بحث:ندای آسمانی

از نشانه‌های ظهور، وجود چندین ندا و چندین منادی است. از روایات، وجود سه منادی به دست می‌آید:

۱. امام عصر(ع) است که در موقع ظهور، ندا می‌دهد: یک ندا به همه عالم می‌دهد و خود را معرّفی و مردم را به سوی خود دعوت می‌کند.

حضرت باقر(ع) می‌فرماید:«أَوَّلُ مَا يَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآيَةُ بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ^[۱] ثُمَّ يَقُولُ أَنَا بَقِيَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ»^[۲].
حضرت ندایی دیگر به یاران خود می‌دهد و آنان را فرا می‌خواند.
امام صادق(ع) در تبیین این ندا این‌گونه می‌فرماید: "آنگاه در میان رکن و مقام می‌ایستد و با صدای رسا می‌گوید: ای نقبا و مردمی‌که به من نزدیک‌اید و ای کسانی که خداوند شما را پیش از ظهور من در روی زمین برای یاری من ذخیره کرده است، برای اطاعت از من به سوی من بیائید! صدای او به این افراد می‌رسد و آنها در شرق و غرب عالم، برخی در محراب عبادت و گروهی خوابیده‌اند و با این وصف با یک صدا که می‌شنوند و با یک چشم به هم زدن میان رکن و مقام نزد او خواهند بود"^[۳].

۲. نداهایی در آسمان که در برخی روایات منادی آن جبرئیل است.

حضرت صادق(ع) می‌فرماید: "آن صیحه که در شب جمعه بیست‌ و‌ سوم ماه رمضان است"^[۴].

۳. ندایی از ابلیس.

امام صادق(ع) فرمود: "صدای جبرئیل از آسمان است و صدای ابلیس از زمین. پس پیروی کنید، صدای نخست را و بپرهیزید از اینکه به صدای دوم فریفته شوید"^[۵]^[۶].

↑ «برنهاده خداوند برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید و من بر شما نگهبان نیستم» سوره هود، آیه ۸۶.
↑ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۹۱.
↑ «وَ يَقِفُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ، فَيَصْرُخُ صَرْخَةً فَيَقُولُ: يَا مَعْشَرَ نُقَبَائِي وَ أَهْلَ خَاصَّتِي، وَ مَنْ ذَخَرَهُمُ اللَّهُ لِنُصْرَتِي قَبْلَ ظُهُورِي عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ! ائْتُونِي طَائِعِينَ، فَتَرِدُ صَيْحَتُهُ(ع) عَلَيْهِمْ وَ هُمْ فِي مَحَارِيبِهِمْ وَ عَلَى فُرُشِهِمْ، فِي شَرْقِ الْأَرْضِ وَ غَرْبِهَا، فَيَسْمَعُونَهُ فِي صَيْحَةٍ وَاحِدَةٍ، فِي أُذُنِ كُلِّ رَجُلٍ، فَيَجِيئُونَ جَمِيعُهُمْ نَحْوَهَا، وَ لَا يَمْضِي لَهُمْ إِلَّا كَلَمْحَةِ بَصَرٍ حَتَّى يَكُونُوا كُلُّهُمْ بَيْنَ يَدَيْهِ(ع) بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ»؛ مختصر البصائر، ص۴۴۱.
↑ «الصَّيْحَةُ الَّتِي فِي شَهْرِ رَمَضَانَ تَكُونُ لَيْلَةَ الْجُمُعَةِ لِثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ مَضَيْنَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ»؛ مختصر البصائر، ص۲۰۵.
↑ «صَوْتُ جَبْرَئِيلَ مِنَ السَّمَاءِ وَ صَوْتُ إِبْلِيسَ مِنَ الْأَرْضِ فَاتَّبِعُوا الصَّوْتَ الْأَوَّلَ وَ إِيَّاكُمْ وَ الْأَخِيرَ أَنْ تَفْتَتِنُوا بِهِ»؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۰۶.
↑ مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۲۵-۲۲۷.

[1] «برنهاده خداوند برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید و من بر شما نگهبان نیستم» سوره هود، آیه ۸۶.

[2] بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۹۱.

[3] «وَ يَقِفُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ، فَيَصْرُخُ صَرْخَةً فَيَقُولُ: يَا مَعْشَرَ نُقَبَائِي وَ أَهْلَ خَاصَّتِي، وَ مَنْ ذَخَرَهُمُ اللَّهُ لِنُصْرَتِي قَبْلَ ظُهُورِي عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ! ائْتُونِي طَائِعِينَ، فَتَرِدُ صَيْحَتُهُ(ع) عَلَيْهِمْ وَ هُمْ فِي مَحَارِيبِهِمْ وَ عَلَى فُرُشِهِمْ، فِي شَرْقِ الْأَرْضِ وَ غَرْبِهَا، فَيَسْمَعُونَهُ فِي صَيْحَةٍ وَاحِدَةٍ، فِي أُذُنِ كُلِّ رَجُلٍ، فَيَجِيئُونَ جَمِيعُهُمْ نَحْوَهَا، وَ لَا يَمْضِي لَهُمْ إِلَّا كَلَمْحَةِ بَصَرٍ حَتَّى يَكُونُوا كُلُّهُمْ بَيْنَ يَدَيْهِ(ع) بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ»؛ مختصر البصائر، ص۴۴۱.

[4] «الصَّيْحَةُ الَّتِي فِي شَهْرِ رَمَضَانَ تَكُونُ لَيْلَةَ الْجُمُعَةِ لِثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ مَضَيْنَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ»؛ مختصر البصائر، ص۲۰۵.

[5] «صَوْتُ جَبْرَئِيلَ مِنَ السَّمَاءِ وَ صَوْتُ إِبْلِيسَ مِنَ الْأَرْضِ فَاتَّبِعُوا الصَّوْتَ الْأَوَّلَ وَ إِيَّاكُمْ وَ الْأَخِيرَ أَنْ تَفْتَتِنُوا بِهِ»؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۰۶.

[6] مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۲۵-۲۲۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]