<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[عبدالرحمان بن کلده در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالرحمان بن کلده در تراجم و رجال]]</div>
==مقدمه==
*عبدالرحمان بن کلده از یاران [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود و در [[جنگ صفین]] به سال ۳۷ [[هجری]] به [[شهادت]] رسید. او در آخرین لحظات [[جان]] دادن پیامی برای [[پیروزی امام]]{{ع}} فرستاد و [[پیام]] او این بود:
*[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: [[عبدالرحمان بن حاطب]] گفت: من در میان کشته‌های [[صفین]] به دنبال برادرم بودم که به [[جسد]] نیمه [[جان]] عبدالرحمان بن کلده برخوردم و به او آب دادم اما او گفت: نمی‌توانم بخورم؛ زیرا [[سلاح]] در بدنم فرو رفته است، اما پیامی برای [[امیرمؤمنان]]{{ع}} دارم. گفتم: بگو، او گفت: [[سلام]] مرا [[خدمت]] آقا برسان و بگو: هر چه زودتر مجروحان [[جنگی]] را به اردوگاه منتقل کند تا فردا در موقع حمله، مجروحان پشت کشته‌ها باشند و [[غلبه]] با کسی است که موفق به این کار شود. این [[پیام]] را داد و [[جان]] به [[جان]] آفرین [[تسلیم]] کرد.
*ابن حاطب می‌گوید: وقتی خواستم [[پیام]] عبدالرحمان بن کلده را به [[امام]]{{ع}} برسانم، فرمود: "او در چه حالی است"؟ گفتم: به [[شهادت]] رسید، [[حضرت]] کلمه [[استرجاع]] {{متن حدیث|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} را به زبان آورد و فرمود: "پیامش چه بود". وقتی [[پیام]] را گفتم، او را [[تصدیق]] کرد؛ و فوراً [[دستور]] داد تا منادی فریاد کند که، تمام مجروحان [[جنگ]] را به اردوگاه بیاورند. [[سپاهیان]] [[حضرت علی]]{{ع}} بی‌درنگ این کار را کردند و فردا صبح با [[آمادگی]] کامل و نبود مانع، برای [[جنگ]] با [[سپاه شام]] مهیا شدند و در آن روز به [[موفقیت]] [[دست]] یافتند<ref>وقعة صفین، ص۳۹۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۴-۸۳۵.</ref>
== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']]
