مسکن: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==[[ضرورت]] [[مسکن]] برای [[انسان]]== | ==[[ضرورت]] [[مسکن]] برای [[انسان]]== | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:IM010709.jpg|22px]] [[نورالله علیدوست خراسانی|علیدوست خراسانی، نورالله]]، [[منابع مالی اهل بیت (کتاب)|'''منابع مالی اهل بیت''']] | # [[پرونده:IM010709.jpg|22px]] [[نورالله علیدوست خراسانی|علیدوست خراسانی، نورالله]]، [[منابع مالی اهل بیت (کتاب)|'''منابع مالی اهل بیت''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۷: | خط ۱۷: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۵۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مسکن است. مسکن از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مسکن در قرآن - مسکن در حدیث - پرسش مرتبط نداردضرورت مسکن برای انسان
مسأله مسکن از مسائلی است که برای تمام مردم لازم و ضروری است. پیامبر اکرم(ص) نیز مانند سایر مردم مسکن و خانه شخصی داشت، گرچه خانه‌های آن حضرت بسیار محقر بوده است[۱]. ولی بی‌تردید داشتن مسکن از مسائلی است که نقش مهمی را در زندگی انسان ایفا میکند. مسأله ضرورت مسکن برای انسان تا آنجا مورد توجه پیشوایان دین بوده است که در برخی از روایات فروختن زمین، خانه،... مورد نکوهش و مذمت قرار گرفته است مگر در صورتی که انسان زمین، باغ، خانه‌ای که میفروشد، پول آن را در چیزی مشابه همان صرف کند و اگر با آن چیز دیگری خریداری کند یا در مورد دیگری مصرف کند برایش مبارک نخواهد بود و از آنجا که اگر بیش از این درباره به بحث بپردازیم از موضوع اصلی خارج خواهیم شد، جهت اطلاع بیشتر به منابع روایاتی که به عنوان نمونه در پاورقی آمده است مراجعه فرمایید[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ در این باره که پیامبر خانه شخصی داشت و هنوز هم خانه‌اش که محل دفن آن حضرت می‌باشد، باقی است، روایات زیادی وجود دارد. مرحوم علامه مجلسی می‌نویسد: وقتی رسول خدا(ص) وارد مدینه شد با امیر مؤمنان(ع) به منزل ابوایوب انصاری رفتند تا وقتی که مسجد پیامبر و خانه‌های اطراف مسجد و خانه علی(ع) ساخته شد. آن گاه به منزل خود رفتند. برخی نوشته‌اند پیامبر و امیرمؤمنان مدت هفت ماه در خانه ابو ایوب بودند. جهت اطلاع بیشتر در این مورد به این منابع رجوع شود: بحارالانوار، ج۱۹، ص۱۱۲ و ١١۶ و ۱۲۵. قمی، حاج شیخ عباس، الکنی و الالقاب، تهران، منشورات مکتبه الصدر، ط ۵، ١۴٠٩ ه. ق، ج۱، ص۱۳. ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، دار احیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، ج۵، ص١۴٣ به بعد. القرطبی، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب در حاشیه الاصابه فی تمییز الصحابه، مطبعه السعاده، مصر، ط ۱، ۱۳۲۸، ج۱، ص۵. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، او مدینه السلام، بیروت، دار الکتاب العلمیه، بی‌تا، ج۱، ص١۵٣. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، حلب، منشورات مکتبه المطبوعات الاسلامی، بی‌تا، ج۳، ص۴۶٠-۴۶١. الشیرازی، السید علی، الدرجات الرفیعه فی طبقات الشیعه، بیروت، لبنان، ط ۲، ١۴٠٣ ه، ١٩٨٣م، ص۳۱۴؛ الامین، السید محسن، اعیان الشیعه، تحقیق حسن الامین، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ١۴٠٣ ه. ق، ج١، ص۳۷۷. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، قم، انتشارات علامه، ج۱، ص۱۸۵. ابن هشام، السیره النبویه، تحقیق مصطفی السقاء... بیروت، ج۲، ص١۴۵-١۴١. الأمین، السید محسن، فی رحاب ائمه اهل البیت، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت، ١۴١٢ ه، ۱۹۹۲م، ج۱، جزء ۱، ص۱۵۸. روضه الکافی، ط ۲، ص٣۴٠. ابی الفتح، محمد بن محمد الیعمری، عیون الأثر فی فنون المغازی و الشمائل و السیر، ط ١، ۱۹۹۲، ج۱، ص۳۱۲.
- ↑ سنن ابن ماجه، تحقیق محمد فواد عبدالباقی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ١٣٩۵ ه. ق، ج۲، ص۸۳۲، حدیث ٢۴٩٠ و ٢۴٩١. الهیتمی، علی بن أبی بکر، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، بیروت، منشورات دار الکتاب العربیه، ج۴، ص١١١. سنن دارمی، منشورات دار احیاء السنه النبویه، بی‌جا، بی‌تا، ج۲، ص۲۷۳. احمد بن حنبل، مسند، بیروت، منشورات دار الفکر، بی‌تا، ج۳، ص۴۶٧ و ج۴، ص۳۰۷. من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۱۰۴ و ۱۰۵. فروع کافی، ج۵، ص۹۱ و ۹۲. وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۵، حدیث ۵، ۶، ۷ و ۸. احمد امین، التکامل فی الإسلام، دار النعمان، للطباعة و النشر، ط ۲، ۱۳۸۴، ج۴، ص۴١. النوری، الطبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، تهران، منشورات المکتبه الاسلامیه، ۱۳۸۳ ه. ق، ج۲، ص۴٢۴. بحار الانوار ج۱۰۰، ص۶٩. سید بن طاووس، کشف المحجه الثمره المهجه، منشورات المطبعه الحسینیه فی النجف، ۱۳۷۰ ه، ۱۹۵۰م، ص۱۲۳.
- ↑ علیدوست خراسانی، نورالله، منابع مالی اهل بیت ص ۳۱