بیعت: تفاوت میان نسخه‌ها

بیعت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۵۸

۶٬۶۸۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۰

←‏بیعت در موعودنامه

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۲٬۳۴۹

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 == [[برداشتن بیعت]]==
-==بیعت در موعودنامه==
-*در لغت به‌معنای الزام به [[طاعت]] و [[پیمان]] بستن به فرمانبرداری و [[اطاعت]] از کسی است<ref>معارف و معاریف، ج ۳، ص ۳۳۲.</ref>. بیعت یک [[برنامه اجتماعی]] برای رسمیت دادن به [[حکومت]] یک [[حاکم]] و به‌معنای اعلام پذیرفتن او و [[تسلیم]] در برابر اوست. جلوه ظاهری بیعت، دست در دست [[حاکم]] گذاشتن و فشردن دست اوست، و در پس این پرده ظاهری، [[عهد]] و پیمان‌ها و گواهی‌های متعددی است که بیعت‌کننده به آن‌ها [[تعهد]] می‌نماید. درباره [[حضرت ولی عصر]]{{ع}}، به خاطر عدم حضور وی، به بیعت زبانی اکتفا شده و ما با اقرارهایی که در پیشگاه حضرتش می‌نماییم، در واقع دست بیعت با او می‌دهیم. این اقرارها شامل [[شهادت]] و گواهی دادن ما نسبت به [[فضائل]] و خصائص و [[برکات]] [[حضرت]] است و اعلان [[اعتقاد]] به [[ظهور]] قطعی او و آن‌چه [[پس از ظهور]]، به دست مبارکش به وقوع می‌پیوندد و در نهایت [[عهد]] و [[پیمان]] محکم [[وفاداری]] است که با او می‌بندیم. این بیعت در دو مورد به صورت عملی نیز [[دستور]] داده شده است: یکی در [[دعای عهد]] است که در آخر [[دعا]]، سه بار با دست راست به پای راست می‌زنیم و می‌گوییم: {{عربی|"الْعَجَلَ الْعَجَلَ يَا مَوْلَايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ"}} و دیگری در دعای [[زمان غیبت]] است که پس از [[دعا]]، دست راست را بر [[کف دست]] چپ می‌زنیم و گویی با آن [[حضرت]] دست بیعت می‌دهیم.
-*[[دعای عهد]]، بیعت با [[حضرت]] است و در آن هرروز صبح با تجدید بیعت و اعلان [[آمادگی]] و [[استقامت]] بر بیعتی که تا [[روز قیامت]] بر گردن گرفته‌ایم از [[خداوند]] ثبات آن را می‌خواهیم: {{عربی|"اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَيَّامِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي..."}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای عهد.</ref>؛ خدایا من در صبح امروز و تا [[روزی]] که زنده باشم، [[عهد]] و [[پیمان]] و بیعت او را با خود تجدید می‌کنم، به طوری که هرگز از آن بازنگردم و آن را کنار نگذارم. خدایا این بیعت او تا [[روز قیامت]] بر گردن من است. و اما در [[روایات]] مختلفی آمده است که [[یاران]] [[حضرت]] در میان [[رکن و مقام]] با او بیعت می‌کنند<ref>البیان، ص ۲۱۰ و ۲۱۸؛ الزام الناصب، ص ۵۲ و ۲۵۲.</ref>. نیز آمده است که [[حضرت]] در میان [[رکن و مقام]] از [[مردم]] برای امری تازه، کتابی تازه و [[حکومت]] آسمانی تازه، بیعت می‌گیرد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۵ و ۱۲۱؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref>.
-*[[امیر المؤمنین]]{{ع}} در ضمن حدیثی طولانی، در [[وصف]] بیعت [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} چنین می‌فرماید: "... با او بیعت می‌کنند که هرگز دزدی نکنند، زنا نکنند، مسلمانی را دشنام ندهند، [[خون]] کسی را به ناحق نریزند، به آبروی کسی لطمه نزنند، به خانه کسی هجوم نبرند، کسی را به ناحق نزنند، طلا و نقره و گندم و جو [[ذخیره]] نکنند، [[مال]] [[یتیم]] را نخورند، در مورد چیزی‌که [[یقین]] ندارند گواهی ندهند، مسجدی را خراب نکنند، مشروب نخورند، حریر و خز نپوشند، در برابر سیم و زر سر فرود نیاورند، راه را بر کسی نبندند، راه را [[ناامن]] نکنند، گرد همجنس‌بازی نگرایند، خوراکی را انبار نکنند، به کم [[قناعت]] کنند، طرفدار [[پاکی]] باشند، از [[پلیدی]] گریزان باشند، به [[نیکی]] [[فرمان]] دهند، از زشتی‌ها بازدارند، جامه‌های خشن بپوشند، [[خاک]] را متکای خود سازند، در [[راه خدا]] حقّ‌ [[جهاد]] را ادا کنند و...، او نیز در حقّ‌ خود [[تعهد]] می‌کند که: از راه آن‌ها برود، جامه‌ای مثل جامه آن‌ها بپوشد، مرکبی همانند مرکب آن‌ها سوار شود، آن‌چنان‌که آن‌ها می‌خواهند باشد، به کم [[راضی]] و قانع شود، [[زمین]] را به [[یاری]] [[خدا]] پر از [[عدالت]] کند، آن‌چنان‌که پر از [[ستم]] شده است، [[خدا]] را آن‌چنان‌که [[شایسته]] است بپرستد، برای خود دربان و نگهبان [[اختیار]] نکند و..." <ref>منتخب الاثر، ص ۴۶۹؛ الملاحم و الفتن، ص ۴۹؛ روزگار رهایی، ج ۱، ص ۴۶۵.</ref>.
-*این [[حدیث]] به شکل دیگر هم [[روایت]] شده که موادّ بیعت، پس‌وپیش است ولی متن [[پیمان]] یکی است.
-*در [[روایات]] آمده است: نخستین کسی که با [[قائم]]{{ع}} بیعت می‌کند، [[جبرئیل]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵.</ref>. [[حضرت علی]]{{ع}} نیز فرمود: "هرگاه [[قائم]] ما [[قیام]] کند، بیعت احدی بر گردن او نیست و از این رو، ولادتش مخفیانه و خودش [[غایب]] خواهد شد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۰۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۸۷.</ref>.
 ==بیعت در فرهنگنامه آخرالزمان==
 بیعت نمودن یعنی [[پیمان]] و [[میثاق]] بستن با کسی، و [[تعهد]] دادن و خود را ملزم به [[اطاعت]] شخص، یا انجام کاری کردن، یکی از مراسم [[حکومت]]، ستاندن بیعت از رعیت است. [[رسول خدا]]{{صل}} نیز در روز [[غدیر]] از همه [[مردم]] حتی زن‌ها نیز بر [[ولایت]] و [[امامت امیرالمؤمنین]]{{ع}} بیعت گرفت و [[حضرت مهدی]]{{ع}} نیز از [[یاران]] خود بیعت و [[پیمان]] می‌ستاند. ولی در [[زمان غیبت]] آن [[حضرت]] که [[مردم]] به ایشان دسترسی ندارند به گونه‌ای دیگر [[دستور]] داده‌اند. در دعای [[زمان غیبت]] پس از [[خواندن]] [[دعا]] باید [[کف دست]] راست را بر دست چپ بزنیم و با این کار [[نیت]] کنیم که با آن [[حضرت]] بیعت می‌نماییم. به خاطر اهمیت متابعت و فرمانبرداری از [[امام]] [[معصوم]] این بیعت را برای هر روز [[دستور]] داده‌اند و در [[دعای عهد]] که هر روز صبح خوانده می‌شود، این‌گونه می‌گوییم: «بارالها من در این صبح و تا روزی که زنده‌ام [[پیمان]] و [[میثاق]] و بیعت خود را با [[امام زمان]]{{ع}} تازه کرده و به آن [[متعهد]] می‌شوم، به طوری که هرگز از آن روی‌گردان نشوم».