←مقدمه
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
عهدهدار شدن [[تعهد]] یا تکلیفی را | عهدهدار شدن [[تعهد]] یا تکلیفی را اشتغال مینامند. اما در اصطلاح افزایش کمّی کار را ایجاد اشتغال مینامیم. رابطه [[رفاه]] و [[آزادی]] [[مشاغل]] به معنای امکان مادی اشتغال برای همه یا [[اکثریت]] انکارناپذیر است. [[سیاستهای اقتصادی]] که با [[هدف]] رسیدن [[جامعه]] به رفاه [[برنامهریزی]] میشوند باید توسعه مشاغل و ایجاد مشاغل جدید را به طور جدی در مهمترین بخش برنامههای خود بگنجانند. بیگمان ایجاد مشاغل جدید یک برنامه ساده نیست و نیاز به فراهم آوردن امکانات و زمینههای فراوان دارد که برای رسیدن به این نتیجه، باید همه بخشهای [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]]، [[امنیتی]] و [[اجتماعی]] جامعه [[همکاری]] کنند. | ||
محدود کردن تعدد اشتغال برای افرادی که از امکانات اشتغال بیشتر برخوردارند میتواند راهی برای ایجاد مشاغل جدید باشد، اما چنین برنامهای ماهیتا، تقسیم کار به حساب میآید، نه ایجاد اشتغال. مهمترین طریقه ایجاد کار استفاده از فناوری مدرن است که [[قادر]] به شکستن و جزیی کردن کارهای کلان و کلی است. فرضا [[صنعت]] مدرن چاپ میتواند دهها [[شغل]] را به وجود آورد در حالی که چاپ به معنای سنتی، اشتغال محدودی را به وجود میآورد. | محدود کردن تعدد اشتغال برای افرادی که از امکانات اشتغال بیشتر برخوردارند میتواند راهی برای ایجاد مشاغل جدید باشد، اما چنین برنامهای ماهیتا، تقسیم کار به حساب میآید، نه ایجاد اشتغال. مهمترین طریقه ایجاد کار استفاده از فناوری مدرن است که [[قادر]] به شکستن و جزیی کردن کارهای کلان و کلی است. فرضا [[صنعت]] مدرن چاپ میتواند دهها [[شغل]] را به وجود آورد در حالی که چاپ به معنای سنتی، اشتغال محدودی را به وجود میآورد. | ||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
در حالی که ایجاد اشتغال جدید به این صورت است که کارهای موجود توسعه یابد تا افراد جدیدی به همان نوع کارهایی که بوده مشغول شوند. | در حالی که ایجاد اشتغال جدید به این صورت است که کارهای موجود توسعه یابد تا افراد جدیدی به همان نوع کارهایی که بوده مشغول شوند. | ||
افزایش کیفی کار را ایجاد کار و افزایش کمّی را ایجاد | افزایش کیفی کار را ایجاد کار و افزایش کمّی را ایجاد اشتغال مینامیم. بیگمان نوع اول مؤثرتر و در توسعه کارسازتر و برای [[رفاه عمومی]] مفیدتر است.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۸۴.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |