ذوالثدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{پایان مدخل‌های وابسته}} | {{پایان مدخل‌های وابسته}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | * [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۱۴
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ذوالثدیه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
ذوالثدیه از سران خوارج که در جنگ نهروان کشته شد. برخی گفته‌اند: نامش حرقوص بن زهیر بود[۱].
ازاین‌رو به او ذو الثّدیه (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان زنان بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت.[۲] حضرت علی(ع) در نهج البلاغه از او به عنوان شیطان ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد.[۳] پس از پایان یافتن نبرد نهروان، امیر مؤمنان بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به خدا به من دروغ گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. امام و دیگران تکبیر گفتند و علی(ع) سجدۀ شکر کرد.[۴] در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۰.
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ بند ۱۱۳
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۰.