فلسفه غیبت از منظر روایات ۲ (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پیوند به بیرون== +== پیوند به بیرون ==)) |
جز (جایگزینی متن - 'صفحات در مجله' به 'شماره صفحات') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| شماره = ۸ و ۹ | | شماره = ۸ و ۹ | ||
| صفحه = ۸ | | صفحه = ۸ | ||
| صفحات | | شماره صفحات = از صفحه ۱۸۷ تا ۱۹۴ مجله | ||
| ناشر الکترونیک = [[پایگاه مجلات تخصصی نور]] | | ناشر الکترونیک = [[پایگاه مجلات تخصصی نور]] | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۱۳ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۵۴
| فلسفه غیبت از منظر روایات | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | محمد هادی یوسفی غروی |
| موضوع | مهدویت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | انتظار موعود |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان و پاییز ۱۳۸۲ |
| شماره | ۸ و ۹ |
| شماره صفحات | از صفحه ۱۸۷ تا ۱۹۴ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
این پژوهش قسمت دوم از مجموعه مقالات فلسفه غیبت از منظر روایات است که با زبان فارسی به بررسی مسئله غیبت از دیدگاه احادیث و روایات می‌پردازد. این مقالهٔ ۸ صفحه‌ای به قلم محمد هادی یوسفی غروی نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۸ و ۹، تابستان و پاییز ۱۳۸۲) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «از جمله اسرار غیبت امتحان بندگان است زیرا به واسطه غیبت مرتبه ایمان اشخاص و تسلیم بودن آنها در برابر تقدیر الهی ظاهر می‌شود و همچنین در زمان غیبت به واسطه حوادث و فتنه‌هایی که روی میدهد شدیدترین امتحانات از مردم به عمل می‌آید عدم تحقق ظهور حضرت به اذن الهی است و شخص منتظر در هر مقداری که دوران غیبت به تأخیر افتد هرگز نومیدی به او راه پیدا نمی‌کند و شک و وسوسه در دلش رخنه نمی‌کند و این نکته هیچ منافاتی با حالت انتظار و پیش‌بینی ظهور حضررت در هر سال بلکه در هر ماه یا هر روز ندارد. نوشتاری که پیش رو دارید با توجه به آخرین نایب به مسئله فلسفه غیبت از منظر روایات می‌پردازد».
فهرست مقاله
این مقاله فهرست ندارد.
دربارهٔ پدیدآورنده
آیت الله محمد هادی یوسفی غروی، (متولد ۱۳۲۷ ش، نجف اشرف)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید ابوالقاسم خوئی، امام خمینی، سید کاظم حسینی حائری و سید محمد صادق حسینی روحانی پیگیری کرد. قاضی، رئیس دادگاه و رئیس دادگستری دادگاه انقلاب دزفول؛ مدرس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، جامعة المصطفی العالمیة، عضو شورای علمی گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری؛ عضو انجمن تاریخ‌پژوهان كشور، مشاور علمی مجله اندیشه تقریب، مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و عضو گروه محققان مجمع الفكر الاسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس در حوزههای علمیه، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «بررسی نظریه‌های نجات و مبانی مهدویت»، «فلسفه غیبت از منظر روایات»، «موسوعة التاریخ الاسلامی»، «شیعه و امام»، « اصحاب امام حسن مجتبی»، «القضا و القدر علی ضوء الکتاب و السنه و العقل»، «من تاریخ الحدیث حتی عهد معاویة»، «القضاء و القدر فی القرآن و الحدیث»، «حاجه الانام الی النبی و الامام، «فی رحاب نهج البلاغه»، «الاسلام و الحضاره الغربیه» و نظارت علمی بر مجموعه «دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم» برخی از این آثار است.[۲]