عبداللّه بن جعفر حمیری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عبداللّه بن جعفر حمیری در تراجم و رجال]] - [[عبداللّه بن جعفر حمیری در کلام اسلامی]] - [[عبداللّه بن جعفر حمیری در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عبداللّه بن جعفر حمیری در تراجم و رجال]] - [[عبداللّه بن جعفر حمیری در کلام اسلامی]] - [[عبداللّه بن جعفر حمیری در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۰۰

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

وی از بزرگان قم و از راویان موثق. شیعی بود که افتخار داشت در رکاب چهار امام بزرگوار، امام رضا(ع) و امام جواد(ع)، امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) خدمت کند و از ایشان نقل روایت کند. حمیری در حدود سال ۲۹۰ هجری قمری، به کوفه رفت و مردم از وی حدیث شنیدند. وی دارای تألیفاتی چون کتاب الامامة، الدلائل، العظمة و التوحید می‌باشد[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۳۷.
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص۴۹۸.