فرشتگان نوحه‌گر

مقدمه

در ماتم سالار شهیدان، همۀ کائنات گریان و نالان شدند، چه بصورت تکوینی چه زبانی و آشکارا. از جملۀ نوحه گران بر آن حضرت، فرشتگانند. حضرت رسول(ص) فرمود: «إِنَّ حَوْلَ قَبْرِ وُلْدِيَ الْحُسَيْنِ(ع) أَرْبَعَةُ آلاَفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...». پیرامون قبر فرزندم حسین، چهار هزار فرشته‌اند، ژولیده و غبارآلود، که تا روز رستاخیز بر او گریه می‌کنند.

و نیز: «تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...». فرشتگان و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در آسمان و ماهی‌ها در آب، برای مرگ حسین(ع) گریه می‌کنند. به روایت امام صادق(ع)، چهار هزار فرشته برای یاری آن حضرت هبوط کردند، امّا چون اذن جهاد نیافتند، بازگشتند و دوباره فرود آمدند تا روز قیامت بر آن حضرت سوگواری کنند و رئیس آنان به نام "منصور" است.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس