ملا عبدالرزاق لاهیجی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف در این اثر کوشیده است آرای [[کلامی]] او را توصیف و [[تبیین]] نماید. این کتاب در هشت فصل سامان یافته است. در فصل نخست به [[حیات]] فردی و [[علمی]] [[فیاض لاهیجی]] پرداخته‌ شده است. استادان، [[شاگردان]]، آثار [[علمی]] و ویژگی‌های خاص وی در اندیشه‌ورزی محور کار در این فصل بوده است. در فصل دوم دیدگاه [[لاهیجی]] دربارۀ ماهیت [[علم کلام]] و رابطۀ آن با [[فلسفه]] و [[عرفان]] [[تبیین]] گردیده است. او از معدود یا بلکه نخستین متکلمانی است که به فلسفۀ [[علم کلام]] نیز توجه داشته و به پرسش‌هایی همچون تعریف [[علم کلام]]، موضوع، روش، فایده، [[جایگاه]] و [[منزلت]] آن پاسخ داده است. در فصل سوم نظریات معرفت‌شناختی [[لاهیجی]] بررسی شده است. [[لاهیجی]] رسیدن به [[یقین]] را ممکن می‌داند و سه [[راه]] [[حس]]، [[عقل]] و [[قلب]] را از راه‌های رسیدن به [[معرفت]] به شمار آورده است. فصل چهارم عهده‌دار [[تبیین]] نظریات [[لاهیجی]] در عرصۀ [[خداشناسی]] است. او پس از [[اثبات وجود خدا]]، سه تقسیم‌بندی مهم برای [[صفات خدا]] بیان می‌کند و آن‎گاه به [[اثبات]] [[صفات خدا]]، [[تبیین]] رابطۀ میان ذات و [[صفات الهی]] و نیز [[پاسخ به شبهات]] می‌پردازد که حقیقتاً می‌توان عرصۀ [[اثبات]] [[صفات خدا]] را یکی از شاهکارهای [[کلامی]] او به شمار آورد. فصل پنجم دیدگاه‌های [[فیاض]] [[لاهیجی]] در حوزۀ جهان‌شناسی را بر عهده دارد. اصل [[خلقت]] و چگونگیِ آن نخستین مسئله در این فصل است. مسئلۀ [[حدوث و قدم]] [[جهان]] توجه [[لاهیجی]] را به خود جلب کرده، می‌کوشد با ابهام‎زدایی از دیدگاه [[فیلسوفان]] و [[متکلمان]]، دیدگاهی دقیق ارائه دهد. وی از [[تبیین]] اجزای اصلی [[جهان]] مانند اجسام، [[عقول]]، [[فرشتگان]]، [[جن]] و [[شیطان]] نیز [[غافل]] نبوده است. فصل ششم به انسان‌شناسی از دیدگاه [[لاهیجی]] اختصاص داده شده است. ساحت‌های وجودی [[انسان]] و نیز رابطۀ قوای نفس با یکدیگر از مهم‌ترین مسائل این فصل است. وی دراین‏باره با دیدگاه [[متکلمان]] گذشته که وجود نفس مجرد را [[انکار]] می‏کردند، [[مخالفت]] می‌کند و نه تنها نفس را برای [[انسان]] ثابت می‌کند، بلکه [[اصالت انسان]] را نیز به نفس او می‌داند. در فصل هفتم اندیشه‌های [[ملا عبدالرزاق لاهیجی]] در عرصۀ راهنماشناسی [[تبیین]] شده است. توجه توأمان به [[عقل]] و [[نقل]] و نیز [[عرفان]] و [[کلام]] و [[فلسفه]] در این فصل بسیار درخور توجه است و از [[عظمت]] [[علمی]] وی حکایت دارد. او به مسائل [[نبوت]] و [[امامت]] اهتمامی خاص دارد. دیدگاهی ویژه در باب چیستی [[عصمت]] مطرح می‌کند و به [[اثبات عصمت پیامبران]] و [[امامان]] می‌پردازد و به نظر می‌رسد از هیچ مسئله‌ای در این حوزه [[غافل]] نبوده است. فصل هشتم به [[تبیین]] دیدگاه‌های فرجام‌شناختی [[لاهیجی]] اختصاص یافته است. او در این فصل از دیدگاه غالب [[متکلمان]] در مسئلۀ اعادۀ معدوم بعینه فاصله گرفته، آن را محال می‌داند. وی در این فصل به مابحث [[عالم مثال]]، [[وجوب]] [[معاد]]، [[معاد جسمانی]] و [[روحانی]] و ... پرداخته است»<ref name=p3></ref>.

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.