سرمدی بودن خدا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
*سرمد، به معنای دائم است و به معنای چیزی است که اول و آخر نداشته باشد. از این‌رو "لیل سرمد" شب دراز را گویند<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ کرجی، اصطلاحلات فلسفی، واژه «سرمد».</ref>. سرمدی بودن [[خداوند]] به معنای دائمی بودن [[ذات خدا]] در گذشته و [[آینده]]. این تعریف به [[متکلمین]] منسوب است؛ اما چون این [[تفسیر]] با موجودات زمانی متناسب است و [[خداوند]] از زمان منزه و بلکه [[خالق]] آن است، چنین تفسیری در [[شأن]] او سزا نیست. از این‌رو [[حکما]] می‌‌گویند: واجب‌الوجود از آن‌رو که به عدم مسبوق نبوده، قدیم و ازلی و از این جهت که عدم بر او طاری نمی‌شود، ابدی و باقی است، به ملاحظه مجموع هر دو امر، سرمدی نامیده میشود<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۱۴۳ - ۱۴۲.</ref>؛ زیرا بدون نگاه به ابعاد زمانی {{عربی| نفس وجوب‌الوجود یدل علی سرمدینه }}<ref>علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴.</ref> معنا می‌دهد<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۱۷.</ref>. | *سرمد، به معنای دائم است و به معنای چیزی است که اول و آخر نداشته باشد. از این‌رو "لیل سرمد" شب دراز را گویند<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ کرجی، اصطلاحلات فلسفی، واژه «سرمد».</ref>. سرمدی بودن [[خداوند]] به معنای دائمی بودن [[ذات خدا]] در گذشته و [[آینده]]. این تعریف به [[متکلمین]] منسوب است؛ اما چون این [[تفسیر]] با موجودات زمانی متناسب است و [[خداوند]] از زمان منزه و بلکه [[خالق]] آن است، چنین تفسیری در [[شأن]] او سزا نیست. از این‌رو [[حکما]] می‌‌گویند: واجب‌الوجود از آن‌رو که به عدم مسبوق نبوده، قدیم و ازلی و از این جهت که عدم بر او طاری نمی‌شود، ابدی و باقی است، به ملاحظه مجموع هر دو امر، سرمدی نامیده میشود<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۱۴۳ - ۱۴۲.</ref>؛ زیرا بدون نگاه به ابعاد زمانی {{عربی| نفس وجوب‌الوجود یدل علی سرمدینه }}<ref>علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴.</ref> معنا می‌دهد<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۱۷.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']] | * [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۴۶
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث سرمدی بودن خدا است. "سرمدی بودن خدا" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
سرمدی بودن خدا در قرآن - سرمدی بودن خدا در حدیث - سرمدی بودن خدا در نهج البلاغه - سرمدی بودن خدا در معارف دعا و زیارات - سرمدی بودن خدا در کلام اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سرمدی بودن خدا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- سرمد، به معنای دائم است و به معنای چیزی است که اول و آخر نداشته باشد. از این‌رو "لیل سرمد" شب دراز را گویند[۱]. سرمدی بودن خداوند به معنای دائمی بودن ذات خدا در گذشته و آینده. این تعریف به متکلمین منسوب است؛ اما چون این تفسیر با موجودات زمانی متناسب است و خداوند از زمان منزه و بلکه خالق آن است، چنین تفسیری در شأن او سزا نیست. از این‌رو حکما می‌‌گویند: واجب‌الوجود از آن‌رو که به عدم مسبوق نبوده، قدیم و ازلی و از این جهت که عدم بر او طاری نمی‌شود، ابدی و باقی است، به ملاحظه مجموع هر دو امر، سرمدی نامیده میشود[۲]؛ زیرا بدون نگاه به ابعاد زمانی نفس وجوب‌الوجود یدل علی سرمدینه [۳] معنا می‌دهد[۴].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ کرجی، اصطلاحلات فلسفی، واژه «سرمد».
- ↑ سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۱۴۳ - ۱۴۲.
- ↑ علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۱۷.