ندای آسمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[خداوند]] درباره [[مخالفان]] [[دعوت]] [[توحید]] و کشندگان [[پیامبران]]، حواریین و [[پیروان]] آنها این مسئله را مطرح می‌‌کند که برای [[عذاب]] و [[هلاکت]] آنان که نتیجه [[اعمال]] خودشان است هیچ لشکری از [[آسمان]] بر [[قوم]] او نازل نکردیم، و نازل کننده هم نبودیم. و نیازی به عِده و عُده نداریم {{متن قرآن|وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ}}<ref>«و ما پس از وی از آسمان بر قوم او هیچ سپاهی فرو نفرستادیم و بنای فرستادن هم نداشتیم» سوره یس، آیه ۲۸.</ref> و آن امری که به [[مشیت]] ما سبب [[هلاکت]] آنان گردید، غیر از یک [[صیحه]] چیز دیگری نبود. {{متن قرآن|إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً}}<ref>«(عذاب آنان) جز یک بانگ آسمانی نبود که ناگاه همه (با آن) خاموش شدند» سوره یس، آیه ۲۹.</ref>، {{متن قرآن|وَمَا يَنْظُرُ هَؤُلَاءِ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً}}<ref>«و اینان جز بانگی یگانه (و آسمانی) را انتظار نمی‌برند که آن را هیچ بازگشت نیست» سوره ص، آیه ۱۵.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً}}<ref>«ما بر آنان یک بانگ (مرگبار) آسمانی فرستادیم» سوره قمر، آیه ۳۱.</ref>. سبب [[هلاکت]] اهل قریه و [[تکذیب‌کنندگان]] امری بود که آسان‌تر از آن دیگر [[تصور]] نداشت، و آن یک [[صیحه]] بود که به ناگهانی برخاست، و [[مردم]] را در جای خود بخشکاند، مردمی بی‌سر و صدا و بی‌حس و حرکت شدند، به طوری که صدای آهسته هم از ایشان شنیده نمی‌شد، تا آخرین نفر مردند و بی‌حرکت شدند. [[قرآن]] در این زمینه می‌گوید: ما بر [[قوم]] او بعد از وی هیچ لشکری از [[آسمان]] نفرستادیم، و اصولا [[سنت]] ما چنین نیست که برای نابود ساختن این [[اقوام]] [[سرکش]] [[متوسل]] به این امور شویم {{متن قرآن|وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ}}<ref>«و ما پس از وی از آسمان بر قوم او هیچ سپاهی فرو نفرستادیم و بنای فرستادن هم نداشتیم» سوره یس، آیه ۲۸.</ref> (آیا این [[صیحه]] صدای صاعقه‌ای بود که از ابری برخاست و بر [[زمین]] نشست، لرزه‌ای بر همه چیز افکند، و تمام عمارت‌ها را ویران ساخت، و آنها از شدت [[وحشت]] [[تسلیم]] [[مرگ]] شدند؟ یا صیحه‌ای بود که بر اثر یک [[زمین]] لرزه شدید از [[دل]] [[زمین]] برخاست و در فضا طنین افکند و موج انفجارش همه را به کام [[مرگ]] کشید؟! هر چه بود یک [[صیحه]]، آن هم در یک لحظه زودگذر، بیش نبود، فریادی بود که همه فریادها را خاموش کرد، و تکانی بود که همه را بی‌حرکت ساخت، و چنین است [[قدرت خداوند]]، و چنان است [[سرنوشت]] یک [[قوم]] [[گمراه]] و بی‌ثمر<ref>تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۳۵۷</ref>؛  

# [[خداوند]] در برابر سؤال توأم با سخریه [[مشرکان]] منکر، [[معاد]] که می‌‌گقتند اگر راست می‌گویید این وعده‌ای را که شما می‌دهید کی خواهد آمد و این که شما نمی‌توانید [[تاریخی]] برای [[قیام قیامت]] [[تعیین]] کنید [[دلیل]] بر این است که در گفتار خود صادق نیستید!{{متن قرآن|وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}}<ref>«و می‌گویند: اگر راست می‌گویید این وعده کی می‌رسد؟» سوره یونس، آیه ۴۸.</ref> یک پاسخ محکم و جدی داده، می‌گوید می‌گوید: [[قیام قیامت]] و پایان این [[جهان]] برای [[خدا]] مسأله پیچیده، و کار مشکلی نیست: “آنها جز این [[انتظار]] نمی‌کشند که یک [[صیحه]] [[عظیم]] آسمانی فرارسد و آنان را ناگهان فروگیرد {{متن قرآن|مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ}}<ref>«چشم به راه چیزی جز بانگی یگانه (و آسمانی) نیستند آنان را فرو گیرد» سوره یس، آیه ۴۹.</ref> در حالی که مشغول [[جنگ]] و [[جدال]] (در مورد دنیای خویش) هستند” {{متن قرآن|وَهُمْ يَخِصِّمُونَ}}<ref>«تا در حالی که (با هم) می‌ستیزند» سوره یس، آیه ۴۹.</ref> همین یک فریاد [[عظیم]] آسمانی کافی است که همه را در یک لحظه کوتاه، هر کدام در همان مکان و همان حالتی که هستند [[قبض روح]] کند، و [[زندگی]] پر غوغای مادی آنها که معرکه دعواها و میدان [[جنگ]] دائمی آنان است جای خود را به [[دنیایی]] خاموش و خالی از هر سر و صدا بدهد؛  

== جستارهای وابسته ==

==منابع==

==پانویس==