مذهب: تفاوت میان نسخه‌ها

*کلمه "مذهب" به معنای روش، مسلک و طریقت است<ref>المصباح المنیز، ۲۵۵.</ref>. در اصطلاح [[دینی]]، تیره و شعبه‌ای از [[دین]] را مذهب گویند. از این رو، تیره‌های متعدد هر [[دین]] را "[[مذاهب]]" خوانند. گاه خود مذهب نیز تقسیم می‌پذیرد و [[پیروان]] آن مذهب، با نگاهداشت اصولی مشترک، تیره‌هایی را پدید می‌آورند که این را "انشعاب" گویند<ref>شیعه در اسلام‌، ۶۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 404.</ref>.

*دانشی که وضعیت و حال و مقال و پیشینه [[مذاهب اسلامی]] را برمی‌رسد، "[[علم]] [[مذاهب]] و فِرَق [[اسلامی]]" نام دارد. این [[دانش]]، "[[فرقه]]" و "مذهب" را به یک معنا می‌داند و درباره مسائل [[اعتقادی]] و [[فکری]] فِرَق و [[مذاهب]]، بحث می‌کند<ref>آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی‌، ۱۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 405.</ref>.

*[[ظهور]] [[مذاهب کلامی]] و [[سیاسی]] [[اسلامی]] به قرن نخست هجری باز می‌گردد. در آغاز، گروه‌های [[سیاسی]] بودند که اندک اندک به فرقه‌های مذهبی مبدل گشتند. قدیم‌ترین این فرقه‌ها عبارت‌اند از: عثمانیه که خونخواهان [[عثمان]] بودند؛ [[شیعه]] که از [[حضرت]] [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} [[پیروی]] و هواخواهی می‌کردند؛ [[خوارج]]؛ [[مرجئه]]. سپس [[فرقه‌های کلامی]] پدید آمدند؛ مانند [[قدریه]]، [[معتزله]]، جبریه و [[اشاعره]]<ref>تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام‌، ۳۷.</ref>. [[زمان ظهور]] [[مذاهب فقهی]] را باید در نیمه دوم قرن دوم و اوایل [[قرن سوم]] پی‌جست؛ زمانی که اواخر روزگار [[تابعین]] و آغاز روزگار [[نسل]] بعدی به شمار است. در این دوره، [[اختلافات]] فراوان [[فقهی]] رخ نمود و پیامد آن، [[مذاهب فقهی]] نمودار شدند و فقهای [[مکتب]] [[رأی]] و [[مکتب]] [[حدیث]] [[ظهور]] یافتند. این [[فقیهان]] به [[مرجعیت فقهی]] رسیدند و مسائل [[فقهی]] [[پیروان]] خویش را پاسخ می‌گفتند. تا قرن چهارم تنها چند مذهب [[فقهی]] بر جای ماند و دیگر [[مذاهب]] از میان رفتند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 405.</ref>.

*[[مذاهب]] بر جای مانده عبارت‌اند از: [[امامیه]]، حنفیه، مالکیه، شافعیه و حنبلیه<ref>همبستگی ادیان و مذاهب اسلامی‌، ۲۷۸- ۲۸۳.</ref>. مذهب [[شیعه امامیه]] در [[کلام]]، [[فقه]]، [[اخلاق]] و [[سیاست]] آموزه‌ها و احکامی ویژه دارد که از [[قرآن و عترت]] برخاسته‌اند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 405-406.</ref>.