←بهشت در ادیان
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== بهشت در [[ادیان]] == | == بهشت در [[ادیان]] == | ||
بدون تردید در همه ادیان، [[مذاهب]] و مسالک [[اعتقاد]] به جهانی بهتر و مطلوبتر وجود داشته و همه آنها رسیدن به آن را به [[پیروان]] خویش [[وعده]] دادهاند<ref>مباحث بنیادین، ج ۱، ص۵۱۹.</ref>: | بدون تردید در همه ادیان، [[مذاهب]] و مسالک [[اعتقاد]] به جهانی بهتر و مطلوبتر وجود داشته و همه آنها رسیدن به آن را به [[پیروان]] خویش [[وعده]] دادهاند<ref>مباحث بنیادین، ج ۱، ص۵۱۹.</ref>: | ||
# در اوستا برای هر یک از | # در اوستا برای هر یک از تعالیم سه گانه عالیه «پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک» در بهشت مقام و مرتبهای ویژه معین شده است؛ اولی که جای [[اندیشه]] است در کره [[ستارگان]]، دومی در فلک ماه و سومی در فضای بلندترین [[روشنایی]] واقع است<ref> ر.ک: اوستا، ص۵۴۶ ـ ۵۵۰؛ مباحث بنیادین، ج ۱، ص۱۸۵.</ref>. | ||
# در عهدین نیز با عبارتهایی گوناگون [[بشارت]] به بهشت [[موعود]] داده شده است. بنیاسرائیل در عصر [[موسی]]{{ع}} قومی مادی بودند، چنانکه بسیاری از بشارتهای عهد قدیم به نعمتهای [[دنیوی]]، [[زمین]] و [[حکومت]] و [[سلطنت]] اشاره دارد، حتی آنها مسئله جاودانگی روح را نمیدانستند و منکر [[روحی]] در بدن بودند که بعد از [[مرگ]] [[جاودانه]] بماند؛ ولی نمونههایی وجود دارد که آنان نیز بهشت را قبول داشتهاند<ref> دائرة معارف القرن العشرین، ج ۳، ص۱۹۲؛ مباحث بنیادین، ج۱، ص۱۸۵ ـ ۱۹۰.</ref> در عهد جدید نیز با اوصافی گوناگون نظیر [[حیات]] جاودانه از بهشتسخن به میان آمده است. حتی در برخی موارد اوصافی را شبیه اوصاف بهشتی که در [[قرآن]] آمده است بیان میکند. | # در عهدین نیز با عبارتهایی گوناگون [[بشارت]] به بهشت [[موعود]] داده شده است. بنیاسرائیل در عصر [[موسی]]{{ع}} قومی مادی بودند، چنانکه بسیاری از بشارتهای عهد قدیم به نعمتهای [[دنیوی]]، [[زمین]] و [[حکومت]] و [[سلطنت]] اشاره دارد، حتی آنها مسئله جاودانگی روح را نمیدانستند و منکر [[روحی]] در بدن بودند که بعد از [[مرگ]] [[جاودانه]] بماند؛ ولی نمونههایی وجود دارد که آنان نیز بهشت را قبول داشتهاند<ref> دائرة معارف القرن العشرین، ج ۳، ص۱۹۲؛ مباحث بنیادین، ج۱، ص۱۸۵ ـ ۱۹۰.</ref> در عهد جدید نیز با اوصافی گوناگون نظیر [[حیات]] جاودانه از بهشتسخن به میان آمده است. حتی در برخی موارد اوصافی را شبیه اوصاف بهشتی که در [[قرآن]] آمده است بیان میکند. | ||
# از نظر [[مسیحیان]]، بهشت آسمانی است محل [[سعادت]] که از هرگونه کدورت تهی و شامل همه [[لذات]] [[نفسانی]] است. البته نعمتهای این بهشت از قبیل لذات و شادیهای آسمانی و تنها مفاهیمی [[روحی]] و [[عقلی]] است؛ زیرا به [[اعتقاد]] آنها بهشت جایگاهی [[روحانی]] است که نفسِ [[انسان]] پس از جدا شدن از بدن و صعود به [[آسمان]] از حالتی [[حسی]] و طبیعی به حالت روحانی آسمانی تبدیل شده، در آن قرار میگیرد.<ref>دائرةالمعارف بستانی، ج ۶، ص۵۵۹.</ref>. | # از نظر [[مسیحیان]]، بهشت آسمانی است محل [[سعادت]] که از هرگونه کدورت تهی و شامل همه [[لذات]] [[نفسانی]] است. البته نعمتهای این بهشت از قبیل لذات و شادیهای آسمانی و تنها مفاهیمی [[روحی]] و [[عقلی]] است؛ زیرا به [[اعتقاد]] آنها بهشت جایگاهی [[روحانی]] است که نفسِ [[انسان]] پس از جدا شدن از بدن و صعود به [[آسمان]] از حالتی [[حسی]] و طبیعی به حالت روحانی آسمانی تبدیل شده، در آن قرار میگیرد.<ref>دائرةالمعارف بستانی، ج ۶، ص۵۵۹.</ref>. | ||
# | # هندوها نیز بهشت را [[باور]] داشتند و کسانی که با انواع عذابهای دنیوی مانند [[قتل]]، سوختن و غیره خود را نابود میکردند میپنداشتند که قبل از بیرون رفتن جانهایشان [[همسایگان]] بهشت به سرعت آن را میگیرند<ref> البدء والتاریخ، ج ۱، ص۱۸۶.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[بهشت - گرامی (مقاله)|مقاله «بهشت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۶]]، ص۳۶۱.</ref> | ||
== بهشت در قرآن کریم == | == بهشت در قرآن کریم == |