|
|
| خط ۳۷: |
خط ۳۷: |
| == [[سیره سیاسی امام حسین]]== | | == [[سیره سیاسی امام حسین]]== |
| == [[سیره نظامی امام حسین]]== | | == [[سیره نظامی امام حسین]]== |
|
| |
| ==[[غیرتمندی]] و [[عزت نفس امام]]==
| |
| یکی از صفات برجسته [[انسانی]]، غیرتمندی است. غیرتمندی به خود و [[خاندان]] و یارانش.
| |
| در [[روز]] [[جاودانه]] [[عاشورا]] هنگامی که آن [[حضرت]] بر اثر شدت زخم‌ها توان نشستن بر فراز مرکب و ادامه [[دفاع]] را از دست داد، به طرف راست چهره مقدسش بر روی [[خاک]] افتاد. همان ویژگی غیرتمندی و [[عزت]] نفسش به او اجازه آرمیدن بر روی خاک و شنیدن [[شماتت]] [[دشمن]] را نداد به همین جهت با [[زحمت]] بسیار به پا خاست و این بار بر روی پای خویش به [[دفاع از حق]] برخاست.
| |
|
| |
| پس از چندی، شدت صدمه‌های وارده [[قدرت]] ایستادن را نیز از او سلب کرد. به ناچار در وسط میدان [[نبرد]] نشست؛ در حالی که حلقه محاصره بر او تنگتر می‌شد شجاعانه به دفاع از حق ادامه داد. این مرحله نیز با شدت یافتن زخم‌ها و ادامه [[خونریزی]] غیرممکن شد و پیشوای غیرتمندان عالم در واپسین لحظات [[شهادت]] قرار گرفت، اما شگفتا! در آن لحظات نیز به زحمت به پا می‌خاست و بر خاک می‌افتاد، تا دشمن کار او را تمام شده نیابد و جرأت [[جسارت]] و شماتت نیابد.
| |
|
| |
| غیرتمندی و غیرتورزی او در مقابل خاندانش نیز درسآموز و شنیدنی است. او تمام تلاش خویش را برای [[تدابیر]] [[دفاعی]] به کار گرفت و با حفر [[خندق]] بر اطراف خیمه‌ها و با افروختن آتش‌های شعلهور و پرشراره در درون خندق و با فرا خواندن پیاپی [[دشمن]]؛ {{متن حدیث|اقصدونی بنفسی و اترکوا حرمی}}. شما با من در پیکارید نه با خاندانم، پس به خیمه‌ها نزدیک نشوید! و این غیرتمندی به جایی رسید که با شنیدن خبر [[هجوم]] به خیمه‌ها با همان حالت [[عطش]] برای [[دفاع]] از خیمه‌ها شتافت.<ref>[[هادی نگارش|نگارش، هادی]]، [[زندگی و شخصیت امام حسین (مقاله)|مقاله «زندگی و شخصیت امام حسین»]] [[فرهنگ عاشورایی ج۱ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱]] ص ۹۴.</ref>
| |
|
| |
|
| ==جلوه‌هایی از [[شخصیت امام حسین]]{{ع}}== | | ==جلوه‌هایی از [[شخصیت امام حسین]]{{ع}}== |
