عبداللّه بن جعفر حمیری
مقدمه
وی از بزرگان قم و از راویان موثق بود. شیعی بود که افتخار داشت در رکاب چهار امام بزرگوار، امام رضا (ع) و امام جواد (ع)، امام هادی (ع) و امام عسکری (ع) خدمت کند و از ایشان نقل روایت کند. حمیری در حدود سال ۲۹۰ هجری قمری، به کوفه رفت و مردم از وی حدیث شنیدند. وی دارای تألیفاتی چون کتاب الامامة، الدلائل، العظمة و التوحید می‌باشد[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۳۷.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۴۹۸.