ازدواج در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۹۶۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۱
خط ۹۲: خط ۹۲:


===بازداشتن از [[گناه]]===
===بازداشتن از [[گناه]]===
یکی از آثار ازدواج برای زن و مرد، ایجاد زمینه [[تقوا]] * و [[دوری از گناهان]] است. با اشباع [[غریزه جنسی]] در زن و شوهر، زمینه [[گناهان]] شهوت‌انگیز از میان می‌رود. اینکه در [[قرآن]] از کسی که ازدواج کرده، به "محصن و محصنه" تعبیر شده: "فَاِذا اُحصِنَّ‌.".. ([[نساء]] / ۴، ۲۵)، به جهت این است که زن و مرد، با ازدواج در [[حصن]] و سنگر مستحکمی قرار می‌گیرند و خود را [[حفظ]] می‌کنند تا وسوسه‌های [[شهوانی]] در آنان اثر نگذارد؛<ref>قاموس قرآن، ج‌۲، ص‌۱۴۹.</ref> بلکه ازدواج، زمینه گناهان دیگر را نیز از بین می‌برد؛ زیرا [[پذیرفتن]] مسؤولیّت تأمین و [[تربیت]] [[اولاد]]، [[انسان]] را به استفاده بهینه از [[عمر]] وامی‌دارد و برای گناه و معاشرت‌های [[گمراه‌کننده]]، جایی باقی نمی‌ماند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "مَن تزوّج فقد اَحرز نصف دینه".<ref> سفینة البحار، ج‌۲، ص‌۴۸۰.</ref> با ازدواج، نیمی از [[دین]] صیانت می‌شود. در روایتی دیگر آمده است: بدترین [[مردم]]، کسانی‌اند که ازدواج نمی‌کنند.<ref> مجمع البیان. ج‌۷، ص‌۲۲۰.</ref> در [[تفسیر]] آیه‌۱۸۷ بقره / ۲ (هُنَّ‌لِباسٌ لَکُم و اَنتُم لِباسٌ لَهُنّ) برخی گفته‌اند: آن‌گونه که [[انسان]]، با [[لباس]] از سرما و [[گرما]] و حشرات و آسیب‌های پوستی، محافظت می‌شود، [[زن]] و مرد، با ازدواج، یک‌دیگر را از گناه * حفظ می‌کنند.<ref>التفسیرالکبیر، ج‌۵،ص ۱۱۶؛ روض الجنان،ج ۳، ص‌۵۱.</ref> در آیه‌۲۸ نساء / ۴ [[حکمت]] [[تشریع]] ازدواج با [[کنیزان]] این‌گونه بیان شده است: "یُریدُ اللّهُ اَنیُخَفِّفَ عَنکُم‌."..؛ زیرا [[پیروی]] از [[شهوات]] و در دام گناه افتادن، برای انسان، [[وزر]] و سنگینی می‌آورد و تشریع ازدواج و فراهم شدن امکان آن برای کسی که نمی‌تواند با [[زنان]] [[آزاد]] ازدواج کند، از [[فساد]] و گناه جلوگیری می‌کند و انسان از عواقب آن در [[امان]] می‌ماند و این نوعی توسعه برای [[انسان]] شمرده‌می‌شود.<ref> مواهب الرحمن، ج‌۸، ص‌۷۹.</ref><ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>
یکی از آثار ازدواج برای زن و مرد، ایجاد زمینه [[تقوا]] و [[دوری از گناهان]] است. با اشباع [[غریزه جنسی]] در زن و شوهر، زمینه [[گناهان]] شهوت‌انگیز از میان می‌رود. اینکه در [[قرآن]] از کسی که ازدواج کرده، به "محصن و محصنه" تعبیر شده: {{متن قرآن|وَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ مِنْكُمْ طَوْلًا أَنْ يَنْكِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ فَتَيَاتِكُمُ الْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِكُمْ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ فَانْكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَيْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ وَأَنْ تَصْبِرُوا خَيْرٌ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و هر یک از شما که یارایی مالی نداشته باشد تا زنان آزاد مؤمن را به همسری گیرد، در میان کنیزان، از دختران جوان مؤمن، همسر گزیند و خداوند به ایمانتان داناتر است؛ همه چون یکدیگرید پس با اجازه کسان آنها با آنان ازدواج کنید و کابین‌هایشان را در حالی که پاکدامنند و نه پلیدکار و گزیننده دوست‌های پنهان، به گونه شایسته به (کسان) آنها بپردازید. آنگاه چون شوی کنند، اگر به کاری زشت  دست یازیدند بر آنان نیمی از کیفر زنان آزاد خواهد بود. این (ازدواج با کنیزکان) برای کسی است که از (آلایش) گناه بهراسد و شکیبایی ورزیدن، برای شما بهتر است و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۲۵.</ref>، به جهت این است که زن و مرد، با ازدواج در [[حصن]] و سنگر مستحکمی قرار می‌گیرند و خود را [[حفظ]] می‌کنند تا وسوسه‌های [[شهوانی]] در آنان اثر نگذارد؛<ref>قاموس قرآن، ج‌۲، ص‌۱۴۹.</ref> بلکه ازدواج، زمینه گناهان دیگر را نیز از بین می‌برد؛ زیرا [[پذیرفتن]] مسؤولیّت تأمین و [[تربیت]] [[اولاد]]، [[انسان]] را به استفاده بهینه از [[عمر]] وامی‌دارد و برای گناه و معاشرت‌های [[گمراه‌کننده]]، جایی باقی نمی‌ماند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِينِهِ فَلْيَتَّقِ اَللَّهَ فِي اَلنِّصْفِ اَلْبَاقِي}}<ref> سفینة البحار، ج‌۲، ص‌۴۸۰.</ref> با ازدواج، نیمی از [[دین]] صیانت می‌شود. در روایتی دیگر آمده است: بدترین [[مردم]]، کسانی‌اند که ازدواج نمی‌کنند.<ref> مجمع البیان. ج‌۷، ص‌۲۲۰.</ref> در [[تفسیر]] آیه ‌{{متن قرآن|أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}}<ref>«آمیزش با زنانتان در شب روزه‌داری برای شما حلال شده است. آنها جامه شما و شما جامه آنهایید. خداوند معلوم داشت که شما با خود نادرستی می‌ورزیدید، بنابراین، از شما در گذشت و شما را بخشود؛ اکنون (می‌توانید) با آنان آمیزش کنید و آنچه خداوند برای شما مقرّر داشت» سوره بقره، آیه ۱۸۷.</ref> برخی گفته‌اند: آن‌گونه که [[انسان]]، با [[لباس]] از سرما و [[گرما]] و حشرات و آسیب‌های پوستی، محافظت می‌شود، [[زن]] و مرد، با ازدواج، یک‌دیگر را از گناه حفظ می‌کنند.<ref>التفسیرالکبیر، ج‌۵،ص ۱۱۶؛ روض الجنان،ج ۳، ص‌۵۱.</ref> در آیه ‌{{متن قرآن|يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِيفًا}}<ref>«خداوند بر آن است تا بر شما آسان گیرد و آدمی را ناتوان آفریده‌اند» سوره نساء، آیه ۲۸.</ref> [[حکمت]] [[تشریع]] ازدواج با [[کنیزان]] این‌گونه بیان شده است. زیرا [[پیروی]] از [[شهوات]] و در دام گناه افتادن، برای انسان، [[وزر]] و سنگینی می‌آورد و تشریع ازدواج و فراهم شدن امکان آن برای کسی که نمی‌تواند با [[زنان]] [[آزاد]] ازدواج کند، از [[فساد]] و گناه جلوگیری می‌کند و انسان از عواقب آن در [[امان]] می‌ماند و این نوعی توسعه برای [[انسان]] شمرده‌می‌شود.<ref> مواهب الرحمن، ج‌۸، ص‌۷۹.</ref><ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>


===توسعه [[رزق]]===
===توسعه [[رزق]]===
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش