وکالت: تفاوت میان نسخه‌ها

۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - '،[[' به '، [['
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '،[[' به '، [[')
خط ۲۱: خط ۲۱:
*مهم‌ترین فعالیتی که [[اهل بیت]]{{ع}} در راستای [[زمینه‌سازی]] عصر [[غیبت امام زمان]]{{ع}} نمودند، تأسیس و ساماندهی سازمان [[نیابت]] و [[وکالت]] بود.
*مهم‌ترین فعالیتی که [[اهل بیت]]{{ع}} در راستای [[زمینه‌سازی]] عصر [[غیبت امام زمان]]{{ع}} نمودند، تأسیس و ساماندهی سازمان [[نیابت]] و [[وکالت]] بود.
*[[ائمه معصوم]]{{عم}} به ویژه از زمان [[امام کاظم]]{{ع}}، [[نهاد وکالت]] را با [[هدف]] [[حفظ]] [[ارتباط]] خویش با [[مردم]] و ایجاد مجرای مطمئن در جمع‌آوری [[خمس]]، [[زکات]] و نذورات، پاسخ‌گویی به پرسش‌های [[فقهی]] و [[عقیدتی]] [[شیعیان]] و توجیه [[سیاسی]] آنان، برقراری پل ارتباطی میان [[مردم]] و [[امام]] و [[زمینه‌سازی]] برای [[زمان غیبت]]، تأسیس و ساماندهی کردند. خلفای بنی‌عباس نیز، در مقابل کوشیدند، با نفوذ در این سازمان، ضمن شناسایی [[وکلا]]، آن نهاد را نابود کند<ref>ر.ک: تاریخ تشیع، ج۱، ص۲۹۱.</ref>.
*[[ائمه معصوم]]{{عم}} به ویژه از زمان [[امام کاظم]]{{ع}}، [[نهاد وکالت]] را با [[هدف]] [[حفظ]] [[ارتباط]] خویش با [[مردم]] و ایجاد مجرای مطمئن در جمع‌آوری [[خمس]]، [[زکات]] و نذورات، پاسخ‌گویی به پرسش‌های [[فقهی]] و [[عقیدتی]] [[شیعیان]] و توجیه [[سیاسی]] آنان، برقراری پل ارتباطی میان [[مردم]] و [[امام]] و [[زمینه‌سازی]] برای [[زمان غیبت]]، تأسیس و ساماندهی کردند. خلفای بنی‌عباس نیز، در مقابل کوشیدند، با نفوذ در این سازمان، ضمن شناسایی [[وکلا]]، آن نهاد را نابود کند<ref>ر.ک: تاریخ تشیع، ج۱، ص۲۹۱.</ref>.
*توسعه و توجّه به [[نظام وکالت]] تا جایی پیش رفت که اصلی‌ترین برنامه [[امام عسکری]]{{ع}} [[زمینه‌سازی]] برای [[دوران غیبت]] بود<ref>ر.ک: زندگانی تحلیلی پیشوایان ما، ص۲۷۷.</ref>. ایشان با نامه‌نگاری به مناطق مختلف، [[شیعیان]] خاص خود را از [[تولد حضرت مهدی]]{{ع}} [[آگاه]] می‌کردند و در فرصت‌های مناسب آن بزرگوار را به [[یاران خاص]] خود نشان می‌دادند و با صدور اعلامیه‌ها و بیانیه‌های کلّی و عمومی، [[صفات حضرت مهدی]]{{ع}} را [[پس از ظهور]] و قیامشان اعلام می‌داشتند. آن بزرگوار برای [[آمادگی مردم]] و [[درک]] شرایط [[غیبت]]، تماس خود را با [[شیعیان]] محدود کردند و با آنها از پشت پرده سخن می‌گفتند و به [[پرسش‌ها]] و مراجعات با [[نامه]] پاسخ می‌دادند<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۱۳.</ref>.
*توسعه و توجّه به [[نظام وکالت]] تا جایی پیش رفت که اصلی‌ترین برنامه [[امام عسکری]]{{ع}} [[زمینه‌سازی]] برای [[دوران غیبت]] بود<ref>ر.ک: زندگانی تحلیلی پیشوایان ما، ص۲۷۷.</ref>. ایشان با نامه‌نگاری به مناطق مختلف، [[شیعیان]] خاص خود را از [[تولد حضرت مهدی]]{{ع}} [[آگاه]] می‌کردند و در فرصت‌های مناسب آن بزرگوار را به [[یاران خاص]] خود نشان می‌دادند و با صدور اعلامیه‌ها و بیانیه‌های کلّی و عمومی، [[صفات حضرت مهدی]]{{ع}} را [[پس از ظهور]] و قیامشان اعلام می‌داشتند. آن بزرگوار برای [[آمادگی مردم]] و [[درک]] شرایط [[غیبت]]، تماس خود را با [[شیعیان]] محدود کردند و با آنها از پشت پرده سخن می‌گفتند و به [[پرسش‌ها]] و مراجعات با [[نامه]] پاسخ می‌دادند<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۱۳.</ref>.
*[[حضرت حجت بن الحسن عسکری]]{{ع}} در شرایطی به [[امامت]] رسیدند که دستگاه [[حکومت]]، به فشارها و سخت‌گیری‌های خود بر [[شیعیان]] افزوده بود و با [[اختناق]]، [[فقر]] و [[کشتار]]، تهدیدشان می‌کرد. فتنه‌های مختلفی چون [[قرامطه]] و زنگیان رخ می‌نمود و دستگاه [[حکومت]] آن را به [[شیعیان]] نسبت می‌داد تا از این راه، بهانه‌ای برای سرکوبی [[شیعه]] یافته باشد.
*[[حضرت حجت بن الحسن عسکری]]{{ع}} در شرایطی به [[امامت]] رسیدند که دستگاه [[حکومت]]، به فشارها و سخت‌گیری‌های خود بر [[شیعیان]] افزوده بود و با [[اختناق]]، [[فقر]] و [[کشتار]]، تهدیدشان می‌کرد. فتنه‌های مختلفی چون [[قرامطه]] و زنگیان رخ می‌نمود و دستگاه [[حکومت]] آن را به [[شیعیان]] نسبت می‌داد تا از این راه، بهانه‌ای برای سرکوبی [[شیعه]] یافته باشد.
*در [[جامعه]] آن روز، اختلاف‌های مذهبی، فرقه‌ای، قومی‌ و طبقاتی نیز، به اسفناکی اوضاع دامن می‌زد. [[ظهور]] مدّعیان [[مهدویت]] با [[نیابت]]، حوزه [[تشیّع]] و [[معارف]] اسلامی‌را تهدید می‌کرد. افزون بر این، در این دوره نمی‌توان از عیّاشی‌ها و خوشگذرانی‌های [[خلفا]] و شکاف عمیق میان [[فقرا]] و [[اغنیا]] هم، [[چشم]] پوشید <ref>ر.ک: درسنامه تاریخ عصر غیبت، ص۱۶۶-۱۷۴.</ref>.
*در [[جامعه]] آن روز، اختلاف‌های مذهبی، فرقه‌ای، قومی‌ و طبقاتی نیز، به اسفناکی اوضاع دامن می‌زد. [[ظهور]] مدّعیان [[مهدویت]] با [[نیابت]]، حوزه [[تشیّع]] و [[معارف]] اسلامی‌را تهدید می‌کرد. افزون بر این، در این دوره نمی‌توان از عیّاشی‌ها و خوشگذرانی‌های [[خلفا]] و شکاف عمیق میان [[فقرا]] و [[اغنیا]] هم، [[چشم]] پوشید <ref>ر.ک: درسنامه تاریخ عصر غیبت، ص۱۶۶-۱۷۴.</ref>.
*در دوره [[غیبت صغری]]، [[امام]]{{ع}} کوشیدند، [[مردم]] را برای [[غیبت کبری]] آماده کنند. در این دوره، برای [[حمایت]] [[شیعیان]] و تحکیم [[باور]] آنان، به کمک [[نواب]] و [[وکلا]]، آنها را [[راهنمایی]] کردند.
*در دوره [[غیبت صغری]]، [[امام]]{{ع}} کوشیدند، [[مردم]] را برای [[غیبت کبری]] آماده کنند. در این دوره، برای [[حمایت]] [[شیعیان]] و تحکیم [[باور]] آنان، به کمک [[نواب]] و [[وکلا]]، آنها را [[راهنمایی]] کردند.
*گاهی خود در پوشش‌های گوناگون به [[دیدار]] [[شیعیان]] می‌رفتند و [[مشکلات]] آنان را حل می‌فرمودند. ایشان با صدور توقیعاتی در لعن اشخاص مدّعی [[نیابت]]، [[مدّعیان دروغین]] را به [[مردم]] معرّفی می‌کردند. [[امام]]{{ع}} از نیازهای [[جامعه]] در حوزه‌های مختلف نیز [[غافل]] نبودند. صدور توقیعاتی با مضامین [[فقهی]]، [[حقوقی]]، [[مالی]]، [[اخبار غیبی]]، [[حوادث آینده]] و شفای بیماران، [[گواه]] این مهم است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۱۴.</ref>.
*گاهی خود در پوشش‌های گوناگون به [[دیدار]] [[شیعیان]] می‌رفتند و [[مشکلات]] آنان را حل می‌فرمودند. ایشان با صدور توقیعاتی در لعن اشخاص مدّعی [[نیابت]]، [[مدّعیان دروغین]] را به [[مردم]] معرّفی می‌کردند. [[امام]]{{ع}} از نیازهای [[جامعه]] در حوزه‌های مختلف نیز [[غافل]] نبودند. صدور توقیعاتی با مضامین [[فقهی]]، [[حقوقی]]، [[مالی]]، [[اخبار غیبی]]، [[حوادث آینده]] و شفای بیماران، [[گواه]] این مهم است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۱۴.</ref>.
*[[امام زمان]]{{ع}} از راه نوّاب [[شیعیان]] را [[تغذیه]] [[فکری]] و [[فرهنگی]] می‌کردند و [[شیعیان]] سردرگم را به مسیر اصلی بر می‌گرداندند و پرده از چهره [[غلات]]، [[نایبان]] دروغین بر [[بابیت]]<ref>یعنی کسانی که مدّعی ارتباط با امام زمان{{ع}} هستند.</ref> بر می‌داشتند<ref>ر.ک: نواب اربعه و عظمت مقام هر یک، صص ۳۱-۴۶.</ref>. [[نواب]] نیز، می‌کوشیدند از راه [[پنهان]] داشتن نام و مکان [[حضرت]]، دستگاه [[حکومت]] را از آن بزرگوار [[منحرف]] و [[جان]] آن [[حضرت]] را از گزند حوادث مصون دارند و در عین حال، دودلی و [[سرگردانی]] [[مردم]] درباره [[وجود امام مهدی]]{{ع}} را بزدایند. [[سازماندهی]] و [[سرپرستی]] [[سازمان وکالت]]، از دیگر اقدامات [[نواب]] به‌شمار می‌رفت. آنها [[اموال]] [[مردم]] را اخذ و در مجرای خود توزیع می‌کردند. نوّاب، پل ارتباطی [[مردم]] با [[امام عصر]]{{ع}} بودند. سؤال‌ها و [[مشکلات]] [[مردم]] را بر [[امام]] عرضه داشته و پاسخ (شفاهی یا [[توقیع]]) را دریافت می‌کردند و به [[مردم]] ارائه می‌دادند.  [[نواب]] در کنار این فعالیت‌ها، [[شیعه]] را برای [[پذیرش]] [[غیبت کبری]] آماده می‌کردند<ref>تاریخ تشیع، ج۱، ص۳۱۹-۳۲۲؛ درسنامه تاریخ عصر غیبت، ص۱۹۵.</ref>.
*[[امام زمان]]{{ع}} از راه نوّاب [[شیعیان]] را [[تغذیه]] [[فکری]] و [[فرهنگی]] می‌کردند و [[شیعیان]] سردرگم را به مسیر اصلی بر می‌گرداندند و پرده از چهره [[غلات]]، [[نایبان]] دروغین بر [[بابیت]]<ref>یعنی کسانی که مدّعی ارتباط با امام زمان{{ع}} هستند.</ref> بر می‌داشتند<ref>ر.ک: نواب اربعه و عظمت مقام هر یک، صص ۳۱-۴۶.</ref>. [[نواب]] نیز، می‌کوشیدند از راه [[پنهان]] داشتن نام و مکان [[حضرت]]، دستگاه [[حکومت]] را از آن بزرگوار [[منحرف]] و [[جان]] آن [[حضرت]] را از گزند حوادث مصون دارند و در عین حال، دودلی و [[سرگردانی]] [[مردم]] درباره [[وجود امام مهدی]]{{ع}} را بزدایند. [[سازماندهی]] و [[سرپرستی]] [[سازمان وکالت]]، از دیگر اقدامات [[نواب]] به‌شمار می‌رفت. آنها [[اموال]] [[مردم]] را اخذ و در مجرای خود توزیع می‌کردند. نوّاب، پل ارتباطی [[مردم]] با [[امام عصر]]{{ع}} بودند. سؤال‌ها و [[مشکلات]] [[مردم]] را بر [[امام]] عرضه داشته و پاسخ (شفاهی یا [[توقیع]]) را دریافت می‌کردند و به [[مردم]] ارائه می‌دادند.  [[نواب]] در کنار این فعالیت‌ها، [[شیعه]] را برای [[پذیرش]] [[غیبت کبری]] آماده می‌کردند<ref>تاریخ تشیع، ج۱، ص۳۱۹-۳۲۲؛ درسنامه تاریخ عصر غیبت، ص۱۹۵.</ref>.
*به مدّت ۶۹ سال، یعنی از سال ۲۶۰ ه. ق تا سال ۳۲۹ ه. ق (سال درگذشت آخرین [[نائب خاص]] [[امام زمان]]{{ع}}) [[غیبت صغری]] شکل گرفت و در این [[غیبت]]، [[مردم]] به واسطه [[نواب خاص]] می‌توانستند [[مشکلات]] و مسائل خویش را به عرض [[امام]] برسانند و توسط آنان پاسخ دریافت دارند و حتّی گاه به [[دیدار امام]] برسند؛ از این رو، می‌توان گفت: در این مدت [[امام]]{{ع}} هم [[غائب]] بود، هم [[غائب]] نبود<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۱۵.</ref>.
*به مدّت ۶۹ سال، یعنی از سال ۲۶۰ ه. ق تا سال ۳۲۹ ه. ق (سال درگذشت آخرین [[نائب خاص]] [[امام زمان]]{{ع}}) [[غیبت صغری]] شکل گرفت و در این [[غیبت]]، [[مردم]] به واسطه [[نواب خاص]] می‌توانستند [[مشکلات]] و مسائل خویش را به عرض [[امام]] برسانند و توسط آنان پاسخ دریافت دارند و حتّی گاه به [[دیدار امام]] برسند؛ از این رو، می‌توان گفت: در این مدت [[امام]]{{ع}} هم [[غائب]] بود، هم [[غائب]] نبود<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۱۵.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۲۱۸٬۱۶۸

ویرایش