سیره امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

=== [[سیره فرهنگی امام مهدی]] ===

[[سیره علمی]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} مبتنی بر [[رشد]] [[آگاهی]] و [[شکوفایی]] [[علمی]] و [[بالندگی]] [[خرد جمعی]] است. بدون [[شک]] تمام پیشرفت‌های بشری در گرو رشد علمی و [[خرد]]ورزی [[جامعه]] است. هر اندازه [[عقل]] و خرد [[بشر]] فزونی یابد و به [[کمال نهایی]] خویش برسد، [[کارآمدی]] و کارآیی آن در عرصه‌های [[اخلاق]] و [[فرهنگ]] نیز بیشتر شده و [[فضایل]] [[انسانی]] و [[اخلاقی]] را در جامعه نهادینه می‌کند.

بر اساس [[روایات]]، در عصر ظهور، رشد علمی [[جامعه بشری]]، در پرتو [[رهبری]] الهی [[امام مهدی]] {{ع}} به اوج کمال خویش می‌رسد و [[بشریت]] با شناخت مسائل [[معنوی]] و [[صلاح]] و [[سعادت]] [[روح]] خویش، در راه تحقق [[جامعه آرمانی]]، پله‌های تکامل مادی و معنوی را می‌پیماید؛ زیرا در آن عصر، بشریت به [[خزانه]] دار [[علوم]] الهی و منبع جوشان آگاهی و [[معرفت]] که چیزی از دیده ژرف نگر و [[حقیقت]] بین او پوشیده نیست؛ یعنی ولی [[معصوم]] {{عم}} دست می‌یابد و همه مسائل بشری، به [[هدف]] اصلی و مرز نهایی می‌رسد و بشریت به اوج تکامل علمی دست می‌یابد<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۲۲۶ ـ ۲۳۵.</ref>.

=== [[سیره سیاسی امام مهدی]] ===

[[رفتار]] [[مدیریتی]] حضرت مهدی {{ع}} نسبت به توده‌های مردم، مهرورزی و [[گشاده رویی]] و [[رأفت]] و رحمت است. در [[نظام]] مدیریتی [[امام مهدی]] {{ع}} تلاش بر این است که [[همگرایی]] و [[وحدت]] و [[الفت]] [[قلبی]] را در میان مردم نهادینه کند<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۲۱۷ ـ ۲۲۶.</ref>.

=== سیره قضایی امام مهدی ===

[[خداوند]] به او [[الهام]] می‌کند و بر اساس [[علم]] خویش به [[داوری]] برمی‌خیزد و هر قومی را به آنچه پنهان می‌دارند، [[آگاه]] می‌سازد. [[دوست]] را از [[دشمن]]، به چهره بازمی‌شناسد<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>. از برخی [[روایات]] برمی‌آید [[امام]] {{ع}} برای [[قضاوت]] نمایندگانی به این سوی و آن سوی جهان می‌فرستد و آنان با تعالیم و به [[یاری]] آن حضرت {{ع}} از گونه‌ای [[علم غیبی]] برخوردارند و در [[قضاوت]] از آن بهره می‌گیرند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۹۰؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۷۴.</ref>

=== [[سیره نظامی امام مهدی]] ===

سیره نظامی امام مهدی {{ع}} برای زدودن مظاهر فتنه و شرک و کفر و [[براندازی]] همه نظام‌های [[طاغوت]] و [[حاکمیت مطلق]] دین الهی در سراسر [[جهان]] است. [[عبدالعظیم حسنی]] از [[امام جواد]] {{ع}} نقل کرده است که حضرت فرمود: "[[مهدی]] {{ع}} کسی است که [[خداوند]] به وسیله او [[اهل کفر]] و [[عناد]] را ریشه کن کرده و [[زمین]] را از وجود آنان [[پاک]] می‌کند"<ref>{{متن حدیث|الْقَائِمَ الَّذِي يُطَهِّرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ مِنْ أَهْلِ الْكُفْرِ وَ الْجُحُودِ}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۸. واژه «یُطهِّر» در این کلام حضرت و همچنین در سخن امیر مؤمنان {{ع}} که فرمود: {{متن حدیث|وَ لَيُطَهِّرَنَ الْأَرْضَ مِنْ كُلِّ غَاشٍ‌}}؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۱۲۰. بیان‌گر خباثت و پلیدی کفار و انسان‌های ناپاک است که زمین را آلوده کرده است و باید تطهیر شود.</ref>. با [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} هر آنچه مایه [[اقتدار]] و قدرت و [[دولت]] برای [[اهل باطل]] شمرده می‌شد، از بین می‌رود و [[دین اسلام]] و [[نظام ولایی]] [[امامت]] جایگزین می‌گردد.