اسراف در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = اسراف
| موضوع مرتبط = اسراف
| عنوان مدخل  = [[اسراف]]
| عنوان مدخل  = اسراف
| مداخل مرتبط = [[اسراف در فقه سیاسی]] - [[اسراف در معارف دعا و زیارات]] - [[اسراف در معارف و سیره نبوی]] - [[اسراف در معارف و سیره سجادی]] - [[اسراف در معارف و سیره رضوی]] - [[اسراف در جامعه‌شناسی اسلامی]]
| مداخل مرتبط = [[اسراف در قرآن]] - [[اسراف در فقه سیاسی]] - [[اسراف در معارف دعا و زیارات]] - [[اسراف در معارف و سیره نبوی]] - [[اسراف در معارف و سیره سجادی]] - [[اسراف در معارف و سیره رضوی]] - [[اسراف در معارف و سیره معصوم]] - [[اسراف در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[اسراف در فقه اسلامی]] - [[اسراف در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
==[[پرهیز]] از [[اسراف]] و [[تبذیر]]==
== پرهیز از [[اسراف]] و [[تبذیر]] ==
یکی از آسیب‌های مهم فرد و [[جامعه]]، اسراف و [[زیاده‌روی]] است که پی آمدهای منفی در [[بعد اقتصادی]] و [[اخلاقی]] دارد. در اصل، اسراف به معنای [[تجاوز]] از حدّ میانه است. آشکارترین پی آمد اسراف و تبذیر، هدر دادن امکانات و منابع است. ممکن است از نگاه فردی، اسراف در کالاهایی همچون مواد غذایی و انرژی، ناچیز شمرده شود، در حالی که در سطح عمومی، خسارت‌های سنگینی به بار می‌آورد. بر اساس [[آموزه‌های دینی]]، اسراف و تبذیر از گناهانی است که [[نعمت]] را به نقمت و [[بلا]] تبدیل می‌کند و [[برکت]] را از میان می‌برد<ref>شیخ صدوق، امالی، ص۳۵۸.</ref>. در [[قرآن مجید]] در این باره آمده است:
یکی از آسیب‌های مهم فرد و [[جامعه]]، اسراف و [[زیاده‌روی]] است که پی آمدهای منفی در [[بعد اقتصادی]] و [[اخلاقی]] دارد. در اصل، اسراف به معنای [[تجاوز]] از حدّ میانه است. آشکارترین پی آمد اسراف و تبذیر، هدر دادن امکانات و منابع است. ممکن است از نگاه فردی، اسراف در کالاهایی همچون مواد غذایی و انرژی، ناچیز شمرده شود، در حالی که در سطح عمومی، خسارت‌های سنگینی به بار می‌آورد. بر اساس [[آموزه‌های دینی]]، اسراف و تبذیر از گناهانی است که [[نعمت]] را به نقمت و [[بلا]] تبدیل می‌کند و [[برکت]] را از میان می‌برد<ref>شیخ صدوق، امالی، ص۳۵۸.</ref>. در [[قرآن مجید]] در این باره آمده است: {{متن قرآن|وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ}}<ref>«و خداوند شهری را مثل آورد که در امن و آرامش بود، روزی (مردم)‌اش از همه جا فراوان می‌رسید آنگاه به نعمت‌های خداوند ناسپاسی کرد و خداوند به کیفر آنچه (مردم آن) انجام می‌دادند گرسنگی و هراس فراگیر را به (مردم) آن چشانید» سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref>.
{{متن قرآن|وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ}}<ref>«و خداوند شهری را مثل آورد که در امن و آرامش بود، روزی (مردم)‌اش از همه جا فراوان می‌رسید آنگاه به نعمت‌های خداوند ناسپاسی کرد و خداوند به کیفر آنچه (مردم آن) انجام می‌دادند گرسنگی و هراس فراگیر را به (مردم) آن چشانید» سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref>.


بنابراین، یکی از مهم‌ترین تدبیرهای مؤثر برای [[موفقیت]] در [[زندگی]]، [[میانه‌روی]] در همه امور است. تجربه نشان داده است که افراد میانه رو هرگز دچار زیان‌های شدید نمی‌شوند و این واقعیتی است که تقریبا همه [[انسان‌ها]] [[درستی]] آن را در عمل پذیرفته‌اند. میانه‌روی آن است که [[انسان]] در همه امور، عاقلانه و منطقی عمل کند و از هرگونه [[افراط]] و [[تفریط]] برکنار باشد. تقویت ارزش‌هایی چون [[زهد]]، [[قناعت]]، [[میانه‌روی]] و مانند آن و [[مبارزه]] جدّی با [[هواپرستی]]، [[خودنمایی]] و [[فخرفروشی]]، شیوه‌های درمان اسراف است. [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، امتش را به میانه‌روی در زندگی سفارش می‌کرد و می‌فرمود:
بنابراین، یکی از مهم‌ترین تدبیرهای مؤثر برای [[موفقیت]] در [[زندگی]]، [[میانه‌روی]] در همه امور است. تجربه نشان داده است که افراد میانه رو هرگز دچار زیان‌های شدید نمی‌شوند و این واقعیتی است که تقریبا همه [[انسان‌ها]] [[درستی]] آن را در عمل پذیرفته‌اند. میانه‌روی آن است که [[انسان]] در همه امور، عاقلانه و منطقی عمل کند و از هرگونه [[افراط]] و تفریط برکنار باشد. تقویت ارزش‌هایی چون [[زهد]]، [[قناعت]]، [[میانه‌روی]] و مانند آن و [[مبارزه]] جدّی با [[هواپرستی]]، [[خودنمایی]] و [[فخرفروشی]]، شیوه‌های درمان اسراف است. [[پیامبر اکرم]] {{صل}}، امتش را به میانه‌روی در زندگی سفارش می‌کرد و می‌فرمود: {{متن حدیث| يَا أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ}}<ref>محمد محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ج۳، ص۲۸.</ref>.
{{متن حدیث| يَا أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ}}<ref>محمد محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ج۳، ص۲۸.</ref>.


ای [[مردم]]! بر شما باد به میانه‌روی؛ بر شما باد به [[میانه‌روی]]؛ بر شما باد به میانه‌روی. [[میانه‌روی]] و [[پرهیز]] از [[اسراف]] در بُعد [[اقتصادی]] به معنای [[سخت‌گیری]] بر [[خانواده]] و [[فرزندان]] نیست، بلکه باید در صورت نیاز، هزینه کافی صرف شود. [[پیامبر]] با [[نکوهش]] کسانی که با وجود دارا بودن، بر [[اهل]] و عیال خود سخت می‌گیرند، می‌فرماید: {{متن حدیث|لَيْسَ مِنَّا مِنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ ثُمَّ قَتَّرَ عَلَى عِيَالِهِ}}؛ «کسی که توان [[مالی]] دارد و بر خانواده‌اش سخت می‌گیرد، از ما نیست»<ref>حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۲، ص۶۴۳؛ ج۱۵، ص۲۵۶.</ref>.
ای [[مردم]]! بر شما باد به میانه‌روی؛ بر شما باد به [[میانه‌روی]]؛ بر شما باد به میانه‌روی. [[میانه‌روی]] و پرهیز از [[اسراف]] در بُعد [[اقتصادی]] به معنای سخت‌گیری بر [[خانواده]] و [[فرزندان]] نیست، بلکه باید در صورت نیاز، هزینه کافی صرف شود. [[پیامبر]] با نکوهش کسانی که با وجود دارا بودن، بر [[اهل]] و عیال خود سخت می‌گیرند، می‌فرماید: {{متن حدیث|لَيْسَ مِنَّا مِنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ ثُمَّ قَتَّرَ عَلَى عِيَالِهِ}}؛ «کسی که توان [[مالی]] دارد و بر خانواده‌اش سخت می‌گیرد، از ما نیست»<ref>حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۲، ص۶۴۳؛ ج۱۵، ص۲۵۶.</ref>.
میانه‌روی در [[سیره معصومین]]{{عم}} فراوان دیده می‌شود. این سخن [[رسول الله]]{{صل}} را نیز هیچ گاه از یاد نبریم که فرمود: {{متن حدیث|الِاقْتِصَادُ فِي النَّفَقَةِ نِصْفُ الْمَعِيشَةِ}}؛ «میانه‌روی [و پرهیز از اسراف] در [[هزینه زندگی]]، نیمی از [[زندگی]] است»<ref>نهج الفصاحه، ح۱۰۵۷.</ref><ref>[[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۳۷.</ref>
 
میانه‌روی در [[سیره معصومین]] {{عم}} فراوان دیده می‌شود. این سخن [[رسول الله]] {{صل}} را نیز هیچ گاه از یاد نبریم که فرمود: {{متن حدیث|الِاقْتِصَادُ فِي النَّفَقَةِ نِصْفُ الْمَعِيشَةِ}}؛ «میانه‌روی [و پرهیز از اسراف] در هزینه زندگی، نیمی از [[زندگی]] است»<ref>نهج الفصاحه، ح۱۰۵۷.</ref>.<ref>[[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۳۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۴: خط ۲۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اسراف]]
[[رده:اسراف]]
[[رده:رذایل اخلاقی]]
[[رده:گناهان کبیره]]
[[رده:گناهان کبیره]]
[[رده:حرام‌ها]]
[[رده:حرام‌ها]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۱

پرهیز از اسراف و تبذیر

یکی از آسیب‌های مهم فرد و جامعه، اسراف و زیاده‌روی است که پی آمدهای منفی در بعد اقتصادی و اخلاقی دارد. در اصل، اسراف به معنای تجاوز از حدّ میانه است. آشکارترین پی آمد اسراف و تبذیر، هدر دادن امکانات و منابع است. ممکن است از نگاه فردی، اسراف در کالاهایی همچون مواد غذایی و انرژی، ناچیز شمرده شود، در حالی که در سطح عمومی، خسارت‌های سنگینی به بار می‌آورد. بر اساس آموزه‌های دینی، اسراف و تبذیر از گناهانی است که نعمت را به نقمت و بلا تبدیل می‌کند و برکت را از میان می‌برد[۱]. در قرآن مجید در این باره آمده است: ﴿وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ[۲].

بنابراین، یکی از مهم‌ترین تدبیرهای مؤثر برای موفقیت در زندگی، میانه‌روی در همه امور است. تجربه نشان داده است که افراد میانه رو هرگز دچار زیان‌های شدید نمی‌شوند و این واقعیتی است که تقریبا همه انسان‌ها درستی آن را در عمل پذیرفته‌اند. میانه‌روی آن است که انسان در همه امور، عاقلانه و منطقی عمل کند و از هرگونه افراط و تفریط برکنار باشد. تقویت ارزش‌هایی چون زهد، قناعت، میانه‌روی و مانند آن و مبارزه جدّی با هواپرستی، خودنمایی و فخرفروشی، شیوه‌های درمان اسراف است. پیامبر اکرم (ص)، امتش را به میانه‌روی در زندگی سفارش می‌کرد و می‌فرمود: « يَا أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ عَلَيْكُمْ بِالْقَصْدِ»[۳].

ای مردم! بر شما باد به میانه‌روی؛ بر شما باد به میانه‌روی؛ بر شما باد به میانه‌روی. میانه‌روی و پرهیز از اسراف در بُعد اقتصادی به معنای سخت‌گیری بر خانواده و فرزندان نیست، بلکه باید در صورت نیاز، هزینه کافی صرف شود. پیامبر با نکوهش کسانی که با وجود دارا بودن، بر اهل و عیال خود سخت می‌گیرند، می‌فرماید: «لَيْسَ مِنَّا مِنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ ثُمَّ قَتَّرَ عَلَى عِيَالِهِ»؛ «کسی که توان مالی دارد و بر خانواده‌اش سخت می‌گیرد، از ما نیست»[۴].

میانه‌روی در سیره معصومین (ع) فراوان دیده می‌شود. این سخن رسول الله (ص) را نیز هیچ گاه از یاد نبریم که فرمود: «الِاقْتِصَادُ فِي النَّفَقَةِ نِصْفُ الْمَعِيشَةِ»؛ «میانه‌روی [و پرهیز از اسراف] در هزینه زندگی، نیمی از زندگی است»[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. شیخ صدوق، امالی، ص۳۵۸.
  2. «و خداوند شهری را مثل آورد که در امن و آرامش بود، روزی (مردم)‌اش از همه جا فراوان می‌رسید آنگاه به نعمت‌های خداوند ناسپاسی کرد و خداوند به کیفر آنچه (مردم آن) انجام می‌دادند گرسنگی و هراس فراگیر را به (مردم) آن چشانید» سوره نحل، آیه ۱۱۲.
  3. محمد محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ج۳، ص۲۸.
  4. حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۲، ص۶۴۳؛ ج۱۵، ص۲۵۶.
  5. نهج الفصاحه، ح۱۰۵۷.
  6. حسینی‌نیا، اقبال، زمزم هدایت، ص ۳۷.