(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{امامت}}
#تغییر_مسیر [[اعرابیت]]
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اعرابی در قرآن]] - [[اعرابی در فقه اسلامی]] - [[اعرابی در فقه سیاسی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
==مفهوم‌شناسی==
اعراب در اصطلاح [[قرآن]] یعنی بادیه‌نشین‌ها<ref>[[مرتضی مطهری]]، جهاد، ص۴۹.</ref> و اعرابی یعنی [[عرب]] بادیه‌نشین<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۲۹۳۸.</ref>. لغت اَعراب که در قرآن آمده است با آنچه که امروزه اعراب گفته می‌شود یکی نیست<ref>[[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، ج۳، ص۴۵۸.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۱۶.</ref>
اعرابی به کسانی اطلاق می‌شد که پس از [[هجرت به مدینه]] ([[دارالاسلام]])، آن را ترک گفته و به [[دار الکفر]] (بادیه) روی آورده‌اند<ref>یعنی اسلام را رها کرده و دوباره به جاهلیت برمی‌گشتند.</ref>. این امر، به آن جهت بود که بازگشت [[مجدد]] به "[[دار الکفر]]" مجاز نبوده و به منزله [[کفر]] تلقی می‌شد. چنین بازگشتی در [[فقه سیاسی اسلام]] به "[[التعرب بعد الهجرة]]" یا "[[بداوت]]"<ref>مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.</ref> نام گرفت. در هر حال، [[تعرب بعد الهجرة]]، نوعی [[ارتداد]] و از [[گناهان کبیره]] به شمار می‌آمد و همواره [[لعن]] [[رسول الله]] را درپی داشت<ref>بحار الانوار، ج۱۰، ص۱۰۰؛ ج۵۵، ص۳۱۸؛ وسایل الشیعه، ج۶، ص۷۵.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۵.</ref>.
== جستارهای وابسته ==
* [[تعرب]]
{{پایان مدخل‌های وابسته}}
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
