عبدالرحمن بن کلده

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
عبدالرحمن بن کلده
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملعبدالرحمن بن کلده
جنسیتمرد
تاریخ شهادت۳۷ هجری
از اصحابامام علی
حضور در جنگجنگ صفین

مقدمه

عبدالرحمن بن کلده از یاران امیرالمؤمنین (ع) بود و در جنگ صفین به سال ۳۷ هجری به شهادت رسید. او در آخرین لحظات جان دادن پیامی برای پیروزی امام (ع) فرستاد و پیام او این بود:

نصر بن مزاحم نقل می‌کند: عبدالرحمان بن حاطب گفت: من در میان کشته‌های صفین به دنبال برادرم بودم که به جسد نیمه جان عبدالرحمان بن کلده برخوردم و به او آب دادم اما او گفت: نمی‌توانم بخورم؛ زیرا سلاح در بدنم فرو رفته است، اما پیامی برای امیرمؤمنان (ع) دارم. گفتم: بگو، او گفت: سلام مرا خدمت آقا برسان و بگو: هر چه زودتر مجروحان جنگی را به اردوگاه منتقل کند تا فردا در موقع حمله، مجروحان پشت کشته‌ها باشند و غلبه با کسی است که موفق به این کار شود. این پیام را داد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.

ابن حاطب می‌گوید: وقتی خواستم پیام عبدالرحمان بن کلده را به امام (ع) برسانم، فرمود: «او در چه حالی است»؟ گفتم: به شهادت رسید، حضرت کلمه استرجاع «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به زبان آورد و فرمود: «پیامش چه بود». وقتی پیام را گفتم، او را تصدیق کرد؛ و فوراً دستور داد تا منادی فریاد کند که، تمام مجروحان جنگ را به اردوگاه بیاورند. سپاهیان حضرت علی (ع) بی‌درنگ این کار را کردند و فردا صبح با آمادگی کامل و نبود مانع، برای جنگ با سپاه شام مهیا شدند و در آن روز به موفقیت دست یافتند[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. وقعة صفین، ص۳۹۴.
  2. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۴-۸۳۵.