اعرابی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۵

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اعرابی در قرآن | اعرابی در حدیث | اعرابی در فقه اسلامی | اعرابی در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اعرابی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

اعرابی، منسوب به اعراب "بادیه‌نشین"^[۱]، به کسانی اطلاق می‌شد که پس از هجرت به مدینه (دارالاسلام)، آن را ترک گفته و به دار الکفر روی آورده‌اند. این امر، به آن جهت بود که باز گشت مجدد به "دار الکفر" مجاز نبوده و به منزله کفر تلقی می‌شد. چنین باز گشتی در فقه سیاسی اسلام به "التعرب بعد الهجرة" یا "بداوت"^[۲] نام گرفت. در هر حال، تعرب بعد الهجرة، نوعی ارتداد و از گناهان کبیره به شمار می‌آمد و همواره لعن رسول الله را در پی داشت^[۳]^[۴].

منابع

فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی

جستارهای وابسته

تعرب

پانویس

↑ لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۲۹۳۸.
↑ مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.
↑ بحار الانوار، ج۱۰، ص۱۰۰؛ ج۵۵، ص۳۱۸؛ وسایل الشیعه، ج۶، ص۷۵.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۵.

[1] لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۲۹۳۸.

[2] مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.

[3] بحار الانوار، ج۱۰، ص۱۰۰؛ ج۵۵، ص۳۱۸؛ وسایل الشیعه، ج۶، ص۷۵.

[4] فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-اعرابی، منسوب به [[اعراب]] "بادیه‌نشین"<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۲۹۳۸.</ref>، به کسانی اطلاق می‌شد که پس از [[هجرت به مدینه]] ([[دارالاسلام]])، آن را ترک گفته و به [[دار الکفر]] روی آورده‌اند. این امر، به آن جهت بود که باز گشت [[مجدد]] به "[[دار الکفر]]" مجاز نبوده و به منزله [[کفر]] تلقی می‌شد. چنین باز گشتی در [[فقه سیاسی اسلام]] به "التعرب بعد الهجرة" یا "بدوات"<ref>مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.</ref> نام گرفت. در هر حال، [[تعرب بعد الهجرة]]، نوعی [[ارتداد]] و از [[گناهان کبیره]] به شمار می‌آمد و همواره [[لعن]] [[رسول الله]] را در پی داشت<ref>بحار الانوار، ج۱۰، ص۱۰۰؛ ج۵۵، ص۳۱۸؛ وسایل الشیعه، ج۶، ص۷۵.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۵.</ref>.
+اعرابی، منسوب به [[اعراب]] "بادیه‌نشین"<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۲۹۳۸.</ref>، به کسانی اطلاق می‌شد که پس از [[هجرت به مدینه]] ([[دارالاسلام]])، آن را ترک گفته و به [[دار الکفر]] روی آورده‌اند. این امر، به آن جهت بود که باز گشت [[مجدد]] به "[[دار الکفر]]" مجاز نبوده و به منزله [[کفر]] تلقی می‌شد. چنین باز گشتی در [[فقه سیاسی اسلام]] به "[[التعرب بعد الهجرة]]" یا "[[بداوت]]"<ref>مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.</ref> نام گرفت. در هر حال، [[تعرب بعد الهجرة]]، نوعی [[ارتداد]] و از [[گناهان کبیره]] به شمار می‌آمد و همواره [[لعن]] [[رسول الله]] را در پی داشت<ref>بحار الانوار، ج۱۰، ص۱۰۰؛ ج۵۵، ص۳۱۸؛ وسایل الشیعه، ج۶، ص۷۵.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۵.</ref>.
 ==منابع==