کتک زدن: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== # +==منابع== {{منابع}} # ))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}}))
خط ۲۲: خط ۲۲:
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده: 1100685.jpg|22px]] [[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|'''سیره نبوی ج۴''']]
# [[پرونده: 1100685.jpg|22px]] [[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|'''سیره نبوی ج۴''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:کتک زدن]]
[[رده:کتک زدن]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۱۵

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

کتک زدن در محیط خانواده

کتک زدن یکی از گونه‌های خشونت خانوادگی و بدرفتاری است. رسول خدا(ص) برای پایان دادن به خشونت‌های رفتاری در خانواده، به ویژه کتک خوردن زنان که در میان عرب جاهلی امری عادی شمرده می‌گردید و در میان مسلمانان نیز هنوز به وفور دیده می‌شد، تلاش بسیار نمود و سخنان فراوان فرمود، و با بیان زشتی‌های این رفتار و پیامدهای آن، پیروان خود را به پاک شدن از این رفتار وحشیانه و غیر انسانی راه نمود، چنان‌که فرمود: «فَأَيُّ رَجُلٍ لَطَمَ امْرَأَتَهُ لَطْمَةً أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَالِكاً خَازِنَ‏ النِّيرَانِ‏ فَيَلْطِمُهُ‏ عَلَى حُرِّ وَجْهِهِ سَبْعِينَ لَطْمَةً فِي نَارِ جَهَنَّمَ»[۱].

انسانی که خشونت می‌ورزد و با همسر خود چنین رفتار می‌نماید، برای خود جز عذاب الهی چه انتظار می‌برد؟ در منطق پیامبر اکرم(ص) چگونه ممکن است که مردی با همسر خویش با خشونت رفتار نماید و نیز انتظار روابطی لطیف و محبت قلبی داشته باشد؟ از امام باقر(ع) روایت شده است که رسول خدا(ص) فرمود: «أَ يَضْرِبُ‏ أَحَدُكُمُ‏ الْمَرْأَةَ ثُمَ‏ يَظَلُ‏ مُعَانِقَهَا»[۲].

از منظر پیامبر این دو چگونه باهم جمع می‌گردد؟ و مگر می‌شود کسی بهره‌ای از انسانیت داشته باشد و اهل دیانت باشد و چنین کند؟ از نظر رسول خدا(ص) آنکه با همسر خویش با خشونت رفتار می‌کند مستوجب سخت‌ترین عذاب‌هاست، و آنکه همسر خویش را می‌زند، خود باید مجازات شود، چنان‌که آن حضرت می‌فرمود: «إِنِّي‏ أَتَعَجَّبُ‏ مِمَّنْ‏ يَضْرِبُ‏ امْرَأَتَهُ‏ وَ هُوَ بِالضَّرْبِ أَوْلَى مِنْهَا»[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. «هر مردی که به همسرش یک سیلی بزند، خدای عز و جل به مالک دوزخ فرمان می‌دهد او را در جهنم هفتاد سیلی بزند». مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۲۵۰؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۲۰، ص۲۴۹.
  2. «آیا فردی از شما مردان همسر خود را می‌زند، آن‌گاه با او هم‌آغوش می‌گردد؟» الکافی، ج۵، ص۵۰۹؛ وسائل الشیعة، ج۱۴، ص۱۱۹؛ جواهر الکلام، ج۳۱، ص۱۴۸؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۲۰، ص۲۴۷.
  3. «من در شگفتم از کسی که زنش را می‌زند، حال آنکه او خود به کتک خوردن سزاوارتر است». جامع الاخبار، ص۱۵۴؛ بحارالانوار، ج۱۰۳، ص۲۴۹؛ مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۲۵۰؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۲۰، ص۲۴۸.
  4. دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌، سیره نبوی، ج۴ ص ۳۶۷.