بحث:آیا حضرت مریم علم غیب داشت؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*[[خدای سبحان]] به خاطر [[لطف]] و مرحمتی که نسبت به [[بندگان]] خود دارد، دریچه‏‌هایی را به سوی [[جهان غیب]] باز گذارده است تا همگان بدانند، [[آگاهی از غیب]]، امر محال و غیر ممکن نیست، بلکه تسلط [[انسان]] بر [[غیب]]، امری است صددرصد ممکن، که جای هیچ [[شک]] و [[تردید]] در آن وجود ندارد و منحصر به [[پیامبران]] هم نیست<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص۸۵ -۱۰۸.</ref>.

==دلالت [[آیات قرآنی]] بر [[علم غیب]] [[حضرت مریم]]==

*از [[آیات]] چنین برداشت می‌‌شود، [[خداوند]] به وسیلۀ [[فرشتگان]] بعضی [[امور غیبی]] را به [[حضرت مریم]] [[تعلیم]] داده، او را نسبت به [[آینده]] که دیگران هرگز از آن اطلاعی نداشته‌اند [[آگاه]] می‌ساخته است<ref>ر.ک. غرویان، محسن، میرباقری، محمد حسین،  غلامی، محمد رضا، بحثی مبسوط در آموزش عقائد، ج٢، ص٢٨؛ خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص۳۹۶ -۳۹۷؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص۱۴۵؛ کرد فیروزجایی، اسدالله، علم غیب از دیدگاه حکما و شریعت اسلامی، فصلنامه آیین حکمت، شماره ۱۰، ص ۱۳۷؛ رابیل، سیده، جستاری در مسئله علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن‌پژوهی، صفحه؟؟؟</ref>. و حقایق از [[عالم غیب]] به ایشان به صورت [[الهام]] و [[تحدیث]] [[افاضه]] می‌شده است؛<ref>ر.ک. سوره کهف، آیات ۶۵-۹۸؛ سوره آل عمران، آیات ۱۷-۲۱؛ سوره طه، آیه ۳۸؛ سوره قصص، آیه ۷؛ مکارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن، ج۹، ص۱۱۹ -۱۲۶؛ مصباح یزدی، محمد تقی ، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref> چنین الهامی در [[قرآن کریم]]، تعبیر به [[وحی]] گردیده، منتها منظور از آن، [[وحی]] [[نبوت]] نیست<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>. [[حضرت مریم]] با [[فرشتگان]] ارتباط داشت و با آنها سخن می‌‌گفت،<ref>سوره آل عمران، آیات ۴۲ ـ ۴۵.</ref> که این نمونه‌ای از [[تحدیث]] [[ملائکه]] است<ref>ر.ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص۳۹۶ -۳۹۷؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص۱۴۵.</ref>.

*[[خدای سبحان]] به خاطر [[لطف]] و مرحمتی که نسبت به [[بندگان]] خود دارد، دریچه‏‌هایی را به سوی [[جهان غیب]] باز گذارده است تا همگان بدانند، [[آگاهی از غیب]]، امر محال و غیر ممکن نیست، بلکه تسلط [[انسان]] بر [[غیب]]، امری است صددرصد ممکن، که جای هیچ [[شک]] و [[تردید]] در آن وجود ندارد و منحصر به [[پیامبران]] هم نیست<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص۸۵ -۱۰۸.</ref>.

==دلالت [[آیات قرآنی]] بر [[علم غیب]] [[حضرت مریم]]==

*از [[آیات]] چنین برداشت می‌‌شود، [[خداوند]] به وسیلۀ [[فرشتگان]] بعضی [[امور غیبی]] را به [[حضرت مریم]] [[تعلیم]] داده، او را نسبت به [[آینده]] که دیگران هرگز از آن اطلاعی نداشته‌اند [[آگاه]] می‌ساخته است<ref>ر.ک. غرویان، محسن، میرباقری، محمد حسین،  غلامی، محمد رضا، بحثی مبسوط در آموزش عقائد، ج٢، ص٢٨؛ خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص۳۹۶ -۳۹۷؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص۱۴۵؛ کرد فیروزجایی، اسدالله، علم غیب از دیدگاه حکما و شریعت اسلامی، فصلنامه آیین حکمت، شماره ۱۰، ص ۱۳۷؛ رابیل، سیده، جستاری در مسئله علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن‌پژوهی، صفحه؟؟؟</ref>. و حقایق از [[عالم غیب]] به ایشان به صورت [[الهام]] و [[تحدیث]] [[افاضه]] می‌شده است؛<ref>ر.ک. سوره کهف، آیات ۶۵-۹۸؛ سوره آل عمران، آیات ۱۷-۲۱؛ سوره طه، آیه ۳۸؛ سوره قصص، آیه ۷؛ مکارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن، ج۹، ص۱۱۹ -۱۲۶؛ مصباح یزدی، محمد تقی ، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref> چنین الهامی در [[قرآن کریم]]، تعبیر به [[وحی]] گردیده، منتها منظور از آن، [[وحی]] [[نبوت]] نیست<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>. [[حضرت مریم]] با [[فرشتگان]] ارتباط داشت و با آنها سخن می‌‌گفت،<ref>سوره آل عمران، آیات ۴۲ ـ ۴۵.</ref> که این نمونه‌ای از [[تحدیث]] [[ملائکه]] است<ref>ر.ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص۳۹۶ -۳۹۷؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص۱۴۵.</ref>.

*در [[قرآن کریم]] در مورد [[حضرت مریم]]  [[کرامات]]، خوارق عادات و [[الهامات]] فراوان [[نقل]] شده است مانند:  

#هر گاه [[حضرت]] [[زکریا]] در [[محراب]] نزد او می‌رفت، غذای مخصوصی در آنجا می‌دید، از او می‌پرسید:‌ای [[مریم]]! این [[غذا]] از کجا برای تو آمده است؟ [[مریم]] پاسخ می‌داد: این از سوی [[خدای متعال]] است: {{متن قرآن|فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ}}<ref>«پس خداوند آن (دختر) را به نیکی پذیرفت و به نیکی (پروراند و) برآورد و زکریّا را سرپرست او کرد و هرگاه زکریّا در محراب (عبادت) نزد وی می‌رفت کنار او، رزقی می‌یافت و می‌پرسید:‌ای مریم! این از کجا برای تو آمده است؟ و او می‌گفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند ب» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref>؛ [[آیه]] می‌‌رساند، [[حضرت مریم]] با [[عالم غیب]] ارتباط داشت<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>.

#فرزندش [[حضرت عیسی]] پیش از به [[دنیا]] آمدن یا به محض ولادت با وی سخن گفت: {{متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا * وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا}}<ref>«(نوزاد) گفت: بی‌گمان من بنده خداوندم، به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر کرده است. و بر من روزی که زاده شدم و روزی که درگذرم و روزی که زنده برانگیخته گردم درود باد» سوره مریم، آیه ۳۰ و ۳۳</ref> <ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی ، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>»