جهاد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

== آثار و [[برکات]] شرکت در جهاد==

[[جهاد در راه خدا]] آثار و برکات [[دنیوی]] و اُخروی پرشماری دارد که [[قرآن کریم]] به برخی از آنها اشاره کرده است؛ از جمله:

ز. [[رحمت الهی]]

جهادگران به رحمت الهی امیدوارند: «اِنَّ الَّذینَ... جـهَدوا فی سَبیلِ اللّهِ اُولکَ یَرجونَ رَحمَتَ اللّهِ». (بقره / ۲، ۲۱۸) خداوند هم [[رحمت]] ویژه خود را به آنان [[بشارت]] داده است: «یُبَشِّرُهُم رَبُّهُم بِرَحمَةٍ مِنهُ» (توبه / ۹، ۲۱)، «اِنَّهُ بِهِم رَءوفٌ رَحیم». (توبه / ۹، ۱۱۷؛ نیز نحل / ۱۶، ۱۱۰)

ی. [[پاداش اخروی]]

به تصریح [[قرآن کریم]]، هرگونه [[سختی]] مانند [[تشنگی]] یا [[گرسنگی]] که جهادگران متحمل شوند و حتی هر گامی که بردارند یا هر ضربه‌ای که از جانب [[دشمن]] دریافت کنند، به عنوان کار [[شایسته]] ([[عمل صالح]]) ثبت شده و [[پاداش]] آن داده می‌شود: «لا یُصیبُهُم ظَمَأٌ ولا نَصَبٌ ولا مَخمَصَةٌ فی سَبیلِ اللّهِ ولایَطَـ ٔ نَ مَوطِئـًا یَغیظُ الکُفّارَ ولا یَنالونَ مِن عَدُوٍّ نَیلاً اِلاّ کُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صــلِحٌ اِنَّ اللّهَ لایُضیعُ اَجرَ المُحسِنین» ([[توبه]] / ۹، ۱۲۰)؛ همچنین هر [[مال]] اندک که در این راه هزینه شود، مشمول [[پاداش الهی]] است. (توبه / ۹، ۱۲۱) [[آیات]] مذکور درباره [[جنگ تبوک]] نازل شد که چون بدون کار زار با دشمن به پایان رسید برخی آن را جهادی بی‌فایده می‌دانستند؛ ولی با [[نزول]] این آیات، همه کارهای جهادگران موجب پاداش به شمار رفت. <ref>کنز العرفان، ج ۱، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰؛ المیزان، ج ۹، ص۴۰۳.</ref> در [[قرآن]] این پاداش، «پاداشی [[نیک]]» ([[فتح]] / ۴۸، ۱۶) و «اجری بزرگ» (توبه / ۹، ۲۲) خوانده شده و البته پاداش کسانی که در اوضاع دشوار [[جهاد]] کنند، بزرگ‌تر به شمار رفته است: «اُولئکَ اَعظَمُ دَرَجَةً». ([[حدید]] / ۵۷، ۱۰) قرآن مصادیق پاداش الهی[[جهاد]] را نیز بیان کرده است؛ از جمله [[بهشت]] جاویدان و بستان‌هایی دارای نعمت‌های [[پایدار]]: «وجَنّـتٍ لَهُم فیها نَعیمٌ مُقیم» (توبه / ۹، ۲۱ - ۲۲، ۱۱۱؛ [[آل عمران]] / ۳، ۱۴۲؛ [[حجّ]] / ۲۲، ۵۹)، باغ‌هایی که نهرهای بهشتی از زیر آنهاروان است ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۹۵؛ صفّ / ۶۱، ۱۲)، روزی [[نیک]] ([[حجّ]] / ۲۲، ۵۵)، روزی کریمانه ([[انفال]] / ۸، ۷۴) و مسکن‌های [[پاک]] در [[بهشت]] جاودان (صفّ / ۶۱، ۱۲؛ نیز [[توبه]] / ۹، ۲۲)؛ ولی [[برترین]] [[پاداش]]، [[رضوان]] و [[خشنودی]] خداست: «یُبَشِّرُهُم رَبُّهُم بِرَحمَةٍ مِنهُ و رِضونٍ» (توبه / ۹، ۲۱)، «ورِضونٌ مِنَ اللّهِ اَکبَرُ». (توبه / ۹، ۷۲)

== زمینه‌ها و عوامل [[تخلف از جهاد]]==

کسانی که از شرکت در [[جهاد]] [[تخلف]] می‌کنند یا پس از شرکت در [[جنگ]]، آن را رها می‌کنند، برای توجیه کار خود بهانه‌هایی می‌آورند؛ مانند اینکه اصلاً جنگ و جهادی واقع نخواهد شد: «لَو نَعلَمُ قِتالاً لاَتَّبَعنـکُم» ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۶۷)، [[توانایی]] [[جنگ با دشمن]] را نداریم: «لا طاقَةَ لَنَا الیَومَ بِجالوتَ» (بقره / ۲، ۲۴۹)، «لَوِ استَطَعنا لَخَرَجنا مَعَکُم» (توبه / ۹، ۴۲)، چرا [[مرگ]] ما را تا [[زمان]] مقرر آن به تأخیر نینداختی که آن سرآمدی نزدیک است؟ «لَولا اَخَّرتَنا اِلی اَجَلٍ قَریبٍ» ([[نساء]] / ۴، ۷۷)، اکنون هوا گرم و برای جنگ و جهاد نامناسب است: «وقالوا لاتَنفِروا فِی الحَرِّ» (توبه / ۹، ۸۱)، [[اموال]] و [[خانواده]] ما مانع جهادند: «شَغَلَتنا اَمولُنا واَهلونا» ([[فتح]] / ۴۸، ۱۱)، کسی نیست که از خانه‌های ما محافظت کند: «اِنَّ بُیوتَنا عَورَةٌ» ([[احزاب]] / ۳۳، ۱۳) و شرکت در جهاد موجب [[فتنه]] و [[گناه]] ما می‌شود: «ومِنهُم مَن یَقولُ ائذَن لی ولا تَفتِنّی». (توبه / ۹، ۴۹) [[آیه]] اخیر درباره متخلفان در [[جنگ تبوک]] نازل شد که می‌گفتند: اگر با [[رومیان]] [[جهاد]] کنیم، به سبب بی‌حجاب بودن [[زنان]] آنها دچار گناه و [[فساد]] می‌شویم؛<ref>تفسیر قمی، ج ۱، ص۲۹۱؛ جامع البیان، ج ۱۰، ص۱۹۱؛ مجمع البیان، ج ۵، ص۶۶.</ref> ولی [[قرآن کریم]] این بهانه‌ها را نادرست، [[دروغ]] و مخالف با قصد [[باطنی]] آنان شمرده: «یَقولونَ بِاَلسِنَتِهِم ما لَیسَ فی قُلوبِهِم» (فتح / ۴۸، ۱۱)، «واللّهُ یَعلَمُ اِنَّهُم لَکـذِبون» (توبه / ۹، ۴۲) و اسباب و عوامل اصلی تخلف یا [[فرار از جهاد]] را امور دیگر دانسته است. این امور عبارت‌اند از: