یوم التناد: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۵۷

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

یوم التناد در قرآن - یوم التناد در حدیث - یوم التناد در نهج البلاغه - یوم التناد در کلام اسلامی - یوم التناد در عرفان اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل یوم التناد (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

از تعابیر قرآنی برای روز رستاخیز است به معنای روز فریادخواهی^[۱]. برای این تعبیر وجوهی برشمرده‌اند؛ از آن جمله گفته‌اند در آن روز، دوزخیان بهشتیان را می‌خوانند و از آنان آب یا دیگر روزی‌های بهشتی می‌خواهند و بهشتیان پاسخ می‌دهند که خداوند روزی بهشتی را بر کافران حرام کرده است^[۲]. برخی دیگر گفته‌اند وجه این تعبیر آن است که در صحرای محشر، مردمان یکدیگر را می‌خوانند و از همدیگر یاری می‌طلبند، یا فرشتگان، مردم را به حساب‌ فرا می‌خوانند و مردم از آنها کمک می‌خواهند. نیز گفته‌اند چون مؤمن نامه عمل خویش را می‌بیند، از شوق فریاد بر می‌آورد که "نامه مرا بخوانید!"^[۳] یا چون کافران نامه عمل خویش را می‌گیرند، از ترس و هراس فریاد سر می‌دهند که "ای کاش این نامه را به ما نمی‌دادند!"^[۴] نیز گفته‌اند منادیان محشر بانگ برمی‌آورند: "هُش دارید که لعنت خدا بر ستمگران!"^[۵]^[۶].

منابع

فرهنگ شیعه

جستارهای وابسته

پانویس

↑ ﴿ وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ﴾؛ سوره مؤمن، آیه ۳۲.
↑ ﴿وَنَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُواْ عَلَيْنَا مِنَ الْمَاء أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ﴾؛ سوره اعراف، آیه ۵۰.
↑ ﴿فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيَهْ﴾؛ سوره حاقه، آیه ۱۹.
↑ ﴿وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ﴾؛ سوره حاقه، آیه ۲۵.
↑ ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ﴾؛ سوره هود، آیه ۱۸؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۶۲؛ تفسیر نمونه‌، ۲۰/ ۹۴؛ المیزان‌، ۹/ ۳۳۰.
↑ فرهنگ شیعه، ص 480-481.

[1] ﴿ وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ﴾؛ سوره مؤمن، آیه ۳۲.

[2] ﴿وَنَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُواْ عَلَيْنَا مِنَ الْمَاء أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ﴾؛ سوره اعراف، آیه ۵۰.

[3] ﴿فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيَهْ﴾؛ سوره حاقه، آیه ۱۹.

[4] ﴿وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ﴾؛ سوره حاقه، آیه ۲۵.

[5] ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ﴾؛ سوره هود، آیه ۱۸؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۶۲؛ تفسیر نمونه‌، ۲۰/ ۹۴؛ المیزان‌، ۹/ ۳۳۰.

[6] فرهنگ شیعه، ص 480-481.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 {{پایان منابع}}
-==جستارهای وابسته==
+== جستارهای وابسته ==
 == پانویس ==