آیا عقل امامت کودک را تأیید می‌کند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '﴿' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - '﴾' به ' ') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
:::::#محال وقوعی: که وقوع آن محال است، مثل وقوع معلول بدون علت. | :::::#محال وقوعی: که وقوع آن محال است، مثل وقوع معلول بدون علت. | ||
:::::#محال عادی: که وقوع آن طبق قوانین شناخته شده طبیعت محال است ولی نه ذاتاً محال است و نه مستلزم محال. همانند کارهایی که بر آن معجزه صدق می‌کند. | :::::#محال عادی: که وقوع آن طبق قوانین شناخته شده طبیعت محال است ولی نه ذاتاً محال است و نه مستلزم محال. همانند کارهایی که بر آن معجزه صدق می‌کند. | ||
::::::در مورد [[امامت]] در سنین کودکی می‌گوییم: این مسأله، محال ذاتی یا وقوعی نیست، زیرا خداوند متعال قادر است تا تمام شرایط [[رسالت]] و [[امامت]] را در کودک قرار دهد. عقل انسان این مطالب را بعید نمی‌داند. و [[نبوت]] [[حضرت یحیی]] و [[حضرت عیسی]] {{عم}} بهترین شاهد صدق بر این مدعا است. [[محمد بن حسن صفار]] به سند خود از علی بن اسباط نقل کرده که گفت: اباجعفر{{ع}} را در حالی که بر من وارد می‌شد مشاهده کردم. خوب به سر و پای مبارکش نظاره کردم تا بتوانم بر اصحاب خود در مصر آن حضرت را توصیف نمایم. ناگهان مشاهده کردم که حضرت به سجده افتاد و فرمود: خداوند احتجاج نموده در امر [[امامت]] به آنچه در امر [[نبوت]] احتجاج کرده است، و می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا}} | ::::::در مورد [[امامت]] در سنین کودکی می‌گوییم: این مسأله، محال ذاتی یا وقوعی نیست، زیرا خداوند متعال قادر است تا تمام شرایط [[رسالت]] و [[امامت]] را در کودک قرار دهد. عقل انسان این مطالب را بعید نمی‌داند. و [[نبوت]] [[حضرت یحیی]] و [[حضرت عیسی]] {{عم}} بهترین شاهد صدق بر این مدعا است. [[محمد بن حسن صفار]] به سند خود از علی بن اسباط نقل کرده که گفت: اباجعفر{{ع}} را در حالی که بر من وارد می‌شد مشاهده کردم. خوب به سر و پای مبارکش نظاره کردم تا بتوانم بر اصحاب خود در مصر آن حضرت را توصیف نمایم. ناگهان مشاهده کردم که حضرت به سجده افتاد و فرمود: خداوند احتجاج نموده در امر [[امامت]] به آنچه در امر [[نبوت]] احتجاج کرده است، و می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا}} }} و نیز می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً}} }}<ref>«تا زمانی که به کمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگی بالغ گردد» سوره احقاف آیه ۱۵</ref>. پس گاهی ممکن است که خداوند به کسی حکمت عطا کند در حالی که کودکی بیش نیست، همان گونه که جایز است به کسی دیگر در سنین چهل سالگی حکمت عطا فرماید<ref>{{عربی|رأیت اباجعفر قد خرج علیّ فاحددت النظر إلیه وإلی رأسه وإلی رجله لأصف قامته لأصحابنا بمصر، فخرّ ساجداً. فقال انّ اللَّه احتجّ فی الامامه مثل ما احتجّ فی النبوه. قال اللَّه تعالی: {{عربی| {{متن قرآن|يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا}} }}(ای یحیی کتاب خدا را به جد و جهد بگیر و از کودکی به او نبوت دادیم. سوره مریم، آیه ۱۲.) وقال اللَّه: {{عربی| {{متن قرآن|وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ}} }}(سوره یوسف، آیه ۲۲.) فقد یجوز ان یؤتی الحکمه وهو صبیّ ویجوز ان یؤتی وهو ابن اربعین سنه}؛ بصائر الدرجات، ص ۲۵۸، ح ۱.</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۲۳۵.</ref>. | ||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۲۶
| آیا عقل امامت کودک را تأیید می‌کند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
آیا عقل امامت کودک را تأیید می‌کند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است:
- «برخی می‌گویند: امامت در سنین کودکی عقلاً محال است. در پاسخ می‌گوییم: امر محال بر سه قسم است:
- محال ذاتی: که فی حدّ نفسه محال است بدون در نظر گرفتن امری دیگر، مثل اجتماع نقیضین یا ارتفاع نقیضین.
- محال وقوعی: که وقوع آن محال است، مثل وقوع معلول بدون علت.
- محال عادی: که وقوع آن طبق قوانین شناخته شده طبیعت محال است ولی نه ذاتاً محال است و نه مستلزم محال. همانند کارهایی که بر آن معجزه صدق می‌کند.
- در مورد امامت در سنین کودکی می‌گوییم: این مسأله، محال ذاتی یا وقوعی نیست، زیرا خداوند متعال قادر است تا تمام شرایط رسالت و امامت را در کودک قرار دهد. عقل انسان این مطالب را بعید نمی‌داند. و نبوت حضرت یحیی و حضرت عیسی (ع) بهترین شاهد صدق بر این مدعا است. محمد بن حسن صفار به سند خود از علی بن اسباط نقل کرده که گفت: اباجعفر(ع) را در حالی که بر من وارد می‌شد مشاهده کردم. خوب به سر و پای مبارکش نظاره کردم تا بتوانم بر اصحاب خود در مصر آن حضرت را توصیف نمایم. ناگهان مشاهده کردم که حضرت به سجده افتاد و فرمود: خداوند احتجاج نموده در امر امامت به آنچه در امر نبوت احتجاج کرده است، و می‌فرماید: ﴿وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا﴾ و نیز می‌فرماید: ﴿بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً﴾ [۱]. پس گاهی ممکن است که خداوند به کسی حکمت عطا کند در حالی که کودکی بیش نیست، همان گونه که جایز است به کسی دیگر در سنین چهل سالگی حکمت عطا فرماید[۲]»[۳].
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «تا زمانی که به کمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگی بالغ گردد» سوره احقاف آیه ۱۵
- ↑ {{عربی|رأیت اباجعفر قد خرج علیّ فاحددت النظر إلیه وإلی رأسه وإلی رجله لأصف قامته لأصحابنا بمصر، فخرّ ساجداً. فقال انّ اللَّه احتجّ فی الامامه مثل ما احتجّ فی النبوه. قال اللَّه تعالی: ﴿يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا﴾ (ای یحیی کتاب خدا را به جد و جهد بگیر و از کودکی به او نبوت دادیم. سوره مریم، آیه ۱۲.) وقال اللَّه: ﴿وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ﴾ (سوره یوسف، آیه ۲۲.) فقد یجوز ان یؤتی الحکمه وهو صبیّ ویجوز ان یؤتی وهو ابن اربعین سنه}؛ بصائر الدرجات، ص ۲۵۸، ح ۱.
- ↑ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۲۳۵.