←پرسش‌های وابسته
(←منابع) |
|||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
*[[امام]] [[محمد تقی]] {{ع}} در [[جوانی]] به [[شهادت]] رسید. چون [[معتصم عباسی]]، فعالیت‌های [[امام]] {{ع}} را برای [[حکومت]] خویش خطرساز یافت، به سال ۲۲۰ ه. طرح [[قتل]] [[امام]] {{ع}} را عملی ساخت و با [[زهری]] کشنده ایشان را به [[شهادت]] رساند و [[امام]] {{ع}} در این هنگام بیست و پنج سال بیش نداشت. [[مرقد]] [[مقدس]] [[امام]] [[محمد]] [[تقی]]، کنار جد گرامی‌اش [[حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}} در [[کاظمین]] [[عراق]] جای دارد<ref>مناقب آل ابی‌طالب/ ۴/ ۴۱۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۲۱.</ref>. | *[[امام]] [[محمد تقی]] {{ع}} در [[جوانی]] به [[شهادت]] رسید. چون [[معتصم عباسی]]، فعالیت‌های [[امام]] {{ع}} را برای [[حکومت]] خویش خطرساز یافت، به سال ۲۲۰ ه. طرح [[قتل]] [[امام]] {{ع}} را عملی ساخت و با [[زهری]] کشنده ایشان را به [[شهادت]] رساند و [[امام]] {{ع}} در این هنگام بیست و پنج سال بیش نداشت. [[مرقد]] [[مقدس]] [[امام]] [[محمد]] [[تقی]]، کنار جد گرامی‌اش [[حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}} در [[کاظمین]] [[عراق]] جای دارد<ref>مناقب آل ابی‌طالب/ ۴/ ۴۱۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۲۱.</ref>. | ||
== | ==دوران [[امامت]] [[امام محمد تقی]]{{ع}}== | ||
*در دوران [[امامت امام رضا]]{{ع}} [[شیعه]] [[توانایی]] تجربه [[قدرت سیاسی]] را به دست آورده بود و همین امر [[مأمون]] را مجبور کرد که [[حضرت]] را به [[اجبار]] وارد دستگاه [[حکومت]] کند؛ ولی موفّق نشد و [[رفتار]] [[امام]] طوری بود که حتّی برگزاری یک [[نماز]] از سوی [[حضرت]] را بر نتافت؛ از این پس این موضع [[قدرت]] توسّط [[ائمه]] بعدی [[حفظ]] شد. [[امام]] [[محمد جواد]]{{ع}} مواضع [[پدر]] خود را ادامه داد. [[مأمون]] نیز [[توطئه]] خود را برای از بین بردن [[شیعه]] همچنان ادامه داد. او می‌خواست [[امام]] را از پایگاه‌های مردمی خود جدا کند و این [[توطئه]] را طوری [[اجرا]] کند که [[مردم]] تحریک نشوند؛ بنابراین دختر خود [[ام الفضل]] را به [[ازدواج حضرت]] درآورد تا به این ترتیب توسّط یک جاسوس خانگی همیشه مراقب [[امام]] باشد. | |||
*در [[آغاز امامت]] [[حضرت جواد]]{{ع}}، [[مأمون]] تشکیل مجالس [[مناظره]] را - که در دوره [[امام رضا]] همگی به نفع [[اهل بیت]] تمام شد - دوباره تجربه کرد، به این [[دلیل]] که [[امام نهم]] خردسال است و تجربه [[پدر]] را ندارد بلکه بتواند به موقعیّت [[علمی]] او لطمه وارد کند؛ ولی نتیجه برعکس شد. در [[مجلسی]] که بزرگان علمای [[اهل سنت]] از جمله [[یحیی بن اکثم]] - [[قاضی]] القضاة - حضور داشتند، [[امام جواد]] را به [[مناظره]] فرا خواند؛ امّا [[شکست]] و [[انقطاع]] همگی، باعث ناکامی [[مأمون]] شد. به [[نقل]] [[مجلسی]] در فصل [[حجّ]] [[فقیهان]] [[بغداد]] و شهرهای دیگر و سایر [[دانشمندان]] بلاد که هشتاد تن بودند، به [[حجّ]] رفتند و سپس برای [[دیدار با امام]] راهی [[مدینه]] شدند<ref>بحار الانوار، ج۵، ص۱۰.</ref>. | |||
*[[شاگردان]] و [[اصحاب]] [[عظیم]] الشأنی همچون: [[ابن ابی عمیر بغدادی]]، [[ابوجعفر محمد بن سنان زاهری]]، [[احمد بن ابی نصر برنظی کوفی]]، [[ابوتمام حبیب بن اوس طائی]]، [[علی بن مهزیار اهوازی]] و [[فضل بن شاذان نیشابوری]] از جمله دست پروردگان [[حضرت]] [[ابوجعفر]] [[امام جواد]]{{ع}} هستند. این [[شاگردان]] نیز همچون [[امام]] خود تحت تعقیب و گرفتاری بودند. | |||
*علاوه بر موضع علنی، [[حضرت]] در بعد [[سیاسی]] نیز به [[مبارزات]] خود ادامه میداد و طرح [[مأمون]] برای سکونت در [[بغداد]] و دربار در جهت [[مشروعیّت]] بخشیدن به [[حکومت]] خود را نپذیرفت و این [[توطئه]] را خنثی نمود. | |||
*[[امام]] در [[مدینه]] علاوه بر فعالیت‌های [[علمی]] [[ارتباط]] خود را با پایگاه‌های مردمی گسترش میداد و این امر به [[گوش]] [[معتصم]] رسید و او [[حضرت]] را به [[جبر]] به [[بغداد]] منتقل نمود و به [[شهادت]] رساند<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۴۶-۱۴۷.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||