حدیث آخرین سفیر و مدعیان دروغین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان = حدیث آخرین سفیر و مدعیان دروغین | | عنوان = حدیث آخرین سفیر و مدعیان دروغین | ||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۲
| حدیث آخرین سفیر و مدعیان دروغین | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | سید مجتبی بحرینی |
| ویراستار | عبدالصمد شاعلی |
| موضوع | مدعیان مهدویت |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات منیر|انتشارات انتشارات منیر]][[رده:انتشارات انتشارات منیر]] |
| محل نشر | تهران، ایران |
| سال نشر | ۱۳۸۴ ش |
| شابک | ۹۶۴-۷۹۶۵-۵۹-۱ |
| شماره ملی | م۸۴-۱۰۳۸۸ |
حدیث آخرین سفیر و مدعیان دروغین، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مباجثی پیرامون مدعیان دروغین مهدویت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر سید مجتبی بحرینی است. انتشارات منیر انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است:«این نوشتار در دو بخش، به شرح ادعای نیابت دو تن از مدعیان سفارت و نیابت، منصور حلاج و شلمغانی و شرح حال آخرین سفیر امام زمان(ع)، جناب علی بن محمد سمری پرداخته است. نگارنده روزگار سفارت جناب حسین بن روح نوبختی را قرین حوادثی معرفی میکند که از جملهی آن‌ها ادعای نیابت برخی از مدعیان است. او سپس به شرح حال حسین بن منصور حلاج و پارهای از کارهای غیرمتعارف او و درگیریاش با دولتهای حاکم و نهایتا به دار آویخته شدنش با استناد به برخی منابع مانند "فهرست" ابن ندیم می‌پردازد و در ادامه، ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی را نیز به عنوان مدعی دروغین نیابت معرفی و جایگاه او را از نظر رجال شناسانی مانند نجاشی و شیخ طوسی، بررسی میکند. نویسنده در بخش دوم کتاب، به شرح حال آخرین نایب امام زمان(ع) با استناد به منابع تاریخی و رجالی می‌پردازد و اذعان میدارد که اطلاع زیادی از زندگانی او به ویژه تولدش در دست نیست؛ ولی وفاتش نیمهی شعبان ۳۲۹ هجری بوده است».[۱]
فهرست کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین سید مجتبی بحرینی (متولد ۱۳۲۵ش)، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «جامعه در حرم»، «اینجا کربلاست»، «حدیث حکمت غیبت»، «حدیث قبل از میلاد» و «حدیث غیبت کبری» برخی از این آثار است.[۲]