل الزیارات، ص۵۳.</ref>. [[روایت]] است که [[پیامبر]] بر [[منبر]] [[سخنرانی]] می‌کردند، زمانی که [[امام حسن]] و [[حسین]] {{ع}} آمدند [[پیامبر خاتم|پیامبر]] از [[منبر]] پایین آمد و آنان را در آغوش گرفت. مهم‌ترین رخداد دوران [[کودکی امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} شرکت در [[مباهله]] بود. [[امام حسین]] {{ع}} از نظر ظاهری [[شبیه به پیامبر]] {{صل}} بود. ایشان مردی سپیدچهره بود و عمامه‌ای سیاه بر سر می‌گذاشت و موی سر و محاسن خود را خضاب می‌کرد. [[امام حسین|حضرت]] مردی صاحب کرم و بردبار بود و به [[فقرا]] و [[مساکین]] رسیدگی می‌کرد و با آنان نشست و برخاست داشت. | [[پیامبر]] علاقه بسیاری به [[امام حسین]] {{ع}} داشت و پیوسته در گفتار و [[رفتار]]، از مهر زیاد خویش به [[فرزند]] دخترش پرده برمی‌داشت. او را به سینه می‌فشرد و گلویش را می‌بوسید و می‌فرمود: "[[حسین]] از من است و من از اویم. [[خدا]] [[دوست]] دارد کسی را که [[حسین]] را [[دوست]] دارد. [[حسین]] از [[اسباط]] است"<ref>{{متن حدیث|حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیْناً حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاط}}؛ کامل الزیارات، ص۵۳.</ref>. [[روایت]] است که [[پیامبر]] بر [[منبر]] [[سخنرانی]] می‌کردند، زمانی که [[امام حسن]] و [[حسین]] {{ع}} آمدند [[پیامبر خاتم|پیامبر]] از [[منبر]] پایین آمد و آنان را در آغوش گرفت. مهم‌ترین رخداد دوران [[کودکی امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} شرکت در [[مباهله]] بود. [[امام حسین]] {{ع}} از نظر ظاهری [[شبیه به پیامبر]] {{صل}} بود. ایشان مردی سپیدچهره بود و عمامه‌ای سیاه بر سر می‌گذاشت و موی سر و محاسن خود را خضاب می‌کرد. [[امام حسین|حضرت]] مردی صاحب کرم و بردبار بود و به [[فقرا]] و [[مساکین]] رسیدگی می‌کرد و با آنان نشست و برخاست داشت. | ||
[[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "امّا [[حسین]]، پس او از [[امّت]] من است و او پسر و | [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "امّا [[حسین]]، پس او از [[امّت]] من است و او پسر و فرزند من و [[بهترین]] [[خلق]] بعد از برادرش است، او [[امام]] [[مسلمانان]] مولای [[مؤمنان]]، [[خلیفه]] [[پروردگار]] عالمیان، [[فریادرس]] فریاد خواهان و [[پناه]] [[پناه]] جویان و [[حجّت]] [[خداوند]] بر تمام [[خلق]] [[خدا]] و [[سرور جوانان اهل بهشت]] و باب [[نجات]] [[امّت]] است، [[فرمان]] او، [[فرمان]] من و [[اطاعت]] از او، [[اطاعت]] از من است، پس هر کس از او [[پیروی]] کند از من است و هر کس از او [[نافرمانی]] کند، از من نیست"<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۲.</ref>.<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۰۲-۱۰۳؛ [[رحمت‌الله ضیایی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام حسین (مقاله)|امامت امام حسین]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ص ۴۳۰؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۰۲؛ [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۹۰- ۲۹۱.</ref> | ||
[[فضائل]] فراوانی برای [[امام حسین]] {{ع}} در [[آیات]] و [[روایات]] وارد شده است که برخی از مشترک میان [[اهل بیت]]{{عم}} است و برخی اختصاص به آن حضرت دارد: | [[فضائل]] فراوانی برای [[امام حسین]] {{ع}} در [[آیات]] و [[روایات]] وارد شده است که برخی از مشترک میان [[اهل بیت]]{{عم}} است و برخی اختصاص به آن حضرت دارد: | ||
== | == فضائل مشترک امام حسین == | ||
{{اصلی|فضائل مشترک امام حسین}} | {{اصلی|فضائل مشترک امام حسین}} | ||
=== در [[قرآن]] === | === در [[قرآن]] === | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
# '''[[زیور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، چراغ هدایت و کشتی نجات:''' در کتاب [[عیون أخبار الرضا (کتاب)|عیون أخبار الرضا]] {{ع}} از امام حسین {{ع}} نقل شده است: بر [[پیامبر خدا]] {{صل}} وارد شدم، در حالی که [[ابی بن کعب]]، نزد ایشان بود. پیامبر خدا {{صل}} به من فرمود: «آفرین بر تو، ای ابو عبدالله، ای زیور آسمان‌ها و [[زمین‌ها]]!». اُبَی به پیامبر {{صل}} گفت: ای پیامبر خدا! چگونه کسی غیر از تو، زیور آسمان‌ها و زمین‌ها می‌شود؟! پیامبر {{صل}} فرمود: «ای اُبَی! [[سوگند]] به کسی که مرا به [[حق]] به [[پیامبری]] برانگیخت، [[حسین بن علی]]، در [[آسمان]]، بزرگ‌تر شمرده می‌شود تا در زمین و در سمت راست [[عرش]] [[خدای عزوجل]] نوشته شده است: او چراغ هدایت، کشتی نجات، پیشوای خیر و [[برکت]] و [[عزّت]] و [[افتخار]] و [[دانش]] و [[سرمایه]] است»<ref>{{متن حدیث|دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ عِنْدَهُ أُبَيُّ بْنُ كَعْبٍ فَقَالَ لِي رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} مَرْحَباً بِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا زَيْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ قَالَ لَهُ أُبَيٌّ وَ كَيْفَ يَكُونُ يَا رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} زَيْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ أَحَدٌ غَيْرُكَ قَالَ يَا أُبَيُّ وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ فِي السَّمَاءِ أَكْبَرُ مِنْهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمَكْتُوبٌ عَنْ يَمِينِ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِصْبَاحُ هُدًى وَ سَفِينَةُ نَجَاةٍ وَ إِمَامٌ غَيْرُ وَهْنٍ وَ عِزٌّ وَ فَخْرٌ وَ عِلْمٌ وَ ذُخْرٌ}}؛ عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۵۹، ح۲۹؛ کمال الدین، ص۲۶۵، ح۱۱.</ref> | # '''[[زیور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، چراغ هدایت و کشتی نجات:''' در کتاب [[عیون أخبار الرضا (کتاب)|عیون أخبار الرضا]] {{ع}} از امام حسین {{ع}} نقل شده است: بر [[پیامبر خدا]] {{صل}} وارد شدم، در حالی که [[ابی بن کعب]]، نزد ایشان بود. پیامبر خدا {{صل}} به من فرمود: «آفرین بر تو، ای ابو عبدالله، ای زیور آسمان‌ها و [[زمین‌ها]]!». اُبَی به پیامبر {{صل}} گفت: ای پیامبر خدا! چگونه کسی غیر از تو، زیور آسمان‌ها و زمین‌ها می‌شود؟! پیامبر {{صل}} فرمود: «ای اُبَی! [[سوگند]] به کسی که مرا به [[حق]] به [[پیامبری]] برانگیخت، [[حسین بن علی]]، در [[آسمان]]، بزرگ‌تر شمرده می‌شود تا در زمین و در سمت راست [[عرش]] [[خدای عزوجل]] نوشته شده است: او چراغ هدایت، کشتی نجات، پیشوای خیر و [[برکت]] و [[عزّت]] و [[افتخار]] و [[دانش]] و [[سرمایه]] است»<ref>{{متن حدیث|دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ عِنْدَهُ أُبَيُّ بْنُ كَعْبٍ فَقَالَ لِي رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} مَرْحَباً بِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا زَيْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ قَالَ لَهُ أُبَيٌّ وَ كَيْفَ يَكُونُ يَا رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} زَيْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ أَحَدٌ غَيْرُكَ قَالَ يَا أُبَيُّ وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ فِي السَّمَاءِ أَكْبَرُ مِنْهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمَكْتُوبٌ عَنْ يَمِينِ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِصْبَاحُ هُدًى وَ سَفِينَةُ نَجَاةٍ وَ إِمَامٌ غَيْرُ وَهْنٍ وَ عِزٌّ وَ فَخْرٌ وَ عِلْمٌ وَ ذُخْرٌ}}؛ عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۵۹، ح۲۹؛ کمال الدین، ص۲۶۵، ح۱۱.</ref> | ||
# '''[[حسین]] {{ع}} کشتی نجات:''' [[پیامبر]] {{صل}} در حدیثی مشهور که به ایشان نسبت داده شده، فرموده است: {{متن حدیث|إِنَّ الحُسَینَ مِصْبَاحُ الهُدَی وَ سَفِینَةُ النَّجَاةِ}}. [[حسین]]، چراغ هدایت و کشتی نجات است. | # '''[[حسین]] {{ع}} کشتی نجات:''' [[پیامبر]] {{صل}} در حدیثی مشهور که به ایشان نسبت داده شده، فرموده است: {{متن حدیث|إِنَّ الحُسَینَ مِصْبَاحُ الهُدَی وَ سَفِینَةُ النَّجَاةِ}}. [[حسین]]، چراغ هدایت و کشتی نجات است. | ||
# '''محبوب‌ترینِ [[مردم]] نزد [[آسمانیان]]:''' در کتاب [[المناقب (کتاب)|المناقب]] [[ابن شهرآشوب]] به نقل از [[امام رضا]] {{ع}}، از پدرانش {{عم}} آورده است: "هر کس [[دوست]] دارد به کسی بنگرد که محبوب‌ترینِ زمینیان نزد آسمانیان است، به حسین بنگرد"<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى أَحَبِّ أَهْلِ الْأَرْضِ إِلَى أَهْلِ السَّمَاءِ فَلْيَنْظُرْ إِلَى الْحُسَيْنِ}}؛ المناقب، | # '''محبوب‌ترینِ [[مردم]] نزد [[آسمانیان]]:''' در کتاب [[المناقب (کتاب)|المناقب]] [[ابن شهرآشوب]] به نقل از [[امام رضا]] {{ع}}، از پدرانش {{عم}} آورده است: "هر کس [[دوست]] دارد به کسی بنگرد که محبوب‌ترینِ زمینیان نزد آسمانیان است، به حسین بنگرد"<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى أَحَبِّ أَهْلِ الْأَرْضِ إِلَى أَهْلِ السَّمَاءِ فَلْيَنْظُرْ إِلَى الْحُسَيْنِ}}؛ المناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۷۳؛ بحارالأنوار، ج۴۳، ص۲۹۷، ح۵۹.</ref> | ||
# '''دعای پیامبر {{صل}} در [[حقّ]] دوستدارانش:''' در کتاب [[تاریخ دمشق (کتاب)|تاریخ دمشق]] به نقل از [[ابو هریره]] آمده است: با پیامبر خدا {{صل}} در بازاری از بازارهای [[مدینه]] بودم. ایشان، بازگشت و من نیز با ایشان بازگشتم. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: «[[حسین بن علی]] را فرا بخوان» و من، فرا خواندم. همین که حسین بن علی آمد، پیامبر {{صل}} دستش را دراز کرد و حسین {{ع}} همچنین کرد. آنگاه، پیامبر {{صل}} او را در آغوش گرفت و گفت: «خدایا! من، او را دوست دارم. تو نیز او و دوستدارش را دوست بدار»<ref>{{متن حدیث|كُنْتُ مَعَ رَسُولِ اللّهِ {{صل}} في سوقٍ مِنْ أسْواقِ المَدِينَةِ، فَانْصَرَفَ وَانْصَرَفتُ مَعَهُ، فَقَالَ: اُدعُ الحُسَينَ بنَ عَلِيٍّ، فَجاءَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ {{ع}} يَمْشِي، فَقالَ النَّبِيُّ {{صل}} بِيَدِهِ هكَذَا، فَقَالَ الحُسَيْنُ بِيَدِهِ هكَذا، فَالتَزَمَهُ، فَقالَ: اللّهُمَّ إنّي اُحِبُّهُ فَأَحِبَّهُ، وأحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُ}}؛ تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۵۴، ح۳۴۷۴.</ref> | # '''دعای پیامبر {{صل}} در [[حقّ]] دوستدارانش:''' در کتاب [[تاریخ دمشق (کتاب)|تاریخ دمشق]] به نقل از [[ابو هریره]] آمده است: با پیامبر خدا {{صل}} در بازاری از بازارهای [[مدینه]] بودم. ایشان، بازگشت و من نیز با ایشان بازگشتم. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: «[[حسین بن علی]] را فرا بخوان» و من، فرا خواندم. همین که حسین بن علی آمد، پیامبر {{صل}} دستش را دراز کرد و حسین {{ع}} همچنین کرد. آنگاه، پیامبر {{صل}} او را در آغوش گرفت و گفت: «خدایا! من، او را دوست دارم. تو نیز او و دوستدارش را دوست بدار»<ref>{{متن حدیث|كُنْتُ مَعَ رَسُولِ اللّهِ {{صل}} في سوقٍ مِنْ أسْواقِ المَدِينَةِ، فَانْصَرَفَ وَانْصَرَفتُ مَعَهُ، فَقَالَ: اُدعُ الحُسَينَ بنَ عَلِيٍّ، فَجاءَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ {{ع}} يَمْشِي، فَقالَ النَّبِيُّ {{صل}} بِيَدِهِ هكَذَا، فَقَالَ الحُسَيْنُ بِيَدِهِ هكَذا، فَالتَزَمَهُ، فَقالَ: اللّهُمَّ إنّي اُحِبُّهُ فَأَحِبَّهُ، وأحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُ}}؛ تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۵۴، ح۳۴۷۴.</ref> | ||
# '''[[پیامبر]] {{صل}} | # '''[[پیامبر]] {{صل}} پیشانی و دهان [[امام حسین]] {{ع}} را می‌بوسید:''' در کتاب [[کفایة الأثر (کتاب)|کفایة الأثر]] به نقل از [[سلمان فارسی]] نوشته شده است: بر [[پیامبر خدا]] {{صل}} وارد شدم و دیدم [[حسین بن علی]] {{ع}} بر روی ران اوست و پیامبر {{صل}} پیشانی او را می‌بوسد و دهانش را بر دهان او نهاده و می‌بوسد<ref>{{متن حدیث|دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ إِذَا الْحُسَيْنُ عَلَى فَخِذِهِ وَ هُوَ يُقَبِّلُ جَبِينَهُ وَ يَلْثِمُ فَاهُ}}؛ کفایة الأثر، ص۴۶.</ref>. | ||
# '''[[شناخت]] نهانی [[مؤمن]] نسبت به امام حسین {{ع}}:''' در کتاب [[الخرائج و الجرائح (کتاب)|الخرائج و الجرائح]] به نقل از [[مقداد بن اسود]]، از پیامبر خدا {{صل}} آمده است: به [[راستی]] در دل‌های [[مؤمنان]]، [[شناختی]] نهانی نسبت به [[حسین]]، هست<ref>{{متن حدیث|إِنَّ لِلْحُسَيْنِ فِي بَوَاطِنِ الْمُؤْمِنِينَ مَعْرِفَةٌ مَكْتُومَةٌ}}؛ الخرائج والجرائح، ج۲، ص۸۴۲، ح۶۰.</ref> | # '''[[شناخت]] نهانی [[مؤمن]] نسبت به امام حسین {{ع}}:''' در کتاب [[الخرائج و الجرائح (کتاب)|الخرائج و الجرائح]] به نقل از [[مقداد بن اسود]]، از پیامبر خدا {{صل}} آمده است: به [[راستی]] در دل‌های [[مؤمنان]]، [[شناختی]] نهانی نسبت به [[حسین]]، هست<ref>{{متن حدیث|إِنَّ لِلْحُسَيْنِ فِي بَوَاطِنِ الْمُؤْمِنِينَ مَعْرِفَةٌ مَكْتُومَةٌ}}؛ الخرائج والجرائح، ج۲، ص۸۴۲، ح۶۰.</ref> | ||
# '''غذا خوردن با بینوایان:''' [[ابن شهرآشوب]] نقل می‌کند: [[امام حسین]] {{ع}} بر بینوایانی گذشت که داشتند از تکّه نانی نهاده بر عبایشان می‌خوردند. [[امام]] {{ع}} به آنان [[سلام]] داد. ایشان هم او را به [[غذا]] [[دعوت]] کردند. امام {{ع}} با آنان نشست و فرمود: «اگر [[صدقه]] [بر ما [[اهل بیت]]، [[حرام]] نبود، با شما می‌خوردم». سپس فرمود: «با من به [[خانه]]ام بیایید». به آنان غذا و [[لباس]] داد و [[فرمان]] داد تا چند دِرهمی به آنها بدهند<ref>{{متن حدیث|مَرَّ [الحُسَيْنُ {{ع}}] بِمَسَاكِينَ وَ هُمْ يَأْكُلُونَ كِسَراً لَهُمْ عَلَى كِسَاءٍ فَسَلَّمَ عَلَيْهِمْ فَدَعَوْهُ إِلَى طَعَامِهِمْ فَجَلَسَ مَعَهُمْ وَ قَالَ لَوْ لَا أَنَّهُ صَدَقَةٌ لَأَكَلْتُ مَعَكُمْ ثُمَّ قَالَ قُومُوا إِلَى مَنْزِلِي فَأَطْعَمَهُمُ وَ كَسَاهُمْ وَ أَمَرَ لَهُمْ بِدَرَاهِمَ}}؛ المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۶۶؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۱، ح۳.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۶۸.</ref> | # '''غذا خوردن با بینوایان:''' [[ابن شهرآشوب]] نقل می‌کند: [[امام حسین]] {{ع}} بر بینوایانی گذشت که داشتند از تکّه نانی نهاده بر عبایشان می‌خوردند. [[امام]] {{ع}} به آنان [[سلام]] داد. ایشان هم او را به [[غذا]] [[دعوت]] کردند. امام {{ع}} با آنان نشست و فرمود: «اگر [[صدقه]] [بر ما [[اهل بیت]]، [[حرام]] نبود، با شما می‌خوردم». سپس فرمود: «با من به [[خانه]]ام بیایید». به آنان غذا و [[لباس]] داد و [[فرمان]] داد تا چند دِرهمی به آنها بدهند<ref>{{متن حدیث|مَرَّ [الحُسَيْنُ {{ع}}] بِمَسَاكِينَ وَ هُمْ يَأْكُلُونَ كِسَراً لَهُمْ عَلَى كِسَاءٍ فَسَلَّمَ عَلَيْهِمْ فَدَعَوْهُ إِلَى طَعَامِهِمْ فَجَلَسَ مَعَهُمْ وَ قَالَ لَوْ لَا أَنَّهُ صَدَقَةٌ لَأَكَلْتُ مَعَكُمْ ثُمَّ قَالَ قُومُوا إِلَى مَنْزِلِي فَأَطْعَمَهُمُ وَ كَسَاهُمْ وَ أَمَرَ لَهُمْ بِدَرَاهِمَ}}؛ المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۶۶؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۱، ح۳.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۶۸.</ref> | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[راوی]] در ادامه می‌گوید: پس [[حسین]] {{ع}} فرمود: "ای [[امیرمؤمنان]]، آن فضایلی که برشمردی، در شما وجود دارد و شما در بیان آنها [[راستگو]] و [[امین]] هستی". [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "حال ای فرزندم تو فضایلت را بیان کن". [[حسین]] {{ع}} فرمود: "پدرجان، من [[حسین بن علی بن ابی طالب]] {{ع}} هستم و مادرم [[فاطمه]] [[زهرا]] [[سرور]] [[زنان]] دو عالم است و جدم [[محمد مصطفی]] {{صل}} [[سرور]] فرزندان حضرت [[آدم]] است و شکی در آن نیست. یا علی، مادر من نزد [[خدا]] و [[مردم]] از مادر شما [[برتر]] است و جد من از جد شما [[برتر]] است و نسبت به جد شما، نزد [[خدا]] و [[مردم]] [[فضیلت]] بیشتری دارد و من کسی هستم که [[جبرئیل]] در گهواره به من [[لطف]] و [[محبت]] و با من [[بازی]] می‌کرد و [[اسرافیل]] به استقبال من می‌آمد و با روی گشاده با من روبرو می‌شد. یا علی شما در نزد [[خدا]] از من [[برتری]] ولی از نظر پدران و مادران و اجداد، من [[فخر]] بیشتری بر شما دارم". سپس [[حسین]] {{ع}} [[دست]] در گردن پدر خود انداخت و شروع به بوسیدن پدر کرد و [[علی]] {{ع}} نیز پی در پی فرزندش [[حسین]] را می‌بوسید و می‌فرمود: "ای [[ابا عبدالله]] [[خداوند]] [[شرافت]] و [[فخر]] و [[علم]] و [[بردباری]] را هر چه بیشتر به تو عطا کند و [[خداوند]] ظالمین در [[حق]] تو را از [[رحمت]] خود دور گرداند". سپس [[حسین]] {{ع}} پیش [[پیامبر]] {{صل}} برگشت<ref>الفضائل، شاذان بن جبرئیل قمی، ص۸۳-۸۶.</ref>.<ref>[[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسین بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۴۱۵-۴۲۰.</ref> | [[راوی]] در ادامه می‌گوید: پس [[حسین]] {{ع}} فرمود: "ای [[امیرمؤمنان]]، آن فضایلی که برشمردی، در شما وجود دارد و شما در بیان آنها [[راستگو]] و [[امین]] هستی". [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "حال ای فرزندم تو فضایلت را بیان کن". [[حسین]] {{ع}} فرمود: "پدرجان، من [[حسین بن علی بن ابی طالب]] {{ع}} هستم و مادرم [[فاطمه]] [[زهرا]] [[سرور]] [[زنان]] دو عالم است و جدم [[محمد مصطفی]] {{صل}} [[سرور]] فرزندان حضرت [[آدم]] است و شکی در آن نیست. یا علی، مادر من نزد [[خدا]] و [[مردم]] از مادر شما [[برتر]] است و جد من از جد شما [[برتر]] است و نسبت به جد شما، نزد [[خدا]] و [[مردم]] [[فضیلت]] بیشتری دارد و من کسی هستم که [[جبرئیل]] در گهواره به من [[لطف]] و [[محبت]] و با من [[بازی]] می‌کرد و [[اسرافیل]] به استقبال من می‌آمد و با روی گشاده با من روبرو می‌شد. یا علی شما در نزد [[خدا]] از من [[برتری]] ولی از نظر پدران و مادران و اجداد، من [[فخر]] بیشتری بر شما دارم". سپس [[حسین]] {{ع}} [[دست]] در گردن پدر خود انداخت و شروع به بوسیدن پدر کرد و [[علی]] {{ع}} نیز پی در پی فرزندش [[حسین]] را می‌بوسید و می‌فرمود: "ای [[ابا عبدالله]] [[خداوند]] [[شرافت]] و [[فخر]] و [[علم]] و [[بردباری]] را هر چه بیشتر به تو عطا کند و [[خداوند]] ظالمین در [[حق]] تو را از [[رحمت]] خود دور گرداند". سپس [[حسین]] {{ع}} پیش [[پیامبر]] {{صل}} برگشت<ref>الفضائل، شاذان بن جبرئیل قمی، ص۸۳-۸۶.</ref>.<ref>[[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسین بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۴۱۵-۴۲۰.</ref> | ||
==[[فضایل]] [[عبادی]] و [[اخلاقی]] [[امام]]== | |||
اهتمام ایشان بر انجام دادن [[اعمال عبادی]] مورد تأکید منابع تاریخی است. برای نمونه، حضرت ۲۵ بار پیاده از [[مدینه]] برای [[حج]] به [[مکه]] رفت<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، الطبقة الخامسه، ج۱، ص۴۰۱.</ref> و برای [[عبادت]] کردن از [[دشمن]] مهلت گرفت تا [[جنگ]] از عصر [[روز تاسوعا]] به صبح [[روز عاشورا]] به تأخیر افتد. | |||
گذشت از خطای دیگران، [[بخشش]]، رسیدگی به [[مستمندان]]، [[فروتنی]]، [[خوش خلقی]] و...، از [[مکارم اخلاقی]] [[امام حسین]]{{ع}} است. برای نمونه، حضرت خطای [[حر بن یزید ریاحی]] را پس از [[توبه]] وی در صبح روز عاشورا بخشید، با اینکه او نخستین فردی بود که راه را بر [[امام حسین]]{{ع}} بست. [[تواضع]] ایشان در برابر [[دعوت]] شماری از [[فقیران]] برای هم‌سفره شدن و خوردن نان خشک ایشان<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، الطبقة الخامسه، ج۱، ص۴۱۱.</ref>؛ [[حفظ]] آبروی فردی که از ایشان درخواست کمک [[مالی]] داشت و توصیه او به [[نوشتن]] درخواست به جای درخواست شفاهی<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۲۴۷.</ref> به دلیل حفظ کرامت انسانی آن فرد، نمونه‌های دیگری از [[فضایل اخلاقی]] آن حضرت است<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش اول ج۲]]، ص ۱۴۲.</ref>. | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
| خط ۱۳۰: | خط ۱۳۵: | ||
# [[پرونده:IM010404.jpg|22px]] [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱''']] | # [[پرونده:IM010404.jpg|22px]] [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱''']] | ||
# [[پرونده:1100354.jpg|22px]] [[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسین بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱''']] | # [[پرونده:1100354.jpg|22px]] [[اکبر روستایی|روستایی، اکبر]]، [[حسین بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسین بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱''']] | ||
# [[پرونده:IM010522.jpg|22px]] پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|'''تاریخ اسلام بخش اول ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۴۲: | ||
[[رده:امام حسین]] | [[رده:امام حسین]] | ||
[[رده: | [[رده:فضائل اهل بیت]] | ||