سرزنش دیگران: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{سیره معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252,...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'سیره رسول خدا' به 'سیره رسول خدا') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*از زشت‌ترین اوصاف و حالاتی که ممکن است [[نفس]] [[آدمی]] بدان [[مبتلا]] شود، [[خصلت]] [[زشت]] [[سرزنش]] دیگران به سبب گرفتاری و [[مصیبت]] وارد شده به آنان است. در [[سیره | *از زشت‌ترین اوصاف و حالاتی که ممکن است [[نفس]] [[آدمی]] بدان [[مبتلا]] شود، [[خصلت]] [[زشت]] [[سرزنش]] دیگران به سبب گرفتاری و [[مصیبت]] وارد شده به آنان است. در [[سیره رسول خدا]]{{صل}} سررزنش مذمومی گزارش نشده است. [[نقل]] شده است، ایشان از سه چیز به شدت پرهیز داشت: "[[سرزنش]] دیگران، جستجوی لغزش‌های دیگران و پیگیری [[عیب]] کسی"<ref>سنن النبی، ص۱۷.</ref> هیچ گاه کسی را در حضور آن [[حضرت]] [[سرزنش]] نکردند، جز آنکه می‌فرمود: "رهایش کنید و به او کاری نداشته باشید"<ref>سنن النبی، ص۷۵.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۷۹.</ref>. | ||
*[[انس بن مالک]] [[نقل]] کرده است: "ده سال خدمتگزار [[رسول خدا]]{{صل}} بودم؛ در این مدت هرگز به من [[دشنام]] نداد، مرا تنبیه نکرد، مرا [[سرزنش]] نکرد و برایم چهره درهم نکشید و درباره کاری که به من [[فرمان]] داده بود و من کوتاهی کرده بودم، مؤاخذه‌ام نکرد. زمانی که یکی از اهل خانه وی مرا به سبب کاری [[سرزنش]] می‌کرد، آن [[حضرت]] می‌فرمود: "رهایش کن که اگر شدنی بود انجام گرفته بود"<ref>منتهی السؤل، ج ۲، ص ۴۴۹؛ تقی الدین احمد بن علی مقریزی، إمتاع الأسماع، ج ۲، ص ۲۳۵ - ۲۳۶ و اسدالغابه، ج ۱، ص ۳۶ و با اندکی اختلاف در: الطبقات الکبری، ج ۷، ص ۱۲.</ref>. ایشان [[مسلمانان]] را نیز از [[سرزنش]] دیگران برحذر می‌داشت و می‌فرمود: "هرکس مؤمنی را به چیزی (به سبب گناهی) ملامت کند، نمیرد تا آنکه خودش آن را انجام دهد"<ref>الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۷، ص ۱۹۱؛ الترمذی، سنن، ج ۴، ص ۷۱ و مجموعه ورام، ج ۱، ص ۱۱۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۷۹.</ref>. | *[[انس بن مالک]] [[نقل]] کرده است: "ده سال خدمتگزار [[رسول خدا]]{{صل}} بودم؛ در این مدت هرگز به من [[دشنام]] نداد، مرا تنبیه نکرد، مرا [[سرزنش]] نکرد و برایم چهره درهم نکشید و درباره کاری که به من [[فرمان]] داده بود و من کوتاهی کرده بودم، مؤاخذه‌ام نکرد. زمانی که یکی از اهل خانه وی مرا به سبب کاری [[سرزنش]] می‌کرد، آن [[حضرت]] می‌فرمود: "رهایش کن که اگر شدنی بود انجام گرفته بود"<ref>منتهی السؤل، ج ۲، ص ۴۴۹؛ تقی الدین احمد بن علی مقریزی، إمتاع الأسماع، ج ۲، ص ۲۳۵ - ۲۳۶ و اسدالغابه، ج ۱، ص ۳۶ و با اندکی اختلاف در: الطبقات الکبری، ج ۷، ص ۱۲.</ref>. ایشان [[مسلمانان]] را نیز از [[سرزنش]] دیگران برحذر می‌داشت و می‌فرمود: "هرکس مؤمنی را به چیزی (به سبب گناهی) ملامت کند، نمیرد تا آنکه خودش آن را انجام دهد"<ref>الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۷، ص ۱۹۱؛ الترمذی، سنن، ج ۴، ص ۷۱ و مجموعه ورام، ج ۱، ص ۱۱۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۷۹.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۳۰
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- مدخل‌های وابسته به این بحث:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سرزنش دیگران (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از زشت‌ترین اوصاف و حالاتی که ممکن است نفس آدمی بدان مبتلا شود، خصلت زشت سرزنش دیگران به سبب گرفتاری و مصیبت وارد شده به آنان است. در سیره رسول خدا(ص) سررزنش مذمومی گزارش نشده است. نقل شده است، ایشان از سه چیز به شدت پرهیز داشت: "سرزنش دیگران، جستجوی لغزش‌های دیگران و پیگیری عیب کسی"[۱] هیچ گاه کسی را در حضور آن حضرت سرزنش نکردند، جز آنکه می‌فرمود: "رهایش کنید و به او کاری نداشته باشید"[۲][۳].
- انس بن مالک نقل کرده است: "ده سال خدمتگزار رسول خدا(ص) بودم؛ در این مدت هرگز به من دشنام نداد، مرا تنبیه نکرد، مرا سرزنش نکرد و برایم چهره درهم نکشید و درباره کاری که به من فرمان داده بود و من کوتاهی کرده بودم، مؤاخذه‌ام نکرد. زمانی که یکی از اهل خانه وی مرا به سبب کاری سرزنش می‌کرد، آن حضرت می‌فرمود: "رهایش کن که اگر شدنی بود انجام گرفته بود"[۴]. ایشان مسلمانان را نیز از سرزنش دیگران برحذر می‌داشت و می‌فرمود: "هرکس مؤمنی را به چیزی (به سبب گناهی) ملامت کند، نمیرد تا آنکه خودش آن را انجام دهد"[۵][۶].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ سنن النبی، ص۱۷.
- ↑ سنن النبی، ص۷۵.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۷۹.
- ↑ منتهی السؤل، ج ۲، ص ۴۴۹؛ تقی الدین احمد بن علی مقریزی، إمتاع الأسماع، ج ۲، ص ۲۳۵ - ۲۳۶ و اسدالغابه، ج ۱، ص ۳۶ و با اندکی اختلاف در: الطبقات الکبری، ج ۷، ص ۱۲.
- ↑ الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۷، ص ۱۹۱؛ الترمذی، سنن، ج ۴، ص ۷۱ و مجموعه ورام، ج ۱، ص ۱۱۳.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۷۹.