آیه مباهله در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۹: خط ۲۹:
#عدم [[پذیرش]] [[مباهله]] از سوی [[مسیحیان]] [[نجران]]: این ماجرا، در بردارندۀ دلیلی محکم بر [[فضل]] و [[برتری اهل بیت]]{{ع}} و برهانی روشن بر [[نبوّت]] [[پیامبر]]{{صل}} است؛ چرا که هیچ موافق و مخالفی [[روایت]] نکرده است که [[مسیحیان]] درخواست ایشان برای [[مباهله]] را [[اجابت]] کرده‎‌اند.  
#عدم [[پذیرش]] [[مباهله]] از سوی [[مسیحیان]] [[نجران]]: این ماجرا، در بردارندۀ دلیلی محکم بر [[فضل]] و [[برتری اهل بیت]]{{ع}} و برهانی روشن بر [[نبوّت]] [[پیامبر]]{{صل}} است؛ چرا که هیچ موافق و مخالفی [[روایت]] نکرده است که [[مسیحیان]] درخواست ایشان برای [[مباهله]] را [[اجابت]] کرده‎‌اند.  
#مقدم شمرده شدن [[فرزندان]] و [[زنان]] بر «انفس»: [[پیامبر]]{{صل}}، [[فرزندان]] و [[زنان]] را بر "أنفس" مقدم داشت تا [[جایگاه]] و [[شأن]] والای آنان را نشان دهد و اعلام کند که آنان بر "انفس" مقدم بوده و باید فدای آنها شد.
#مقدم شمرده شدن [[فرزندان]] و [[زنان]] بر «انفس»: [[پیامبر]]{{صل}}، [[فرزندان]] و [[زنان]] را بر "أنفس" مقدم داشت تا [[جایگاه]] و [[شأن]] والای آنان را نشان دهد و اعلام کند که آنان بر "انفس" مقدم بوده و باید فدای آنها شد.
#شناخته شدن [[آیۀ مباهله]]، دلیلی [[قوی]] بر [[فضیلت اهل بیت]]{{ع}}: محققان اهل‌ [[سنت]]، چه معتزلی و چه [[اشعری]]، این [[آیه]] را دلیلی [[قوی]] بر [[فضیلت اهل بیت]]{{ع}} می‎‌شناسند؛ چنان‌‎که گفته شده: «وفیه [[دلیل]] لا شیء أقوی منه [[علی]] [[فضل]] أصحاب الکساء»<ref>زمخشری، الکشاف، ج۱، ص۳۷۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ولایت و امامت در قرآن (کتاب)|ولایت و امامت در قرآن]]، ص۹۰ـ۹۳.</ref>
#شناخته شدن [[آیۀ مباهله]]، دلیلی [[قوی]] بر [[فضیلت اهل بیت]]{{ع}}: محققان اهل‌ [[سنت]]، چه معتزلی و چه [[اشعری]]، این [[آیه]] را دلیلی [[قوی]] بر [[فضیلت اهل بیت]]{{ع}} می‎‌شناسند؛ چنان‌‎که گفته شده: {{عربی|وفیه [[دلیل]] لا شیء أقوی منه [[علی]] [[فضل]] أصحاب الکساء}}<ref>زمخشری، الکشاف، ج۱، ص۳۷۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ولایت و امامت در قرآن (کتاب)|ولایت و امامت در قرآن]]، ص۹۰ـ۹۳.</ref>
#مورد [[استدلال]] قرار گرفتن [[آیۀ مباهله]]: واقعۀ [[مباهله]] در استدلال‎‌ها و احتجاج‎‌های [[ائمه]]{{ع}} بارها بازگو شده و خود [[حضرت علی]]{{ع}} نیز در بیان [[فضایل]] خود به [[آیۀ مباهله]] [[استدلال]] کرده اند<ref>کتاب الخصال، ج۲، ص۵۵۰؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۲۹، ص۹؛ جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، ج۱۴، ص۴۸۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ولایت و امامت در قرآن (کتاب)|ولایت و امامت در قرآن]]، ص۹۰ـ۹۳.</ref>
#مورد [[استدلال]] قرار گرفتن [[آیۀ مباهله]]: واقعۀ [[مباهله]] در استدلال‎‌ها و احتجاج‎‌های [[ائمه]]{{ع}} بارها بازگو شده و خود [[حضرت علی]]{{ع}} نیز در بیان [[فضایل]] خود به [[آیۀ مباهله]] [[استدلال]] کرده اند<ref>کتاب الخصال، ج۲، ص۵۵۰؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۲۹، ص۹؛ جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، ج۱۴، ص۴۸۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ولایت و امامت در قرآن (کتاب)|ولایت و امامت در قرآن]]، ص۹۰ـ۹۳.</ref>
==دلالت [[آیۀ مباهله]] بر [[افضلیت علی]]{{ع}}==
==دلالت [[آیۀ مباهله]] بر [[افضلیت علی]]{{ع}}==
* [[آیه مباهله]] علاوه بر دلالت بر [[برتری اهل بیت]]{{ع}}، به خصوص دلالت بر [[افضلیت امیرالمؤمنین]]{{ع}} هم دارد:  
* [[آیه مباهله]] علاوه بر دلالت بر [[برتری اهل بیت]]{{ع}}، به خصوص دلالت بر [[افضلیت امیرالمؤمنین]]{{ع}} هم دارد:  
۱۱۳٬۳۴۶

ویرایش