جز
جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص'
جز (جایگزینی متن - 'ref> شیخ طوسی' به 'ref>شیخ طوسی') |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
*ابن [[حلاج]]، پس از آنکه جمعی از خراسانیان ادعایش را پذیرفتند، دیگر بار به [[عراق]] شتافت<ref>ر.ک: سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۴۸؛ سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری،ص ۵۳۲.</ref>. در این زمان، چون [[فقه]] [[امامیه]] از سوی [[خلفا]] به رسمیت شناخته نشده بود، [[شیعیان]]، میان [[مذاهب]] [[اهل سنت]] "[[مذهب]] ظاهری" را که مؤسس آن، [[ابو بکر محمد بن داوود اصفهانی]] است، پذیرفته بودند. | *ابن [[حلاج]]، پس از آنکه جمعی از خراسانیان ادعایش را پذیرفتند، دیگر بار به [[عراق]] شتافت<ref>ر.ک: سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۴۸؛ سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری،ص ۵۳۲.</ref>. در این زمان، چون [[فقه]] [[امامیه]] از سوی [[خلفا]] به رسمیت شناخته نشده بود، [[شیعیان]]، میان [[مذاهب]] [[اهل سنت]] "[[مذهب]] ظاهری" را که مؤسس آن، [[ابو بکر محمد بن داوود اصفهانی]] است، پذیرفته بودند. | ||
*رؤسای [[امامیه]] و [[خاندان نوبختی]]، برای برانداختن حلّاج ناچار به [[محمد بن داوود ظاهری]] متوسل شدند و او را به صدور فتوایی واداشتند که در سال ۲۹۵ ق و اندکی پیش از [[مرگ]] خود در [[وجوب]] قتل حلّاج انتشار داده بود. [[ابو الحسن علی بن فرات]]، [[وزیر]] [[شیعی]] مذهب مقتدر "[[خلیفه عباسی]]" نیز در [[تکفیر]] حلّاج به آل نوبخت کمک کرد. | *رؤسای [[امامیه]] و [[خاندان نوبختی]]، برای برانداختن حلّاج ناچار به [[محمد بن داوود ظاهری]] متوسل شدند و او را به صدور فتوایی واداشتند که در سال ۲۹۵ ق و اندکی پیش از [[مرگ]] خود در [[وجوب]] قتل حلّاج انتشار داده بود. [[ابو الحسن علی بن فرات]]، [[وزیر]] [[شیعی]] مذهب مقتدر "[[خلیفه عباسی]]" نیز در [[تکفیر]] حلّاج به آل نوبخت کمک کرد. | ||
*حلّاج در سال ۲۹۶ ق به [[بغداد]] رفت و [[مردم]] را به طریقه خاصی مبتنی بر نوعی تصوف آمیخته با گونهای "حلول" [[دعوت]] کرد. [[ابو الحسن بن فرات]]، وی را تعقیب کرد و [[ابن داوود]] فتوای معروف خود را در [[حلال]] بودن [[خون]] او صادر نمود. وی در سال ۳۰۱ ق به دست [[کارگزاران]] [[خلیفه]] گرفتار شد و به زندان افتاد. پس از هفت ماه [[محاکمه]]، علمای [[شرع]] او را [[مرتد]] و خارج از [[دین اسلام]] شمردند. و به [[فرمان]] مقتدر و [[وزیر]] او [[حامد بن عباس]] به دار آویخته شد<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۴۰۱، محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۱۶۲</ref>. سپس جسد او را سوزاندند و سرش را بر بالای [[جسر بغداد]] زدند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *حلّاج در سال ۲۹۶ ق به [[بغداد]] رفت و [[مردم]] را به طریقه خاصی مبتنی بر نوعی تصوف آمیخته با گونهای "حلول" [[دعوت]] کرد. [[ابو الحسن بن فرات]]، وی را تعقیب کرد و [[ابن داوود]] فتوای معروف خود را در [[حلال]] بودن [[خون]] او صادر نمود. وی در سال ۳۰۱ ق به دست [[کارگزاران]] [[خلیفه]] گرفتار شد و به زندان افتاد. پس از هفت ماه [[محاکمه]]، علمای [[شرع]] او را [[مرتد]] و خارج از [[دین اسلام]] شمردند. و به [[فرمان]] مقتدر و [[وزیر]] او [[حامد بن عباس]] به دار آویخته شد<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۴۰۱، محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۱۶۲</ref>. سپس جسد او را سوزاندند و سرش را بر بالای [[جسر بغداد]] زدند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۷۱ - ۱۷۲.</ref>. | ||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||
* [[مدعیان دروغین مهدویت در طول تاریخ چه کسانی بودند؟ (پرسش)]] | * [[مدعیان دروغین مهدویت در طول تاریخ چه کسانی بودند؟ (پرسش)]] | ||