نقد و بررسی شبهات کتاب أصول مذهب الشیعة درباره بداء (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی ردهٔ مقاله‌شناسی دانشنامه مجازی امامت و ولایت با مقاله)
خط ۷۷: خط ۷۷:
[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]
[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]
[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت به زبان فارسی]]
[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت به زبان فارسی]]
[[رده:مقاله‌شناسی دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]  
[[رده:مقاله]]
[[رده:مقاله‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت به زبان فارسی]]
[[رده:مقاله‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت به زبان فارسی]]
[[رده:مقاله‌های محمد حسن نادم]]
[[رده:مقاله‌های محمد حسن نادم]]

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۲

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
نقد و بررسی شبهات کتاب أصول مذهب الشیعة درباره بداء
رتبه علمیعلمی پژوهشی (حوزه علمیه)
زبانفارسی
نویسندگانمحمد حسن نادم و عطیه سادات فیض
موضوعبداء
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه تحقیقات کلامی
وابسته بهانجمن کلام اسلامی حوزه
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشربهار ۱۳۹۵
شماره۱۲
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

نقد و بررسی شبهات کتاب أصول مذهب الشیعة درباره بداء عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی بداء از دیدگاه نویسنده کتاب أصول مذهب الشیعة می‌پردازد. این مقاله ۲۰ صفحه‌ای به قلم محمد حسن نادم و عطیه سادات فیض نگاشته شده و در فصلنامه تحقیقات کلامی (شماره ۱۲، بهار ۱۳۹۵) منتشر گشته است[۱]

چکیده مقاله

  • نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد:«اعتقاد به آموزه "بداء" از مشخصات شیعه دوازده امامی است و سایر فرقه‌های شیعی و اسلامی یا منکر آن هستند یا در مصادیق بداء با شیعة دوازده امامی متفاوت‌اند؛ در نتیجه هنگام مواجه با این آموزه، شبهات بسیاری را مطرح کرده‌اند. این مقاله به نقد و بررسی شبهات ناصر القفاری، مؤلف کتاب اصول مذهب الشیعة الامامیة الاثنی عشریه می‌پردازد و با توجه به معنای اصطلاحی "بداء" و اعتقاد مکتب تشیع به علم و قدرت نامحدود خداوند، نشان می‌دهد که بداء آن هنگام که برای خداوند استعمال می‌شود، به معنای آشکار ساختن و نمایاندن است و این ظهور برای بشر است که اتفاق می‌افتد؛ لذا به هیچ وجه مستلزم استناد جهل یا حدوث علم به خدا و یا برتری اهل بیت بر خداوند و یا غلو در جایگاه آنان نیست. هم چنین اعتقاد به این آموزه، برخلاف اعتقاد یهود به محدود بودن قدرت حق تعالی، اذعان به قدرت نامحدود خداوند است»[۱].

فهرست مقاله

  1. عدم ذکر آموزه بداء در قرآن و سنت پیامبر(ص)؛
  2. اعتقاد به بداء، مستلزم استناد جهل و حدوث علم به خداوند؛
  3. هم‌عقیده بودن امامیه با یهود در مسئله بداء؛
  4. مسئله بداء، وسیله‌ای برای اثبات علم غیب امام(ع)؛
  5. اشکال به تفسیر برخی علمای امامیه درباره بداء؛
  • نتیجه‌گیری؛
  • منابع[۱].

دربارهٔ پدیدآورندگان

پانویس

دریافت متن

پیوند به بیرون