بحث:رابطه علم غیب با روشن‌بینی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*روشن بینی به حدسی گفته می‌‌شود که گاهی درست است و گاهی نادرست و معمولاً به گونه ایی بیان می‌‏شود که دو پهلو باشد و به‏ طور قطع و جزم گفته نمی‌‏شود و در بسیاری از اوقات با قدری [[اختلاف]] محقق می‌‏شود و مشمول [[علم غیب]] نیست؛<ref>ر.ک. نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، صفحه ؟؟؟؟؛ مهری، سید مرتضی، مقاله آگاهی‌های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، شماره ۱۵۵، صفحه؟؟؟</ref> مانند [[مرتاضان]] که با ریاضت و [[تحمل]] سختی‌های غیر معمول، [[نفس]] و [[روح]] خود را [[قوت]] و [[بصیرت]] زیادی می‌‏بخشند که می‌‏توانند از جاهای دور دست و از [[آینده]] خبر دهند.<ref>ر.ک. مهری، سید مرتضی، مقاله آگاهی‌های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، شماره ۱۵۵، صفحه؟؟؟</ref> همچنین [[دانشمندان]] می‌‏گویند انسان‌‏های فوق‏‌العاده در پرتو [[حس]] روشن بینی وقایع [[آینده]] را [[کشف]] می‏‌کنند. یکی از نمونه‌‏های روشن‏‌بینی دیدن اشیا یا اشخاص به صورت خارق‏‌العاده است.<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، منابع (نشریه) کلام اسلامی ۱۳۷۷ شماره ۲۵، صفحه؟؟؟</ref> در مورد روشن بینی باید گفت انسان‌های [[مؤمن]] نیز [[غیب]] را مشاهده نمی‌کنند؛ ولی به سبب وجود [[نفس]] [[پاک]]، چنان حالتی به آنها دست می‌دهد که گویا نادیده‌ها را می‌بینند. از این نوع [[ادراک]]، تعبیر به کیاست و [[فراست]] ایمانی می‌‌شود که خود این حالت نیز مراتبی دارد که دایر مدار مراتب تقواست از جمله [[کشف]] و [[شهود]] و [[روح القدس]] که تنها [[معصومین]] از آن برخوردار هستند.<ref>ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها</ref> البته امروزه نام روشن بینی را تله پاتی گذاشته‌اند اما باید توجه داشت این دو جدای از همدیگر هستند.<ref>ر.ک. خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین ص ۸</ref>

*در نتیجه روشن بینی [[قدرت]] [[درک]] اتفاقی است از فاصله‌های دورِ زمانی و مکانی‌ که آن هم بدون وسایل حسی به دست می‌‌آید و [[علم غیب]] و روشن بینی از چیزی خبر می‌‌دهند که مربوط به [[آینده]] و چیزی است که از [[عقل]] دور است با این تفاوت که حدس و روشن بینی به صورت قطعی نیست و گاه درست و گاه نادرست است و مخصوص افرادی است که با ریاضت و [[سختی]] [[روح]] خود را قوی کرده‌اند اما [[علم غیب]] مختص [[خداوند]] است و [[معصومین]]{{ع}} به [[اذن]] او از آن بهره مندند و به طور قطعی است و در آن [[خطا]] صورت نمی‌گیرد.<ref>ر.ک. خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین ص ۸؛ سبحانی، جعفر، منابع (نشریه) کلام اسلامی ۱۳۷۷ شماره ۲۵، صفحه؟؟؟؛ مهری، سید مرتضی، مقاله آگاهی‌های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، شماره ۱۵۵، صفحه؟؟؟</ref>

==چیستی روشن بینی و مراتب آن و تفاوت با [[علم]] غیب==

*روشن بینی به حدسی گفته می‌‌شود که گاهی درست است و گاهی نادرست و معمولاً طوری بیان می‌‏شود که دو پهلو است و به‏ طور قطع و جزم گفته نمی‌‏شود و در بسیاری از اوقات با قدری [[اختلاف]] محقق می‌‏شود و مشمول [[علم غیب]] نیست. حدس، ممکن است برای افراد عادی هم در بعضی موارد، حاصل شود؛ در موارد زیادی [[انسان]] به ‏طور مرموزی آینده‏‌ای را پیش‏‌بینی می‌‏کند و اینرا [[فراست]] می‏‌گویند و معمولاً این گونه فراست‌ها هم با قدری کم و زیاد محقق می‌‏شود ولی هیچ‌کدام از اینها [[علم به غیب]] نیست بلکه حدس است؛ مانند [[مرتاضان]] که با ریاضت و [[تحمل]] سختی‌های غیر معمول، [[نفس]] و [[روح]] خود را [[قوت]] و [[بصیرت]] زیادی می‌‏بخشند که می‌‏توانند از جاهای دور دست و از [[آینده]] خبر دهند.<ref>ر.ک. مهری، سید مرتضی، مقاله آگاهی‌های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، شماره ۱۵۵</ref> و نیز [[دانشمندان]] می‌‏گویند انسان‌‏های فوق‏‌العاده در پرتو [[حس]] روشن بینی وقایع [[آینده]] را [[کشف]] می‏‌کنند. یکی از نمونه‌‏های روشن‏‌بینی دیدن اشیا یا اشخاص به صورت خارق‏‌العاده است.<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، منابع (نشریه) کلام اسلامی ۱۳۷۷ شماره ۲۵</ref>

 

*باید توجه داشت عالِم به [[غیب]] که [[آینده]] و حال برای او یکسان است، فقط [[خداوند]] می‌‌باشد و اولیای او هم از راه [[تعلیم]] او بر [[غیب]] [[جهان]] [[آگاه]] می‌‏شوند. بنابراین [[مرتاضان]] و جادوگران و فال‌‏بینان و امثال آنها گرچه [[خبر از غیب]] می‌‏دهند ولی [[علم]] به آن ندارند و [[قرآن]] [[علم به غیب]] را منحصر در [[خدا]] دانسته است نه حدس و [[گمان]] را.<ref>ر.ک. مهری، سید مرتضی، مقاله آگاهی‌های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، شماره ۱۵۵</ref>

*در نتیجه روشن بینی [[قدرت]] [[درک]] اتفاقی است از فاصله‌های دورِ زمانی و مکانی‌ که آن هم بدون وسایل حسی به دست می‌‌آید و [[علم غیب]] و روشن بینی از چیزی خبر می‌‌دهند که مربوط به [[آینده]] و چیزی است که از [[عقل]] دور است با این تفاوت که حدس و روشن بینی به صورت قطعی نیست و گاه درست و گاه نادرست است و مخصوص افرادی است که با ریاضت و [[سختی]] [[روح]] خود را قوی کرده‌اند اما [[علم غیب]] مختص [[خداوند]] است و [[معصومین]]{{ع}} به [[اذن]] او از آن بهره مندند و به طور قطعی است و در آن [[خطا]] صورت نمی‌گیرد.<ref>ر.ک. خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین ص ۸؛ سبحانی، جعفر، منابع (نشریه) کلام اسلامی ۱۳۷۷ شماره ۲۵، صفحه؟؟؟؛ مهری، سید مرتضی، مقاله آگاهی‌های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، شماره ۱۵۵، صفحه؟؟؟</ref>