امارة الأستیلاء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}})) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | * [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۶
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
امارة الأستیلاء در قرآن - امارة الأستیلاء در حدیث - امارة الأستیلاء در فقه اسلامی - امارة الأستیلاء در فقه سیاسی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امارة الأستیلاء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
امارة الاستیلاء، منصبی بود که خلفا، به برخی از امرای خویش در اداره حکومت تفویض می‌کردند. تفاوت آن با "امارة الاستکفاء" اختیارات بیشتری است که در ادارۀ امور جامعه داشت[۱]. "امیر الاستیلاء"، ضمن این که شرح وظایفی از سوی دولت مرکزی داشت، از استقلال بیشتری نیز برخوردار بود. امیر استیلاء دارای وظایفی به شرح ذیل بوده است[۲]:
- حفظ شأن و منزلت خلافت؛
- تأکید و راهنمایی مردم در التزام به عقیده؛
- ایجاد وحدت میان مسلمانان به عنوان "ید" واحده؛
- اهتمام در حفظ اهداف و آرمان‌های دین؛
- انعقاد عقود و اجرای آن؛
- استیفای اموال شرعی[۳].
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۹؛ ماوردی الاحکام السلطانیه، ص۳۴؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۸.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۹.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۴۱.