←ایمان و اسلام
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
اسلام در قرآن به معانی گوناگونی به کار رفته است؛ گاه به معنای [[شریعت]] [[حضرت محمد]] {{صل}}<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج ۱۶، ص ۳۱۳ ـ ۳۱۴.</ref>: {{متن قرآن|إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ...}}<ref> بی‌گمان خداوند برای مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان مؤمن و مردان و زنان فرمانبردار ...؛ سوره احزاب، آیه: ۳۵.</ref> و گاه به معنای [[تسلیم]] شدن در برابر [[اراده]] و [[دستورات الهی]] است که در این صورت از [[مراتب ایمان]] است<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ص۴۲۳؛ طباطبایی، سید محمذحسین، المیزان، ج۱۰، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref>: {{متن قرآن|وَقَالَ مُوسَى يَا قَوْمِ إِن كُنتُمْ آمَنتُم بِاللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُواْ}}<ref>و موسی گفت: ای قوم من! اگر به خداوند ایمان آورده‌اید، چنانچه گردن نهاده‌اید بر او توکّل کنید؛ سوره یونس، آیه: ۸۴.</ref>. | اسلام در قرآن به معانی گوناگونی به کار رفته است؛ گاه به معنای [[شریعت]] [[حضرت محمد]] {{صل}}<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج ۱۶، ص ۳۱۳ ـ ۳۱۴.</ref>: {{متن قرآن|إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ...}}<ref> بی‌گمان خداوند برای مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان مؤمن و مردان و زنان فرمانبردار ...؛ سوره احزاب، آیه: ۳۵.</ref> و گاه به معنای [[تسلیم]] شدن در برابر [[اراده]] و [[دستورات الهی]] است که در این صورت از [[مراتب ایمان]] است<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ص۴۲۳؛ طباطبایی، سید محمذحسین، المیزان، ج۱۰، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref>: {{متن قرآن|وَقَالَ مُوسَى يَا قَوْمِ إِن كُنتُمْ آمَنتُم بِاللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُواْ}}<ref>و موسی گفت: ای قوم من! اگر به خداوند ایمان آورده‌اید، چنانچه گردن نهاده‌اید بر او توکّل کنید؛ سوره یونس، آیه: ۸۴.</ref>. | ||
[[تسلیم]] شدن در برابر [[اراده خداوند]] در کنار ایمان به وی مقدمه‌ای برای رسیدن به [[مقام توکل]] شمرده شده که در نهایت بدان منتهی می‌شود. برخی [[مفسران]] همنشینی [[اسلام]] و ایمان را در این [[آیه]] از آن جهت شمرده‌اند که [[اسلام]] از مراتب کمال ایمان به شمار می‌رود<ref>قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۸، ص۲۳۶؛ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۰، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref> و گاه از آن به اسلام اکبر در برابر اسلام اصغر به معنای اظهار [[شهادتین]] و [[اقرار]] به [[وحدانیت خدا]] و [[رسالت]] [[محمد]]{{صل}} تعبیر شده است<ref>بحرالعلوم، محمد مهدی، رساله سیر و سلوک، ص۳۱ـ۳۲.</ref>، بر این اساس برخی بر این باورند که [[تسلیم محض]] شدن در برابر [[خداوند]]، شرط لازمی در تحقق مفهوم ایمان نیست، بلکه بهتر است [[مؤمن]]، ایمان خود را با چنین تسلیمی، کامل کند<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۰، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref>. | [[تسلیم]] شدن در برابر [[اراده خداوند]] در کنار ایمان به وی مقدمه‌ای برای رسیدن به [[مقام توکل]] شمرده شده که در نهایت بدان منتهی می‌شود. برخی [[مفسران]] همنشینی [[اسلام]] و ایمان را در این [[آیه]] از آن جهت شمرده‌اند که [[اسلام]] از مراتب کمال ایمان به شمار می‌رود<ref>قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۸، ص۲۳۶؛ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۰، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref> و گاه از آن به اسلام اکبر در برابر اسلام اصغر به معنای اظهار [[شهادتین]] و [[اقرار]] به [[وحدانیت خدا]] و [[رسالت]] [[محمد]]{{صل}} تعبیر شده است<ref>بحرالعلوم، محمد مهدی، رساله سیر و سلوک، ص۳۱ـ۳۲.</ref>، بر این اساس برخی بر این باورند که [[تسلیم محض]] شدن در برابر [[خداوند]]، شرط لازمی در تحقق مفهوم ایمان نیست، بلکه بهتر است [[مؤمن]]، ایمان خود را با چنین تسلیمی، کامل کند<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۰، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref>.<ref>[[علی رضا عصیانی|عصیانی، علی رضا]]، [[ایمان - عصیانی (مقاله)|مقاله «ایمان»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | ||
====ایمان و شرک==== | ====ایمان و شرک==== | ||