سلاح

سلاح از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سلاح در قرآن - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

طرح موضوع سلاح، مسلح بودن و مسائل مختلف آن، به ویژه در باره یکی از احکام خاص آن چون ادای نماز جای این پرسش را فراهم کرده که سلاح داشتن و برداشتن در احکام دعوت نبوت نبی چه معنایی و اهمیتی داشته که در وحی بازتاب یافته است. در این باره که حیات رسالتی پیامبر همواره با درگیری و ممانعت و مخالفت همراه بوده و هنوز غزوه‌ای تمام نشده جنگی دیگر را تحمیل کرده‌اند. در مدت ۱۰ سال مدت مواجه با ۲۷ غزوه و نزدیک به ۷۰ سریه مواجه است. طبعا برای مسلمانان که یکسره با خوف و مسافرت و جابجایی ابزار جنگی همراه بوده‌اند، طرح آن طبیعی به نظر می‌رسد. از سوی دیگر یکی از مسائل احکام توجه به مشکلات همراه داشتن اسلحه، آن هم هنگام نماز و دعا و عبادت در شرایط جنگی و موقعیت مأموریت و نگهبانی و خطرات کنار گذاشتن آن به دلیل توجه به خدا است. آنچه از این آیات می‌توان فهمید که داشتن سلاح در نماز مناسبتی ندارد، هرچند همراه داشتن برای دفاع ضرورت داشته باشد. ﴿وَإِذَا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلَاةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرَائِكُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً وَاحِدَةً وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كَانَ بِكُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُوا حِذْرَكُمْ إِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا﴾

نکات:

خداوند به پیامبر درباره هشیاری در برابر دشمن و غافل نشدن از اسلحه‌ها حتی به هنگام خواندن نماز مورد توجه و توصیه قرار گرفته است: ﴿وَ إِذٰا کنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلَاةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ﴾.

منابع

1. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱